Έτσι νίκησε ο Κόκκινος Στρατός: Ένα μήνα μετά την εισβολή των Ναζί δεν είχε μείνει σοβιετικός στρατηγός ζωντανός – Όλοι εκτελέστηκαν από τον Στάλιν!

Κόκκινος Στρατός: δυο λέξεις που συμβολίζουν την αρχή του τέλους της ναζιστικής πανδημίας… Όμως ένα μήνα μετά την εισβολή των Ναζί δεν είχαν μείνει παρά ελάχιστοι σοβιετικοί στρατηγοί ζωντανοί. Όλοι είχαν εκτελεστεί από τον Στάλιν!
Ο Κόκκινος Στρατός, που ιδρύθηκε τον Φεβρουάριο του 1918, κατόρθωσε κάποια στιγμή να απωθήσει και να υποχρεώσει σε ταπεινωτική παράδοση την «ανίκητη» Βέρμαχτ στο Στάλινγκραντ κι έπειτα σε όλα τα πεδία των μαχών επί σοβιετικού εδάφους- και όχι μόνο- και να σημάνει το δραματικό φινάλε του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (σε συνδυασμό με την προέλαση των Συμμάχων από τη Δύση), όταν ύψωσε τη σημαία της νίκης πάνω από τα ερείπια του Ράιχσταγκ τον Μάιο του 1945. «Αν δεν ήταν οι Σοβιετικοί…», υποστηρίζουν πολλοί και ως ένα σημείο πατούν στην αλήθεια. Αν…
Πριν όμως κατανικήσει τους Ναζί, ο Κόκκινος Στρατός είχε σφαγιάσει τους τους περισσότερους ηγήτορές του έναν προς έναν! Εκατοντάδες στρατηγοί του Κόκκινου Στρατού είχαν κατηγορηθεί- αβάσιμα- για δειλία, για πρόκληση πανικού, για ολιγωρία στο πεδίο της μάχης και είχαν καταλήξει στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Η εισβολή των Ναζί στα σοβιετικά εδάφη συγκλόνισε την αχανή χώρα του Στάλιν. Υπήρχε μέχρι τότε η πεποίθηση, ότι ο Κόκκινος Στρατός θα σταματούσε εύκολα την επέλαση του εχθρού και θα τον απωθούσε στο δικό του έδαφος· γρήγορα διαψεύστηκαν οι αισιόδοξες προβλέψεις. Ο Κόκκινος Στρατός υπέστη βαριές ήττες, υποχωρώντας άτακτα προς τα ανατολικά. Κάποιος έπρεπε να λογοδοτήσει και να πληρώσει για τις αποτυχίες. Τι πιο σύνηθες στην Σοβιετική Ένωση- τότε- το «κυνήγι μαγισσών».
Άλλωστε οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας είχαν αυτό-ευνουχιστεί λίγα χρόνια πριν από την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα με τις εκκαθαρίσεις στα ανώτατα κλιμάκια του Στρατού. Ακόμα ήταν ζεστό το αίμα του Κόκκινου Ναπολέοντα, του στρατάρχη Μιχαήλ Τουχατσέφσκι…
Ο Κόκκινος Στρατός, δίχως έμπειρους ηγήτορες και εμπνευσμένους ταγούς, ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα υποχωρούσε στην πρώτη καταιγίδα κι αυτή είχε όνομα: Blitzkrieg!

Και οι νεκροί εκατομμύρια...

Το μεγαλύτερο πλήγμα δέχτηκε η διοίκηση του Δυτικού Μετώπου, όπου ο Κόκκινος Στρατός κατέρρευσε στη μάχη του Μπιαλίστοκ-Μινσκ στις αρχές του καλοκαιριού του 1941. Ο διοικητής των ενόπλων δυνάμεων, καθώς και ο επιτελάρχης, ο αρχηγός διαβιβάσεων, ο αρχηγός του πυροβολικό, ο διοικητής της αεροπορίας και αρκετοί άλλοι αξιωματικοί, εκτελέστηκαν όλοι!
Μετά τον θάνατο του Στάλιν αποκαταστάθηκαν...
Οι ανώτατοι αξιωματικοί δεν έχασαν τη ζωή τους μόνο λόγω της ήττας στο μέτωπο· κατηγορίες για συμμετοχή σε «αντισοβιετική συνωμοσία» είχαν απαγγελθεί εναντίον κάποιων στρατιωτικών ακόμη και πριν από την έναρξη του πολέμου και τους επιβλήθηκαν θανατικές ποινές όταν ο πόλεμος ήταν ήδη σε πλήρη εξέλιξη. Μετά τον θάνατο του Στάλιν, όλοι οι εκτελεσθέντες στρατιωτικοί διοικητές αποκαταστάθηκαν, αλλά ήταν αργά και γι’ αυτούς και για τις οικογένειές τους να χαμογελάσουν· οι νεκροί μόνο σιωπούν…
Ας δούμε συνοπτικά κάποιες από τις εκκαθαρίσεις στις τάξεις του Κόκκινου Στρατού που προκάλεσαν τρόμο και θλίψη…
1. Ο αρχηγός του επιτελείου του Βορειοδυτικού Μετώπου, υποστράτηγος Πιότρ Κλιόνοφ, συνελήφθη μετά την αποτυχημένη προσπάθεια των σοβιετικών στρατευμάτων να συγκρατήσουν την προέλαση της Βέρμαχτ στην περιοχή της Βαλτικής στην αρχή του πολέμου· κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε «τροτσκιστική οργάνωση» και για «επίδειξη αδράνειας στη διοίκηση των στρατευμάτων της περιοχής». Στις 23 Φεβρουαρίου του 1942, ο Κλιόνοφ εκτελέστηκε.
2. Μετά την ήττα των κύριων δυνάμεων στο Δυτικό Μέτωπο, στις μάχες στο Μινσκ και το Μπιαλίστοκ, το καλοκαίρι του 1941, ο διοικητής, Στρατηγός Ντμίτρι Παβλόφ και πολλοί στρατιωτικοί ηγέτες, που τελούσαν υπό τις διαταγές του, συνελήφθησαν με την κατηγορία της «δειλίας, για εγκατάλειψη στρατηγικών τοποθεσιών χωρίς διαταγή από την ανώτατη διοίκηση, κατάρρευση διοίκησης και ελέγχου και αδυναμία άσκησης εξουσίας».
Στις 22 Ιουλίου του 1941, ο Παβλόφ εκτελέστηκε, μαζί με τον αρχηγό του επιτελείου του, στρατηγό Βλαντιμίρ Κλιμόβσκι, τον επικεφαλής διαβιβάσεων Αντρέι Γκριγκόριεφ και τον διοικητή της 4ης Στρατιάς Αλεξαντερ Κορομπκόφ.
3. Ο αρχηγός πυροβολικού του Δυτικού Μετώπου, Υποστράτηγος Νικολάι Κλιχ, κατηγορήθηκε για «εγκληματική αδράνεια και αμέλεια, με αποτέλεσμα η Μεραρχία του να είναι απροετοίμαστη για πολεμικές επιχειρήσεις και ένα μεγάλο μέρος του πυροβολικού και των πυρομαχικών της να πέσει στα χέρια του εχθρού τις πρώτες μέρες του πολέμου». Ο Κλιχ εκτελέστηκε στις 16 Οκτωβρίου 1941.

