Σάλος με την αποκάλυψη για τη σχολική έκθεση της κόρης του Αστυνομικού της Βουλής

Μια από τις κόρες του ζευγαριού σε σχολική έκθεσή της φέρεται να αποτύπωσε κάποιο περιστατικό μέσα στην οικογένεια.
Εξελίξεις έχουμε στην υπόθεση με τον αστυνομικό της Βουλής που κακοποιούσε τα παιδιά του καθώς με εντολή του Υπουργείου Παιδείας είναι σε εξέλιξη Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) για να διερευνηθούν τυχόν ευθύνες των εκπαιδευτικών μετά την είδηση ότι σε σχολική της έκθεση μια από τις κόρες είχαν αποκαλύψει κατάστασεις που συνέβαιναν στο σπίτι αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία.
Σύμφωνα με τα όσα επιβεβαίωσαν πηγές του Υπουργείου στο Dnews από χθες έχει ξεκινήσει η σχετική διαδικασία καθώς σε σχολική έκθεση και μάλιστα της περσινής χρονιάς η ανήλικη μαθήτρια κληθείσα να περιγράψει «κάτι που τη συγκλόνισε» επέλεξε να αναφερθεί στο περιστατικό με την πτώση του αδερφού της από το μπαλκόνι το 2021. Οι εκπαιδευτικοί φέρεται να κάλεσαν τους γονείς για ενημέρωση μετά την επίμαχη έκθεση όμως τίποτα δεν θεωρήθηκε μεμπτό και επιλήψιμο από πλευράς εκπαιδευτικών και δεν δόθηκε περαιτέρω έκταση στο ζήτημα.
Κι όμως αυτές οι σπασμωδικές και μάλιστα εκ των υστέρων κινήσεις από πλευράς Υπουργείου Παιδείας όπως η διεξαγωγή ΕΔΕ μόνο προβληματισμό δημιουργούν για τα αντανακλαστικά των αρμόδιων που έρχονταν σε επαφή με τα παιδιά και δεν κατάφεραν ούτε στο ελάχιστο να αντιληφθούν τον εφιάλτη που ζούσαν καθημερινά μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η υπόθεση όλοι απορήσαμε πώς κανείς από τους εκπαιδευτικούς των παιδιών που είχαν καθημερινή επαφή μαζί τους δεν είδε σημάδια και συμπεριφορές που παραπέμπουν σε προβλήματα στο οικογενειακό περιβάλλον.
Ζωγραφιές, αφηγήσεις και κείμενα των παιδιών πάντα κρύβουν μηνύματα και δίνουν στίγμα της ψυχοσύνθεσης όσων βιώνουν ακόμα και όταν τα ίδια επιλέγουν τον δρόμο της σιωπής. Όταν τα ίδια τα παιδιά του αστυνομικού καταγγέλλουν ξυλοδαρμούς μας προκαλεί εντύπωση που κανένας από το σχολικό περιβάλλον δεν έδωσε σημασία στα σημάδια και τις μελανιές που δεδομένα θα είχαν. Αδιαφορία ή φόβος των εκπαιδευτικών για τον αστυνομικό; Όποιο από τα δύο και αν ισχύει είναι απαράδεκτο γιατί οι εκπαιδευτικοί όφειλαν σε κάθε περίπτωση να έχουν αντιληφθεί πρόσωπα και καταστάσεις. Ακόμα και η περιγραφή του παιδιού για την «βουτιά στο κενό» του αδερφού της δεν έπρέπε να έχει περιοριστεί σε μια τυπική κουβέντα με τους γονείς.
Έπρεπε ο εκπαιδευτικός να κινητοποιηθεί, να μιλήσει με την διεύθυνση του σχολείου ακόμη και να απευθυνθεί για μια ενημέρωση σε παιδοψυχολόγο γνωρίζοντας ότι η μαθήτρια με το κείμενό της κραυγάζει για βοήθεια για όσα έζησε βλέποντας τον αδερφό της να πέφτει από το μπαλκόνι. Για να μην αναφερθούμε στις ευθύνες στους εκπαιδευτικούς από το 2021 που είχαν αναλάβει τις τάξεις των παιδιών της οικογένειας όταν και συνέβη η απόπειρα αυτοκτονίας του αγοριού και σίγουρα τα παιδιά διακατέχονταν από έντονα συναισθήματα. Μήπως αν ανατρέξουμε στα γραπτά εκείνης της περιόδου βρούμε και άλλες γραπτές κραυγές αγωνίας που πέρασαν στα ψιλά;
Η διαχείριση ήταν ατυχέστατη και η ΕΔΕ για το 2023 δεν θα δείξει ευθύνες κανενός. Γιατί όλοι θα παρουσιάσουν μια στρογγυλεμένη κατάσταση για να μην βρεθούν αντιμέτωποι με τις συνέπειες. Όμως τα ερωτήματα παραμένουν αμείλικτα. Και αφού λοιπόν οι γονείς κλήθηκαν το 2023 για μια ενημέρωση από τους εκπαιδευτικούς και άπαντες όσοι γνώριζαν τον αστυνομικό κάνουν λόγο για τον έκρυθμο χαρακτήρα του πώς άραγε αντέδρασε εκείνη την ώρα που ο εκπαιδευτικός τους μίλησε για την έκθεση του παιδιού; Το δέχθηκε ήρεμα ή τα λεγόμενά του έβαλαν τέλος σε οποιαδήποτε άλλη κίνηση;
Οι εκπαιδευτικοί πέραν του μαθησιακού τους αντικειμένου καλούνται να στέκονται στο πλεύρο των μαθητών και να τους δίνουν χείρα βοηθείας όταν το οικογενειακό περιβάλλον αδυνατεί να πράξει το ρόλο αυτό. Κι όμως σε αυτή την υπόθεση όλα πήγαν λάθος και ερχόμαστε εκ των υστέρων ως κράτος να δείξουμε ότι έχουμε ευαισθησία και όπως κάθε φορά έτσι και τώρα επιδιδόμαστε στο να βρούμε με χρονοκαθυστέρηση φταίχτες. Η υπόθεση αυτή είναι ακόμη ένα επιστέγασμα στο επιχείρημα γιατί πρέπει να υπάρχουν ψυχολόγοι σε κάθε σχολείο σε κάθε γωνιά της χώρας και πρέπει να έχουν άμεση επαφή με την μαθητική κοινότητα. Αποκλείεται ο ειδικός που θα μιλούσε με αυτά τα παιδιά να μην ανίχνευε τον εφιάλτη που ζούσαν και τα σημάδια στον ψυχισμό τους. Οι βάρδιες ψυχολόγων σε ομάδες σχολείων είναι μια κίνηση μπάλωμα καθώς τα περιστατικά που διαρκώς έρχονται στο φως της δημοσιότητας αποκαλύπτουν ότι η κοινωνία νοσεί με μεγάλα θύματά της τα παιδιά που δυστυχώς ερχόμαστε να τα σώσουμε και να τα προστατεύσουμε με καθυστέρηση ετών εις βάρος της παιδικής τους ηλικίας. Τα ψυχικά τραύματα όσο βαθαίνουν τόσο δυσκολότερα επουλώνονται και για τα παιδιά αυτά το κράτος ήταν ηχηρά απών τόσα χρόνια.