Οι επιστήμονες προειδοποιούν: Μην παίρνετε τοις μετρητοίς τις συμβουλές μακροζωίας υπεραιωνόβιων ατόμων

Ο θάνατος του γηραιότερου ανθρώπου στον κόσμο, της Maria Branyas Morera, σε ηλικία 117 ετών μπορεί να κάνει πολλούς να αναρωτηθούν για τα μυστικά μιας εξαιρετικά μακράς ζωής, αλλά οι επιστήμονες λένε ότι θα ήταν καλύτερο να αποφεύγουμε να παίρνουμε συμβουλές για τη μακροζωία από τους ίδιους τους υπέργηρους.
Οι δύο κύριες θεωρίες για το λόγο που ορισμένοι άνθρωποι περισσότερο από άλλους
Σύμφωνα με τον ιστότοπο των ρεκόρ Γκίνες, η Branyas πίστευε ότι η μακροζωία της προερχόταν από «την τάξη, την ηρεμία, την καλή σχέση με την οικογένεια και τους φίλους, την επαφή με τη φύση, τη συναισθηματική σταθερότητα, τις ανησυχίες, τις τύψεις, την πολλή θετικότητα και το να μένει μακριά από τοξικούς ανθρώπους».
Ωστόσο, ο Richard Faragher, καθηγητής βιογεροντολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπράιτον, δήλωσε ότι στην πραγματικότητα οι επιστήμονες προσπαθούν ακόμη να καταλάβουν γιατί κάποιοι άνθρωποι ζουν πέρα από τα 100 χρόνια, σύμφωνα με τον Guardian. Ο Faragher δήλωσε ότι υπάρχουν δύο κύριες θεωρίες και ότι δεν αποκλείουν η μία την άλλη:

Η πρώτη, είπε, είναι ότι ορισμένα άτομα ήταν ουσιαστικά απλά τυχερά. Με άλλα λόγια, επειδή οι υπεραιωνόβιοι είχαν ορισμένες συνήθειες, δεν σήμαινε ότι αυτές οι συνήθειες οδηγούσαν στη μακροζωία τους - ένα λάθος στη λογική γνωστό ως «προκατάληψη επιβίωσης». «Απλώς και μόνο επειδή έχετε επιβιώσει καπνίζοντας 60 την ημέρα δεν σημαίνει ότι το κάπνισμα 60 την ημέρα είναι καλό για εσάς», δήλωσε ο Faragher.
Η δεύτερη θεωρία, είπε, ήταν ότι οι υπεραιωνόβιοι είχαν συγκεκριμένα γενετικά χαρακτηριστικά που τους έδιναν τα εφόδια για να ζήσουν περισσότερο - με άλλα λόγια είχαν καταστεί πιο ανθεκτικοί ως αποτέλεσμα της γενετικής τους.
Ο Faragher δήλωσε ότι και οι δύο θεωρίες, ωστόσο, οδήγησαν στην ίδια προειδοποίηση: «Ποτέ, μα ποτέ μην παίρνετε συμβουλές για την υγεία και τον τρόπο ζωής από έναν εκατοντάχρονο». Και πρόσθεσε: «Αυτό που βλέπετε με τους περισσότερους εκατοντάχρονους τις περισσότερες φορές - και αυτά είναι γενικεύσεις - είναι ότι δεν ασκούνται πολύ. Αρκετά συχνά, η διατροφή τους είναι μάλλον ανθυγιεινή», σημειώνοντας ότι ορισμένοι εκατοντάχρονοι ήταν επίσης καπνιστές.
«Αυτό έρχεται σε αντίθεση με πολλά επιδημιολογικά στοιχεία που έχουμε για το πώς να παρατείνουμε το προσδόκιμο υγιούς ζωής», είπε, προσθέτοντας ότι μια μεγάλη μελέτη διαπίστωσε ότι το να μην καπνίζεις, να γυμνάζεσαι, να πίνεις με μέτρο και να τρως πέντε μερίδες φρούτων και λαχανικών την ημέρα μπορεί να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής έως και 14 χρόνια.
«Το γεγονός ότι [οι εκατονταετείς] κάνουν πολλά από αυτά τα ανθυγιεινά πράγματα και εξακολουθούν να περνούν [τη ζωή], λέει ότι είναι είτε τυχεροί είτε συνήθως πολύ καλά προικισμένοι [γενετικά]», είπε.
Η Branyas αναγνώρισε ότι η τύχη έπαιξε ρόλο στη μακροζωία της, ενώ η κόρη της Rosa Moret την απέδωσε κάποτε στη γενετική. «Δεν έχει πάει ποτέ στο νοσοκομείο, δεν έχει σπάσει ποτέ κανένα κόκαλο, είναι καλά, δεν πονάει», δήλωσε η Moret στην περιφερειακή καταλανική τηλεόραση το 2023.
Ο Faragher πρόσθεσε ότι πολλές από τις αναφερόμενες πιθανότητες για τους λόγους για τους οποίους οι εκατοντάχρονοι ζουν περισσότερο θα μπορούσαν στην πραγματικότητα να είναι παραδείγματα αντίστροφης αιτιώδους συνάφειας. Για παράδειγμα, η ιδέα ότι η θετική νοητική προοπτική μπορεί να σε βοηθήσει να ζήσεις για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί, τουλάχιστον εν μέρει, να έχει τις ρίζες της στο ότι οι άνθρωποι είναι πιο αισιόδοξοι επειδή έχουν καλύτερη υγεία.
«Πότε ήταν η τελευταία φορά που είχατε μια πραγματικά θετική ψυχική στάση και πονόδοντο;» είπε.
Ο Faragher πρόσθεσε ότι ένα πρόβλημα ήταν ότι όταν εξετάζουμε τους εκατοντάχρονους, υπήρχε η τάση να εστιάζουμε σε πράγματα που θα μπορούσαν να έχουν βοηθήσει την επιβίωσή τους. «Αλλά δεν εξετάζουμε τους παράγοντες που την εμποδίζουν», είπε.
Ο καθηγητής David Gems, γενετιστής στο University College του Λονδίνου, δήλωσε ότι ενώ το φύλο είναι σημαντικός παράγοντας για τη μακροζωία - με τις γυναίκες να γερνούν πιο αργά από τους άνδρες - συμφώνησε ότι η τύχη είναι σημαντική, σημειώνοντας ότι ένα παράδειγμα είναι η φυσική μεταβλητότητα του ρυθμού γήρανσης.