4. Μετά την αυτοκτονία του Υποπτέραρχου Ιβάν Κόπετς, διοικητή της πολεμικής αεροπορίας του Δυτικού Μετώπου, στις 22 Ιουνίου 1941- την πρώτη ημέρα του πολέμου- τα καθήκοντά του ανέλαβε ο αναπληρωτής του, Υποπτέραρχος Αντρέι Ταγιούρσκι. Όμως, κι αυτός ένα μήνα μετά, είχε απομακρυνθεί από τη θέση του, κατηγορούμενος για «αδράνεια» με αποτέλεσμα τα στρατεύματα που ηγείτο να υποστούν μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικό. Ο Ταγιούρσκι εκτελέστηκε στις 23 Φεβρουαρίου του 1942.
5. Ο υποστράτηγος Νικολάι Γκλοβάτσκι, διοικητής της 118ης Μεραρχίας, κατηγορήθηκε ότι απέσυρε τα στρατεύματά του στην άλλη πλευρά του ποταμού Βελίκαγια, κατά τη διάρκεια των μαχών στο Πσκοβ τον Ιούλιο του 1941 χωρίς να έχει γραπτές εντολές από τον στρατηγό Ιβάν Κοσομπούτσκι, διοικητή του 41ου Σώματος Τυφεκιοφόρων. Ο Γκλοβάτσκι ισχυρίστηκε ότι είχε λάβει προφορικές εντολές, κάτι που ο Κοσομπούτσκι αρνήθηκε. Ο Γκλοβάτσκι εκτελέστηκε στις 3 Αυγούστου του ίδιου έτους.
6. Στις αρχές του 1941, ο Επισμηναγός Αλεξάντερ Φιλίν, ένας δεινός πιλότος, επέκρινε την ηγεσία της σοβιετικής αεροπορικής βιομηχανίας, κάτι που οδήγησε στη σύλληψή του, στις 23 Μαΐου του ίδιου έτους· κατηγορήθηκε για «ηττοπάθεια» και «αντισοβιετική προπαγάνδα». Ο Φιλίν εκτελέστηκε στις 23 Φεβρουαρίου του 1942.

7. Στις πρώτες μέρες του πολέμου, το 14ο Μηχανοκίνητο Σώμα πολέμησε στις περιοχές Μπρεστ και Κομπρίν και υπέστη μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό. Ο διοικητής, υποστράτηγος Στεπάν Ομπόριν, συνελήφθη στις 8 Ιουλίου· κατηγορήθηκε «για εγκληματική αμέλειά στα υπηρεσιακά του καθήκοντα, που προκάλεσε απώλεια προσωπικού και καταστροφή στρατιωτικών περιουσιακών στοιχείων». Ο διοικητής καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 16 Οκτωβρίου του 1941.
8. Ο ανώτερος λέκτωρ στην Ακαδημία Πυροβολικού FE Dzerzhinsky Ο υποστράτηγος Μάκαρι Πετρόφ συνελήφθη στις 30 Ιουνίου του 1941 ως «αντισοβιετικός» και «συμμετέχων σε αντισοβιετική στρατιωτική συνωμοσία». Στις 13 Φεβρουαρίου του 1942 καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε 10 μέρες αργότερα.
9. Ο Υποπτέραρχος Πάβελ Γιουσούποφ, αναπληρωτής αρχηγός του επιτελείου της Πολεμικής Αεροπορίας του Κόκκινου Στρατού, συνελήφθη στις 17 Ιουνίου του 1941, μόλις πέντε ημέρες πριν από την έναρξη του πολέμου· κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε «αντισοβιετική συνωμοσία» και εκτελέστηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1942.
Περισσότερους στρατηγούς σκότωσε ο Στάλιν από όσους ο Κεραυνοβόλος Πόλεμος στου Χίτλερ στα σοβιετικά εδάφη. Για την ακρίβεια ο Χίτλερ δεν σκότωσε κανέναν ανώτατο αξιωματικό του εχθρού.
Δεν έμεινε «αστέρι» που να μην πέσει. Περίπου 300 ανώτατοι αξιωματικοί εκτελέστηκαν από τους δικούς τους στους πρώτους μήνες της εισβολής των στρατευμάτων της Βέρμαχτ. Επίσης στρατιώτες που υποχωρούσαν στο πεδίο της μάχης πυροβολούνταν από τις Δυνάμεις Φραγμού. «Το συμπέρασμα είναι ότι ήρθε ο καιρός να σταματήσουμε την υποχώρηση», έγραψε ο Στάλιν μετά τις πρώτες ήττες. «Ούτε ένα βήμα πίσω!». Και μετά άρχισε η αντεπίθεση… Ευτυχώς!