Διορισμοί μέσω Βουλής.... Πώς πολιτικοί από όλα τα κόμματα προικοδότησαν κόρες και συζύγους με προνομιούχες θέσεις στη Βουλή και στο Δημόσιο!

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΖΙΟΒΑΡΑΣ |

Κάποτε οι βουλευτές συνήθιζαν να κληροδοτούν τη βουλευτική τους έδρα στους γιους, στις θυγατέρες και στα ανίψια τους. Οι εποχές αυτές πέρασαν. Οι πολίτες δείχνουν μια απέχθεια για τα πολιτικά τζάκια, αλλά οι βουλευτές δεν εγκατέλειψαν τους συγγενείς τους. Τώρα φροντίζουν να τις διορίζουν στη Βουλή ή μέσω Βουλής στο Δημόσιο. Η πρόσφατη αποκάλυψη του διορισμού της θυγατέρας του κ. Θ. Πάγκαλου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών μέσω Βουλής έφερε εκ νέου στο προσκήνιο τους πάμπολλους διορισμούς που έγιναν, κυρίως από «γαλάζιους» πολιτικούς, μέσω της ιδιότητας του «συνεργάτη» που απένειμαν σε συγγενικά τους πρόσωπα.

Πρώτος διδάξας της τακτοποίησης των βουλευτικών... κορασίδων ήταν ο πρώην υπουργός Προεδρίας, αρμόδιος για τη δημόσια διοίκηση, κ. Ι. Ποττάκης. Τη διόρισε σε θέση υπαλλήλου του υπουργείου Οικονομικών, κατ΄ εφαρμογήν νομοθετικής ρύθμισης που είχε ψηφιστεί επί υπουργίας του κ. Μ. Εβερτ και έδινε το «προνόμιο» στους μετακλητούς συνεργάτες των βουλευτών να επιλέξουν θέση στο Δημόσιο, όπως και έκαναν δεκάδες, αν όχι και εκατοντάδες πρόσωπα που το προηγούμενο διάστημα είχαν υπηρετήσει σε βουλευτικά γραφεία.

Ο «νόμος Πεπονή» με τον οποίο καθιερώθηκε το 1994 το ΑΣΕΠ έκλεισε αυτά τα «παράθυρα», πλην όμως προσωρινά. Ετσι το 2001 οι αλλαγές στον θεσμό του συνεργάτη που επιχειρήθηκαν επί των ημερών της προεδρίας του Κοινοβουλίου από τον κ. Απ. Κακλαμάνη συνοδεύτηκαν, υπό ασφυκτική διακομματική πίεση, με την- εκ νέου- παραχώρηση δικαιώματος για προνομιακό διορισμό στο Δημόσιο.

Για να αποτραπεί το φαινόμενο, ορίστηκε ότι εφεξής οι επιστημονικοί συνεργάτες που θα πληρώνονταν από τη Βουλή θα ήταν πρόσωπα με πανεπιστημιακό τίτλο και γνώση ξένης γλώσσας. Οι εκατοντάδες ωστόσο καταργούμενοι γραμματείς, με τη λογική ότι δεν έπρεπε να «μείνουν ξεκρέμαστοι», «βολεύτηκαν» στο Δημόσιο. Τη ρύθμιση αυτή, πλην της θυγατέρας του κ. Πάγκαλου, αξιοποίησαν και πολλοί άλλοι συγγενείς πολιτικών. Οπως η συμβία του βουλευτή Αχαΐας της ΝΔ κ. Ν. Νικολόπουλου η οποία τοποθετήθηκε σε υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών στην Πάτρα αλλά και η σύζυγος του «γαλάζιου» υφυπουργού Οικονομικών κ. Αντ. Μπέζα η οποία έγινε υπάλληλος στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και κατόπιν, όταν ο σύζυγός της έχασε μαζί με την υπουργική καρέκλα και την ιδιότητα του βουλευτή, μετετάγη στον Οργανισμό Λιμένος Ηγουμενίτσας, που εδρεύει στον τόπο καταγωγής και διαμονής της. Με ανάλογες διαδικασίες τακτοποιήθηκαν σε υπηρεσίες της Βουλής θυγατέρες κοινοβουλευτικών αξιωματούχων, όπως του μετέπειτα Προέδρου της Βουλής κ. Δ. Σιούφα, των διατελεσάντων σε θέσεις αντιπροέδρων της Βουλής κκ. Δ. Φράγκου, Ι. Τραγάκη και Ντ. Βρεττού, καθώς και βουλευτών, όπως του Χρήστου Βυζοβίτη, του οποίου τόσο η θυγατέρα όσο και ο γιος υπηρετούν στη Βουλή. Χρήση αυτών των διαδικασιών έκαναν πολλές εκατοντάδες μετακλητών από όλα τα κόμματα (μικρά και μεγάλα).

Η δέσμευση εξάλλου που ανελήφθη τότε διακομματικώς, ότι εκείνη ήταν «η τελευταία φορά που γίνεται τέτοιο “βόλεμα”», όχι μόνο δεν τηρήθηκε, αλλά, αντιθέτως, το 2008, επί της προεδρίας του κ. Σιούφα, υιοθετήθηκε η πιο προκλητικά ρουσφετολογική διαδικασία για το «βόλεμα» συγγενών και φίλων πολιτικών. Μέσω αυτής της διαδικασίας το Κοινοβούλιο «φορτώθηκε» με 250 επιπλέον υπαλλήλους, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων ήταν φίλοι και συγγενείς αξιωματούχων από σχεδόν όλα- πλην ΚΚΕ- τα κόμματα. Ανάμεσά τους ο γιος του εκλεγέντος με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώην αντιπροέδρου της Βουλής κ. Αθ. Λεβέντη, καθώς και η ανιψιά της «γαλάζιας» ομολόγου του κυρίας Ελσας Παπαδημητρίου. Χρήση επίσης του «προνομίου» έγινε ακόμη και από πρόσωπα που κάλυπταν «πολιτικές» θέσεις, όπως στενοί συνεργάτες του κ. Σιούφα, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τον τέως γενικό γραμματέα της Βουλής κ. Ν.Στεφάνου που έγινε... συνάδελφος των παλαιών υφισταμένων του. Ηταν μάλιστα τόσο μεγάλη η υπερφόρτωση προσωπικού στο Κοινοβούλιο που με τροποποίηση του Κανονισμού της Βουλής που προωθεί για ψήφιση την προσεχή εβδομάδα ο κ. Φ. Πετσάλνικος θα προβλεφθεί η δυνατότητα μετατάξεων σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου.