Σαν σήμερα 2/2, Έμεινε μόνος σε ένα έρημο νησί του Ειρηνικού επί 4 χρόνια – Πώς επέζησε, πώς διασώθηκε και ποιος τον έκανε διάσημο

Μόνος κατάμονος σε ένα ερημικό νησί καταμεσής του Ειρηνικού. Κι όμως διασώθηκε κι όχι μόνο, έγινε διάσημος και μέχρι σήμερα τον μνημονεύουν.
Μετρούσε τέσσερα χρόνια και τέσσερις μήνες μόνος συντροφιά με τον ουρανό, τη θάλασσα και τα άγρια ζώα του νησιού. Είχε πια απογοητευτεί, όταν είδε τη γραμμή του ορίζοντα να τη σχίζει ένα πανί. Ήταν πλοίο το δίχως άλλο. Και το πανί όλο και πλησίαζε κι όλο και το σκαρί άρχισε να σχηματίζεται πάνω στην απέραντη γαλάζια θάλασσα. Είχε σωθεί!
Το όνομά του; Αλεξάντερ Σέλκερκ. Ο Σέκλερ ήταν γεννημένος το 1676· γιος τσαγκάρη από τη Σκωτία. Αμούστακο παιδί ήταν ακόμα, όταν ο Αλεξάντερ μπάρκαρε σ’ ένα καράβι. Τον Σεπτέμβριο του 1704 το πλοίο του Σέλκερκ έριξε άγκυρα στα ανοιχτά του νησιού Mas a Tierra (σήμερα Ροβινσώνας Κρούσος), στο αρχιπέλαγος των ακατοίκητων (τότε) νησιών του Σαν Χουάν, 670 χιλιόμετρα από τις ακτές της Χιλής. Ο Σέλκερκ είχε κόντρα με τον πλοίαρχο, στον οποίο εξέφραζε σοβαρές ανησυχίες για το αξιόπλοο του καραβιού· μάλιστα σε μία διαμάχη τους, είχε πει στον καπετάνιο, ότι θα προτιμούσε να μείνει σε ένα ακατοίκητο νησί παρά να συνεχίσει το ταξίδι με ένα σαπιοκάραβο! Ο καπετάνιος του πλοίου… δεν του χάλασε το χατίρι: τον παράτησε σε έναν αφιλόξενο τόπο, δίνοντάς του ένα μουσκέτο, ένα τσεκούρι, ένα μαχαίρι, μια κατσαρόλα, κλινοσκεπάσματα, λίγα ρούχα και μια Βίβλο για να επικοινωνεί με τον Θεό…
Και για να μην αφήσουμε κανένα κενό στην ιστορία, να πούμε ότι το πλοίο εκείνο που χαρακτηρίστηκε «σαπιοκάραβο» από τον Σκωτσέζο, βούλιαξε λίγες μέρες αργότερα στις ακτές της (σημερινής) Κολομβίας.
Στο ακατοίκητο νησί, τώρα, ο Σέλκερκ έτρωγε αστακούς για να επιβιώσει και «όργωνε» πάνω κάτω την ακτή αναζητώντας πλοίο στον ορίζοντα. Και περάσανε τέσσερα χρόνια μέχρι να ‘ρθει εκείνη η μέρα.

Από την αγκαλιά του θανάτου στην αθανασία...
Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 2 Φεβρουαρίου του 1709, όταν τον εντόπισε ένα καράβι κουρσάρικο του βρετανού πειρατή Γουίλιαμ Ντάμπιερ. Ο Σέλκερκ ταξίδεψε με το πλοίο που τον διέσωσε, οδήγησε το πλήρωμα του κατά μήκος της ακτής του Μεξικού, φορτώθηκε με χρυσό και ολοκλήρωσε το ταξίδι του γύρω από τον κόσμο διαπλέοντας το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας και επέστρεψε στα βρετανικά νησιά την 1η Οκτωβρίου του 1711, οκτώ χρόνια μετά το μοιραίο μπάρκο του.
Και ο Σέλκερκ έγινε διάσημος. Πολλοί ήθελαν να το γνωρίσουν για να ακούσουν τις περιπέτειές του, ενώ δημοσιογράφοι και συγγραφείς έγραφαν για την περιπετειώδη διαβίωσή του στο ακατοίκητο νησί του Ειρηνικού. Ο Σέλκερκ παντρεύτηκε δυο φορές, προσπάθησε να ριζώσει, αλλά το πάθος του για τη θάλασσα και τις περιπέτειες, τού έλυσαν τους κάβους από τα άγονα βράχια της ζωής των στεριανών· μπάρκαρε με ένα πολεμικό πλοίο και άρχισε να κυνηγάει πειρατές στις ακτές της δυτικής Αφρικής· τότε ήταν που προσβλήθηκε από κίτρινο πυρετό από τα σμήνη κουνουπιών που ταξίδευαν με το καράβι τους.
Ο Σέλκερκ πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου του 1721 και ρίχτηκε στην αγκαλιά της αγαπημένης του θάλασσας για πάντα. Κι έπειτα ο Ντάνιελ Νταφό (Δανιήλ Ντεφόε σε ελληνική απόδοση…) ανέστησε τον Αλεξάντερ Σέλκερ και τον κρατάει ζωντανό ακόμα, 300 χρόνια μετά, με το θρυλικό μυθιστόρημά του: «Ροβινσώνας Κρούσος». Και ο Κάρολος Ντίκενς έχει γράψει διήγημα για τον Σέλκερκ, και ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες έχει γράψει ποίημα για τον Σέλκερκ και ένα άγαλμά του Σκωτσέζου, δεσπόζει στον τόπο όπου γεννήθηκε στο Λόουερ Λάργκο, στη Σκωτία. Αθάνατος!