Σαν σήμερα 17/1, Πατρίς Λουμούμπα: Η απεχθής δολοφονία ενός ηγέτη της Αφρικής – Οι Βέλγοι δήμιοι πήραν κομμάτια του και στόλισαν το σπίτι τους

Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 17 Ιανουαρίου του 1961, όταν δολοφονείται άγρια και με ιδιαίτερα ειδεχθή τρόπο ο Πατρίς Λουμούμπα. Βέλγοι δολοφόνοι του Λουμούμπα έκοψαν κομμάτια του και τα πήραν σαν τρόπαια στα σπίτια τους!
Ο Πατρίς Λουμούμπα ήταν επαναστάτης, που ξεψύχησε για τις ιδέες του και μαρτύρησε για την ελευθερία της χώρας του.
Φονιάδες του; Μα ποιοι άλλοι; Οι πολιτισμένοι Δυτικοί, που λογάριαζαν τους Αφρικανούς χειρότερα κι από ζώα. Οι Βέλγοι, ήταν εκείνοι που τον παρέδωσαν στους δημίους, που «σταύρωσαν» τον Λουμούμπα και οι υπόλοιποι εκπολιτιστές των λαών απλώς παρακολουθούσαν…
Οι αιμοσταγείς Βέλγοι που ακρωτηρίαζαν παιδιά στο Κονγκό, ήταν οι ηθικοί αυτουργοί της ειδεχθούς δολοφονίας του Λουμούμπα.
Το Βελγικό Κονγκό έχει πάθει (ίσως) τα χειρότερα από τα δεινά που έχουν βιώσει λαοί από τις αποικιοκρατικές δυνάμεις της Δύσης, στην Αφρική.

Στην αρχή εξερευνητές, μετά μακελάρηδες!
Οι Βέλγοι άρχισαν να εξερευνούν το Κονγκό κατά τη δεκαετία του 1870, αρχικά με τον σερ Χένρι Μόρτον Στάνλεϊ, ο οποίος ανέλαβε την αποστολή με χορηγό τον βασιλιά Λεοπόλδου Β΄ του Βελγίου. Ο Λεοπόλδος είχε σκοπό να καταστήσει το Κονγκό αποικία του Βελγίου, όμως απέκτησε επισήμως τα δικαιώματα της αφρικανικής χώρας στο Συνέδριο του Βερολίνου το 1885 και την μετέτρεψε σε ιδιόκτητη έκταση και, μάλιστα, το ονόμασε Ελεύθερο Κράτος του Κονγκό.
Και ακολούθησε η ανελέητη εκμετάλλευση του πληθυσμού. Οι άποικοι χρησιμοποίησαν τους ιθαγενείς για να παράγουν καουτσούκ, που λόγω της αυξημένης ζήτησης τροχών για την εφεύρεση που κατέκλυζε την υφήλιο, το αυτοκίνητο, είχε δημιουργήσει αυξανόμενη διεθνή ζήτηση. Το 1908 το Βελγικό Κοινοβούλιο υπερψήφισε την προσάρτηση του Κονγκό ως βελγική αποικία και απέκτησε την ανεξαρτησία του το 1960.
Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι η βελγική κυβέρνηση, πάνω στη βιασύνη της να εκποιηθεί την αποικία, πριν βρεθεί στη δίνη ενός απρόβλεπτου πολέμου, αδιαφόρησε στο να προετοιμάσει το έδαφος για την ανάληψη της εξουσίας από τους ιθαγενείς. Στους μαύρους ουδέποτε είχε επιτραπεί να ανέλθουν πάνω από το επίπεδο της κατώτερης διοίκησης ή να ξεπεράσουν τις κατώτερες βαθμίδες του στρατού, συνεπώς ουδείς ήταν σε θέση να αναλάβει υπεύθυνα αξιώματα, πόσο μάλλον την εξουσία της χώρας όταν την παρέδωσαν οι Βέλγοι.
Με Διαφωτισμό και Μαρξ
Ο Λουμούμπα γεννήθηκε πάμπτωχος στην ανατολική αγροτική περιοχή του Κονγκό και έμαθε τα πρώτα του γράμματα- όπως έκαναν οι περισσότεροι Αφρικανοί εκείνης της περιόδου- από χριστιανούς ιεραπόστολους. Αργότερα, τον γοήτευσαν τα ιδανικά του Διαφωτισμού και πολύ αργότερα ξύπνησε ο «επαναστάτης» μέσα του διαβάζοντας Μαρξ. Όλες αυτές τις σκόρπιες γνώσεις τις ενσωμάτωσε ως συμπαγή επαναστατική ιδεολογία, εξελίσσοντάς τες, στη φιλοσοφία του «αφρικανικού σοσιαλισμού».
Ο όρος «αφρικανικός σοσιαλισμός» είναι δύσκολο να προσδιοριστεί. Ήταν ένα δόγμα, που διέφερε σημαντικά, ανάλογα με το πού και από ποιον είχε διατυπωθεί. Κοινός παρονομαστής του «αφρικανικού σοσιαλισμού», ωστόσο, ήταν η απόρριψη του καπιταλιστικού, ιμπεριαλιστικού συστήματος και η αναγνώριση ότι η προ-αποικιακή και προ-σκλαβική Αφρική υπήρχε ως μια ισότιμη, σοσιαλιστική κοινωνία στη φυσική της μορφή.

