Σαν σήμερα 31/3, Οι Τούρκοι παραδίδουν την Ακρόπολη στους Βαυαρούς – Γιατί δεν έφευγαν επί τρία χρόνια και ποια καμπάνα ήχησε χαρμόσυνα αν και Μεγάλη Παρασκευή

Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου που αναγνώριζε την Ελλάδα ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος, υπογράφηκε το 1830, όμως οι Τούρκοι παρέδωσαν την Αθήνα και την Ακρόπολη τρία χρόνια μετά! Γιατί; Διαβάστε…
Το μεσημέρι της 31ης Μαρτίου - μιας ημέρας σαν σήμερα δηλαδή - του 1833 η καμπάνα του Αγίου Νικολάου του Ραγκαβά, στα Αναφιώτικα της Πλάκας, άρχισε να δονεί την Αθήνα ολόκληρη. Ο συνεχής και χαρμόσυνος ήχος της καμπάνας δεν ταίριαζε με την ημέρα: Μεγάλη Παρασκευή και οι θείοι - πένθιμοι ήχοι πάντα συνόδευαν τον Εσταυρωμένο, αλλά τώρα… Άσε που καμπάνα είχε να ηχήσει στην Αθήνα χρόνια πολλά…
Σε λίγην ώρα, όλες οι εκκλησιές της περιοχής της Αθήνας αντιλαλούσαν με τις καμπάνες τους την είδηση: η πόλη παραδόθηκε από τους Οθωμανούς στους… νέους κατακτητές, τους Βαυαρούς!
Τι είχε συμβεί; Ο τούρκος φρούραρχος των Αθηνών Οσμάν μπέης παρέδωσε την Ακρόπολη στον βαυαρό ταγματάρχη Πάλιγκεν και στον υπολοχαγό Χριστόφορο Νέζερ (παππού των διάσημων ηθοποιών Χριστόφορου Νέζερ και Μαρίκας Νέζερ).
Η Αθήνα τότε ήταν μια από τις 10 σημαντικότερες πόλεις της νότιας βαλκανικής μετά την Κωνσταντινούπολη, την Ανδριανούπολη, τη Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα, τις Σέρρες, τη Λάρισα, την Τρίπολη και την Πάτρα. Ο ακριβής αριθμός των κατοίκων της δεν μπορεί να προσδιορισθεί, αλλά γίνεται λόγος για αριθμό της τάξης των 10.000 ανθρώπων. Τον Οκτώβριο του 1824, επί φρουραρχίας Γιάννη Γκούρα, πραγματοποιήθηκε καταγραφή στην επαναστατημένη Αθήνα, σύμφωνα με την οποία στην πόλη υπήρχαν 9.040 κάτοικοι και 1.605 σπίτια, που κατανέμονταν σε 35 ενορίες.
Σημαντικό οχυρό, η Ακρόπολη των Αθηνών ήταν πάντα στόχος των Επαναστατών και μάλιστα πολιορκήθηκε δύο φορές από τους Έλληνες και μόλις την τελευταία ημέρα του Μαρτίου του 1833, η Οθωμανική φρουρά που έδρευε στην Ακρόπολη, αποχώρησε, με Συνθήκη μεταξύ Βαυαρών αξιωματικών και του φρουράρχου Οσμάν μπέη. Γιατί όμως καθυστέρησε τόσο η παράδοση της πόλης;

