Ξεχασμένος ήρωας της Γαλλικής Δημοκρατίας: προτίμησε να σκοτωθεί παρά να πέσει στα χέρια των στρατιωτών του Ναπολέοντα

Ο Λουί Ντελγκρέ ήταν ένα ξεχασμένος ήρωας της Γαλλικής Δημοκρατίας· προτίμησε να σκοτωθεί παρά να πέσει στα χέρια των στρατιωτών του Ναπολέοντα!
Η Ελληνική Ιστορία έχει σελίδες που ξεχειλίζουν από ηρωισμό και αυτοθυσία: το Κούγκι, το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου, τον «νεκροθάφτη» του Μεσολογγίου, τον Χρήστο τον Καψάλη...
Και στην ιστορία της Γαλλίας όμως υπάρχει ένα όνομα που η πράξη του προσεγγίζει τις ελληνικές ηρωικές εκείνες: Λουί Ντελγκρέ.
Όταν έσβησε ο ήλιος δυο στρατεύματα έπεσαν στα γόνατα και πέταξαν τα όπλα - Η πρώτη επίσημα καταγεγραμμένη έκλειψη της ΙστορίαςΟ Λουί Ντελγκρέ, γεννημένος στη Μαρτινίκα στις 2 Αυγούστου του 1766, ήταν μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στον αγώνα κατά της δουλείας στις γαλλικές αποικίες της Καραϊβικής. Παιδί ενός μαύρου και μιας λευκής, ο Λουί κατατάχτηκε στον στρατό σε ηλικία 17 ετών. Επηρεασμένος από την Αμερικανική Επανάσταση, ο Ντελγκρέ υποστήριξε τη Γαλλική Επανάσταση και τις ιδέες της Δημοκρατίας. Ο Ντελγκρέ έφυγε από τη Μαρτινίκα μετά την κατάκτησή του από τους Βασιλικούς το 1791 και μετακόμισε στο νησί Ντομινίκ, όπου συμμετείχε στις τοπικές εκλογές.
Την τελευταία δεκαετία του 18ου αιώνα, ο Ντελγκρέ αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία της Γαλλικής Δημοκρατίας· υποστήριξε την κατάργηση της δουλείας από τη Γαλλική Εθνοσυνέλευση το 1794 και υπερασπίστηκε τη Δημοκρατία ενάντια στη βρετανική εισβολή το 1794, ενώ συμμετείχε στις ταραχές της Garifuna στο Saint-Vincent το 1795 όπου ο πληθυσμός των μαύρων ξεσηκώθηκε ενάντια στη βρετανική κυριαρχία. Ο Λουί Ντελγκρέ συνελήφθη και φυλακίστηκε δύο φορές μέσα σε τρία χρόνια μεταξύ 1794 και 1797· η φήμη του στον γαλλικό στρατό γιγαντώθηκε, προήχθη σε Λοχαγό και διορίστηκε σύμβουλος του Γάλλου ναυάρχου Jean-Baptiste Raymond de Lacrosse.

Μνημείο στη Γουαδελούπη για τον Λουί Ντελγκρέ.

Στις 9 Νοεμβρίου του 1799, ο Ναπολέων Βοναπάρτης ήταν ήδη ηγέτης της Γαλλίας. Η προσπάθειά του Ναπολέοντα να κατακτήσει και πάλι τα εδάφη της Αϊτής μετά την Επανάστασή τον κατέστησαν ανεπιθύμητο και αντιπαθή στον Ντελγκρέ και άλλους που πολεμούσαν στο όνομα της Δημοκρατίας. Στις 6 Μαΐου του 1802, ο στρατηγός του Ναπολέοντα Antoine Richepance έφτασε στη Γουαδελούπη με στρατό για να αποκαταστήσει την τάξη και τη δουλεία. Ενώ ο κυβερνήτης Magloire Pelage παραδόθηκε χωρίς συζήτηση, ο Ντελγκρέ αποφάσισε να ηγηθεί μιας δύναμης περίπου 300 ανδρών για να πολεμήσει τα στρατεύματα του Ναπολέοντα. Ο Ντελγκρέ ξεσήκωσε με φλογερές προκηρύξεις του τον λαό της Γουαδελούπης να αντισταθεί.
Ο Λουί Ντελγκρέ και οι οπαδοί του αντιστάθηκαν στον πολύ μεγαλύτερο Γαλλικό Στρατό επί 18 ημέρες. Όταν κατάλαβαν ότι δεν υπήρχε καμιά ελπίδα, ο Ντελγκρέ και οι άνδρες του έβαλαν φωτιά στην αποθήκη πυρομαχικών, όπου είχαν βρει καταφύγιο και θυσιάστηκαν, παίρνοντας μαζί τους στον Άλλο Κόσμο πολλούς Γάλλους στρατιώτες που προσπαθούσαν να τους συλλάβουν. Το ημερολόγιο έγραφε μια μέρα σαν σήμερα, 28 Μαΐου του 1802.