Ο Λουμούμπα δέσμιος, οδηγείται στο μαρτύριό του. 

Από την ηγεσία στον Γολγοθά
Ο Λουμούμπα έγινε μέλος του Κονγκολέζικου επαναστατικού κόμματος, του Κινήματος Εθνικού Κονγκολές , και υποστηρίζοντας αυτές τις- γενικά ειρηνιστικές- αρχές, θεωρήθηκε από τους Βέλγους ως ο λιγότερο επιθετικός από τους πιθανούς ηγέτες. Παρόλα αυτά, ο Λουμούμπα ήταν φανατικά παναφρικανός και άκρως επαναστατικός. Όταν παραχωρήθηκε η ανεξαρτησία στο Κονγκό τον Ιούλιο του 1960, και ο Λουμούμπα ορκίστηκε πρωθυπουργός, έκανε ξεκάθαρες τις αλλαγές που είχε στο μυαλό του και θα εφάρμοζε στην πράξη.
Ωστόσο, η τεράστια επικράτεια του Κονγκό αποτελούνταν από ένα ψηφιδωτό εθνοτήτων, πολλές από τις οποίες ήταν ανταγωνιστικές, και όταν οι Βέλγοι έφυγαν, η πυριτιδαποθήκη των διαφωνιών εξερράγη σχεδόν αμέσως. Ο στρατός εξεγέρθηκε, άρχισαν να ξεπηδούν αυτονομιστικά κινήματα και ξέσπασε ανηλεής εμφύλιος πόλεμος. Ο Λουμούμπα, ο ιδεαλιστής επαναστάτης, δεν είχε την ηθική εξουσία να επιβάλει την τάξη· ανατράπηκε, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και τελικά δολοφονήθηκε και το Κονγκό έπεσε σε χέρια στρατιωτικών.
Οι τελευταίες μέρες του Λουμούμπα ήταν μαρτυρικές· αντίπαλοί του και Βέλγοι στρατιώτες τον χτυπούσαν δίχως σταματημό. Στη συνέχεια, ο Λουμούμπα οδηγήθηκε σε μια απομακρυσμένη αγροτική περιοχή και εκτελέστηκε, μαζί με δύο μέλη του κόμματος του. Κι' έπειτα τα κορμιά τους ποτίστηκαν με θειικό οξύ! Και ένας από τους Βέλγους εκτελεστές, ο Ζεράρ Σοετέ, πήρε στο σπίτι του, τους γομφίους και ένα δάχτυλο του Λουμούμπα ως τρόπαια κυνηγίου! Λέγεται ότι κι άλλοι Βέλγοι στρατιώτες πήραν αναμνηστικά από τη σορό του δολοφονηθέντος. Η μνήμη του Πατρίς Λουμούμπα τιμάται κάθε χρόνο στις 17 Ιανουαρίου ως μάρτυρας του έθνους. Κάτι είναι κι αυτό…