Η Αθήνα με φόντο την Ακρόπολη την εποχή του Όθωνα

Τα γρόσια ήταν η αιτία...
Η 22α Ιανουαρίου του 1831 είχε ορισθεί από τους εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων ως ημέρα παράδοσης στους Έλληνες της Ακρόπολης και ολόκληρης της Αθήνας. Ο Ιωάννης Καποδίστριας, μάλιστα μετέβη στην Αθήνα και ανέβηκε και στην Ακρόπολη, όμως η παράδοση δεν έγινε γιατί δεν είχε διευθετηθεί, από την ελληνική κυβέρνηση, το ζήτημα των εθνικών κτημάτων.
Ο βρετανός ναύαρχος Μάλκολμ και η Δούκισσα της Πλακεντίας είχαν αγοράσει από τους Τούρκους κτήματα στην πόλη της Αθήνας και στα περίχωρά της όπως στην Πεντέλη. Οι αγάδες της Στερεάς Ελλάδας και της Εύβοιας ισχυρίζονταν ότι για να αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα έπρεπε πρώτα να καταβληθούν οι καθυστερούμενοι μισθοί τους. Παρά τις προσπάθειες του Καποδίστρια το υπέρογκο ποσό δεν βρέθηκε. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, στις 16 Φεβρουαρίου του 1833 η Αντιβασιλεία με διάταγμα που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως διέτασσε «την κατάληψιν πασών των εντός των ορίων του Βασιλείου θέσεων».
Ο επικεφαλής των Τούρκων στην Ακρόπολη, ο φρούραρχος του Ιερού Βράχου Οσμάν αγάς κλείστηκε με 250 άνδρες εκεί και δεν παρέδιδε, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν θα φύγει αν δε λάβει εντολή από την κυβέρνησή του. Στις 28 Φεβρουαρίου του 1833 τάγμα Βαυαρών αναχώρησε από το Ναύπλιο για την Αθήνα. Μετά κόπων και βασάνων, οι Βαυαροί έφτασαν στην Αθήνα στις 20 Μαρτίου.
«Όλοι εκράτουν κλάδους ελαιών και διάφορα άνθη που έσειον και τα ύψωναν εις τον αέρα φωνάζοντας: «Ζήτω ο Βασιλεύς! Ζήτω οι Βαυαροί!» αναφέρει στα απομνημονεύματά του ο Χριστόφορος Νέζερ. Στις 31 Μαρτίου έφτασε το διάταγμα από τον Σουλτάνο στον Οσμάν αγά με το οποίο διατασσόταν να παραδώσει την Ακρόπολη. Η τουρκική φρουρά της πόλης είχε αποχωρήσει για τη Χαλκίδα και κάποιοι αγάδες που είχαν απομείνει στην Αθήνα είχαν αποσυρθεί στις κατοικίες τους. Ο Οσμάν με λίγους άνδρες παρέδωσε την Ακρόπολη κι αποχώρησαν.

Ο Νέζερ διορίστηκε φρούραρχος της Ακρόπολης. Το ίδιο βράδυ οι Βαυαροί κατασκήνωσαν στον Ιερό Βράχο. Ο Χριστόφορος Νέζερ κοιμήθηκε στον Παρθενώνα «έχοντας για προσκεφάλι ένα κομμάτι από σπασμένη κολόνα και στρώμα μια ψάθα, ονειρευόμενος με ανοιχτά μάτια τον άρχοντα Περικλήν τον Σωκράτην με τους μαθητάς του, τον Ευριπίδην, τον Δημοσθένην και τόσους άλλους μεγάλους άνδρας της ενδόξου Ελλάδος, περιφερομένους κάτω από τας στήλας και εισερχομένους εις τον αθάνατον ναόν της Παλλάδας».
Στην Ακρόπολη ήταν υψωμένη ως τότε η πράσινη σημαία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Την επόμενη μέρα, ένας Χιώτης ναυτικός που συνοδευόταν από τον γιο του έφτασε στην Ακρόπολη με μια παντιέρα που είχε πάνω της τον σταυρό της Επανάστασης και ζήτησε από τους Βαυαρούς να υψώσει τη σημαία στον Ιερό Βράχο. Ο Νέζερ δέχτηκε το αίτημα του «καπετάν – Δημήτρη», όπως τον αναφέρει. Φτιάχτηκε ένας πρόχειρος ιστός και η ελληνική σημαία υψώθηκε σε αυτόν. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερααα!