Ενταση και παράλληλοι μονόλογοι στην πρόβα τζενεράλε της προεκλογικής περιόδου

Η γενική... πρόβα της παράστασης τοξικότητας και μετωπικής αντιπαράθεσης μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ που θα συνεχιστεί μέχρι τις εκλογές ολοκληρώθηκε χθες, τελευταία ημέρα της συζήτησης στη Βουλή επί της προτάσεως δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ και που απορρίφθηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία του Κοινοβουλίου.
Κυριάκος Μητσοτάκης και Αλέξης Τσίπρας επιδόθηκαν σε παράλληλους μονολόγους, έθεταν και ξαναέθεταν ερωτήσεις ο ένας στον άλλο, αλλά απέφευγαν επίμονα να δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα που τους είχαν τεθεί… Δυο παράλληλοι μονόλογοι, δυο ξεχωριστές πολιτικές στρατηγικές έγιναν φανερές χθες και είναι ξεκάθαρο ότι θα αναπτυχθούν, θα ενταθούν και θα γίνουν σαφέστερες όσο πλησιάζουμε προς την ημέρα που θα στηθούν οι κάλπες.
Σε ποιους απευθύνθηκε ο Τσίπρας
Ο Αλέξης Τσίπρας, που μίλησε πριν τον πρωθυπουργό, τήρησε τους υψηλούς τόνους που επιβάλλονται, προκειμένου να εμφανιστεί ως ο ενσαρκωτής και πολιτικός εκφραστής των κοινωνικών δυνάμεων που σέβονται τους θεσμούς και το κράτος δικαίου.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνθηκε σε όλο το φάσμα της αριστεράς και σε ένα μεγάλο κομμάτι του κέντρου, ιδιαίτερα της κεντροαριστεράς. Το επιτελείο Τσίπρα εκτιμά ότι το μέτωπο προστασίας και σεβασμού των θεσμών μπορεί να μετατραπεί υπό προϋποθέσεις σε κοινωνική και στη συνέχεια σε πολιτική-εκλογική πλειοψηφία και συνεπώς μπορεί να ανατρέψει τις ως τώρα διαμορφωμένες πολιτικές ισορροπίες.
Είναι λοιπόν περίπου βέβαιο ότι η Κουμουνδούρου θα επιμείνει σε αυτή την πολιτική, με προβολή σε πρώτο πλάνο της υπόθεσης των παρακολουθήσεων και των συναφών ζητημάτων λειτουργίας του κράτους δικαίου, χωρίς, ωστόσο, να παραγνωρίζει το καθαρά προγραμματικό πεδίο, όπου θα πρέπει να παρουσιάσει αναλυτικά κι εύληπτα το πρόγραμμά της, ιδιαίτερα το οικονομικό, καθώς η οικονομία αποτελεί διαχρονικά το βασικό κριτήριο ψήφου στη σύγχρονη Ελλάδα.
Η στόχευση Μητσοτάκη
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τη δική του πλευρά, άνοιξε τη θεματολογία σε όλο το φάσμα των κυβερνητικών δραστηριοτήτων, όπου αισθάνεται ισχυρότερος από τον βασικό πολιτικό του αντίπαλο, όχι μόνο διότι πιστεύει ότι έχει κάνει πολύ περισσότερα από τις κυβερνήσεις Τσίπρα σε όλους τους τομείς, αλλά και διότι τα επιτεύγματά του είναι πιο πρόσφατα και άρα πιο καθαρά στη μνήμη του εκλογικού σώματος.
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας με την ομιλία του επιχείρησε να τονώσει και να ενδυναμώσει το «αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο», δηλαδή όλες εκείνες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που θεωρούν ότι τα πισωγυρίσματα του τόπου κατά την περίοδο 2015-2019 δεν πρέπει να επαναληφθούν και, συνεπώς, αφήνουν κατά μέρος τις επιμέρους διαφωνίες τους προκειμένου να αποσοβήσουν αυτό που θεωρούν ως «μείζον κακό»
Οι αναφορές Μητσοτάκη σε πιθανή χρηματοδότηση του ΣΥΡΙΖΑ «από τη Βενεζουέλα», η επιμονή στην ανάδειξη των δικών για τα έργα και ημέρες στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (δίκη Παππά, δίκη Παπαγγελόπουλου, δίκη για το Μάτι), αλλά κι η πρωθυπουργική αναφορά στα όσα ακούγονται από τον επιχειρηματία Καλογρίτσα και τη γραμματέα του, αποσκοπούν ακριβώς στην αναθέρμανση κι αναζωογόνηση του «αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου» που έδωσε ευρεία νίκη στον κ. Μητσοτάκη σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις του 2019 και διατηρήθηκε σχεδόν για όλη την τετραετία που ο Κρητικός πολιτικός είναι πρωθυπουργός της χώρας.
Οι κρίσιμες δεξαμενές
Πηγές κι από τα δυο μεγάλα κόμματα συμπίπτουν στην εκτίμηση ότι σε αυτές τις κοινωνικές δεξαμενές θα «ψωνίσει» τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όσο κι ο Αλέξης Τσίπρας.
Και ίσως η τελική πολιτική επικράτηση μετά τις εκλογές (μονές ή διπλές, θα δούμε…) θα επιτευχθεί από εκείνον που θα επιτύχει δυο πράγματα: Πρώτον, θα πείσει περισσότερους από τον αντίπαλό του στις κοινωνικές ομάδες που καθένας τους στοχεύει, και δεύτερον θα καταφέρει να προσελκύσει στο δικό του κόμμα περισσότερους από τους αναποφάσιστους.