Κώδικας Δεοντολογίας από ΤτΕ για ρύθμιση των κόκκινων δανείων

Ο νέος κώδικας της ΤτΕ είναι προσαρμοσμένος στον νόμο για τη δεύτερη ευκαιρία και εξαιρεί από τις υποχρεώσεις που προβλέπει όσους οφειλέτες έχουν κάνει αίτηση για την ένταξή τους στον εξωδικαστικό μηχανισμό ή αίτηση πτώχευσης.
Τις υποχρεώσεις που έχουν οι τράπεζες αλλά και οι εταιρείες που διαχειρίζονται τα κόκκινα δάνεια προκειμένου να βρεθεί λύση ρύθμισης ή διευθέτησης της οφειλής με τους δανειολήπτες που έχουν δάνεια σε καθυστέρηση προβλέπει ο νέος Κώδικας Δεοντολογίας που θέσπισε η ΤτΕ.
Η εφαρμογή του νέου κώδικα συνοδεύεται με την υποχρέωση για τη δημιουργία ειδικής ψηφιακής πλατφόρμας, η οποία θα αναπτυχθεί από τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων σε συνεργασία με την Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους. Την παρακολούθησή της θα έχει η ΤτΕ στο πλαίσιο της άσκησης του εποπτικού της ρόλου, προκειμένου να διαπιστώνει εάν οι τράπεζες αλλά και οι εταιρείες διαχείρισης κόκκινων δανείων τηρούν τις διαδικασίες που προβλέπει ο κώδικας. Αντίστοιχα θα έχει πρόσβαση σε στοιχεία για το πόσοι δανειολήπτες είναι συνεργάσιμοι ή όχι.
Ο νέος κώδικας είναι προσαρμοσμένος στον νόμο για τη δεύτερη ευκαιρία και εξαιρεί από τις υποχρεώσεις που προβλέπει όσους οφειλέτες έχουν κάνει αίτηση για την ένταξή τους στον εξωδικαστικό μηχανισμό ή αίτηση πτώχευσης. Επίσης εξαιρεί:
α. Απαιτήσεις από συμβάσεις που έχουν ήδη καταγγελθεί πριν από την 1.1.2017.
β. Απαιτήσεις έναντι δανειολήπτη που δεν υπερβαίνουν:
1. Το ποσό των 1.000 ευρώ, στην περίπτωση απαιτήσεων έναντι δανειοληπτών φυσικών προσώπων, υπολογιζόμενο ως το άθροισμα των οφειλών του δανειολήπτη προς το ίδρυμα.
2. Το ποσό των 5.000 ευρώ, σε περιπτώσεις δανειοληπτών νομικών προσώπων – πολύ μικρών επιχειρήσεων, υπολογιζόμενο ως το άθροισμα των οφειλών του δανειολήπτη προς το ίδρυμα.
γ. Απαιτήσεις έναντι νομικών προσώπων που δεν αποτελούν «πολύ μικρές επιχειρήσεις».
Στις υποχρεώσεις που πρέπει να τηρεί η τράπεζα ή η εταιρεία διαχείρισης περιλαμβάνονται η επικοινωνία με τον οφειλέτη αλλά και τον εγγυητή του δανείου, βάσει τυποποιημένης διαδικασίας, και η προσφορά συγκεκριμένων λύσεων που θα λαμβάνουν υπόψη εκτός από την οικονομική κατάσταση και τη μελλοντική ικανότητα αποπληρωμής του οφειλέτη.
Οι λύσεις αυτές μπορεί να είναι η ρύθμιση ή η οριστική διευθέτηση της οφειλής. Λύση ρύθμισης είναι π.χ. η επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής του δανείου, η μειωμένη δόση, η καταβολή μόνο τόκων, ο διαχωρισμός της οφειλής, η διαγραφή μέρους της συνολικής απαίτησης ή η αναδιοργάνωση της επιχείρησης, ώστε να καταστεί βιώσιμη.
Αντίθετα, ως λύση οριστικής διευθέτησης ορίζεται οποιαδήποτε μεταβολή του είδους της συμβατικής σχέσης μεταξύ τράπεζας και δανειολήπτη ή ο τερματισμός της, με στόχο την οριστική τακτοποίηση της απαίτησης του πιστωτικού ιδρύματος έναντι του δανειολήπτη.