Σαν σήμερα, ποιος βασιλιάς πέθανε στην Ελλάδα και δεν το πίστεψε κανείς γιατί ήταν Πρωταπριλιά – Γιατί λέμε ψέματα κάθε χρόνο σαν σήμερα

Μια μέρα σαν σήμερα, 1η Απριλίου του 1947 πεθαίνει ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ της Ελλάδας. Και ποιος να το πιστέψει;
Πρωταπριλιά σήμερα και προσέξτε μην σας γελάσουν ότι κορονοϊός δεν υπάρχει πιά ή πως τα εμβόλια σκοτώνουν ή πως ο Πούτιν ζήτησε συγγνώμη από τον Ζελένσκι…. 

Κατ’ αρχάς: Η «Πρωταπριλιά» και τα καλοπροαίρετα ψέματά της, λέγεται ότι, έχει τις ρίζες της στους Κέλτες ψαράδες που άρχιζαν την δραστηριότητά τους στην 1η Απριλίου και μ’ αυτήν ξεκινούσαν και τις υπερβολές για τα κατορθώματά τους.
Μια δεύτερη, επικρατέστερη εκδοχή λέει ότι έως το 1564 η Πρωτοχρονιά των Γάλλων ήταν την 1η Απριλίου. Τότε όμως, επί βασιλείας του Καρόλου του ΙΧ, η ημερομηνία άλλαξε και η πρώτη μέρα του νέου έτους θα εορταζόταν από εδώ και πέρα την 1η Ιανουαρίου. Στην αρχή αυτό προκάλεσε αντιδράσεις και δεν το δέχτηκαν όλοι οι πολίτες.
Οι… ρομαντικοί παλαιομοδίτες συνέχιζαν να γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά την 1η Απριλίου ενώ οι υπόλοιποι τους έστελναν πρωτοχρονιάτικα δώρα για να τους κοροϊδέψουν! Έτσι άρχισε το έθιμο, που έχει φθάσει μέχρι τις μέρες μας. Να μην ξεχνάμε πως για πολλούς η «πρωταπριλιά» είναι καθημερινότητα…
Τα ψέματα και οι αλήθειες τους
Στην Ελλάδα έφθασε το έθιμο σχεδόν αναλλοίωτο: Λέμε αθώα ψέματα με σκοπό να ξεγελάσουμε το «θύμα» μας. Σε κάποιες περιοχές, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη την υπόλοιπη χρονιά. Σε κάποιες άλλες πιστεύουν ότι ο «θύτης» θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειες του. Επίσης το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς, θεωρούν μερικοί, ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Όσο για το «θύμα», πιστεύεται ότι, σε αντίθεση με τον «θύτη», θα έχει κακοτυχία τον υπόλοιπο χρόνο.

Πέθανε ο βασιλιάς; Έλα κόψε τη πλάκα…
Πρωταπριλιά του 1947 και ουδείς, στην Αθήνα, πίστεψε την είδηση που είχε αρχίσει να διαδίδεται από το μεσημέρι: «Πέθανε ο βασιλιάς Γεώργιος»! Η είδηση για τον θανάτου του Γεωργίου άρχισε να γίνεται κάπως πιστευτή από τους Έλληνες, όταν το ραδιόφωνο άρχισε να μεταδίδει πένθιμα εμβατήρια. Στις παραμονές του θανάτου του Γεωργίου Β΄ είχε επίσημα ενσωματωθεί η Δωδεκανήσος στην Ελλάδα.
Μάλιστα δυο μέρες πριν από τον θάνατό του, ο Γεώργιος, είχε εγκατασταθεί στη Ρόδο.
Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο – συγγραφέα Σπύρο Μελά, που είχε παραστεί στην επίσημη τελετή της Ρόδου, δύο «κακά σημάδια» προοιώνιζαν ότι κάτι κακό θα συνέβαινε: Η ασυνήθιστα βαριά ομίχλη που επικρατούσε στη Ρόδο και το γεγονός ότι η ελληνική σημαία κατά την επίσημη πρώτη έπαρση της στο νησί των Ιπποτών, μπερδεύτηκε στον κοντό!
Τι να μετρήσουν οι προλήψεις όμως μπροστά σε μια ανατριχιαστική «προφητεία» που είχε προηγηθεί έξι μήνες νωρίτερα. Ένα μέντιουμ της εποχής, η γερόντισσα Δέσποινα, που σ' ένα ημιυπόγειο διαμέρισμα του Κολωνακίου δεχόταν από τον Μποδοσάκη και τον Τσουδερό μέχρι τον Πλαστήρα και μέλη της βασιλικής οικογένειας για να τους προβλέψει το μέλλον, είχε «δει» ή καλύτερα προειδοποιήσει για τον θάνατο του βασιλιά!
Ο ιστορικός και πολιτικός Σπύρος Μαρκεζίνης έχει γράψει για την «προφητεία» σε ένα από τα βιβλία του, που σύμφωνα μ’ αυτήν, αν κατά την επιστροφή του από την εξορία, ο βασιλιάς Γεώργιος, δεν περνούσε πρώτα από την Τήνο για να προσκυνήσει τη Μεγαλόχαρη θα πέθαινε μέσα σε έξι μήνες. Και έτσι έγινε! Την Πρωταπριλιά, λοιπόν, ο βασιλιάς πέθανε, όπως έδειξαν τα «σημάδια» κι όπως προείπεν η γερόντισσα, αλλά ουδείς το πίστεψε. Την επόμενη μέρα χρειάστηκε να εκδοθεί επίσημη ανακοίνωση από το Πολιτικό Γραφείο του Βασιλέως, δίνοντας λεπτομέρειες για τον βασιλικό θάνατο.