ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Το ακαταδίωκτο και το κράτος δικαίου.

Στο κράτος δικαίου, δηλαδή ένα κράτος όπου τηρούνται οι συνταγματικές πρόνοιες, το Κοινοτικό δίκαιο, οι νόμοι και το κανονιστικό πλαίσιο της πολιτείας και της ΕΕ, υπάρχει η προσωπική ευθύνη των αρμοδίων σε όλες τις κλίμακες της πολιτείας και του κράτους. Φυσικά αναφέρομαι σε κράτος της Δυτικής δημοκρατίας, που έχει υιοθετήσει τις βασικές αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παρ' ότι και σε αυτά τα κράτη είναι ζητούμενο η διαφάνεια και η τήρησή τους.
Σε στιγμές μεγάλης κρίσης, άνθρωποι σε θέσεις ευθύνης πρέπει να μπορούν να παίρνουν γρήγορα και πολλές φορές ακόμη και ανορθόδοξες αποφάσεις, για το γενικό καλό.
Η πανδημία είναι μια μεγάλη κρίση και δικαιολογεί προσωρινά την παρέκκλιση από τους κανόνες.
Για παράδειγμα, όπως συμβαίνει σε ένα ακραίο φυσικό φαινόμενο, δεν υπάρχει χρόνος για διαγωνισμούς και επιτρέπεται για προσφορά έκτακτων υπηρεσιών και αγαθών να γίνονται αναθέσεις, έτσι και με την πανδημία.
Αυτό όμως ισχύει για την πρώτη φάση της Άνοιξης, έκτοτε η πολιτεία μπορούσε να προβλέψει την εξέλιξή της, όπως την περιέγραψαν και οι διεθνείς θεσμοθετημένοι επιστημονικοί φορείς. Για την χώρα μας είχαμε, όπως και στον πρώτο κύμα, την δυνατότητα να δούμε το φαινόμενο σε έξαρση στις χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, για λόγους γνωστούς, συνεπώς δεν δικαιολογείται για ένα ακόμη λόγο η διατήρηση του καθεστώτος της έκτακτης ανάγκης.
Και ενώ στις άλλες χώρες τις ΕΕ έχει ανακληθεί η κατάσταση έκτακτης ανάγκης από το τέλος της Άνοιξης, στην χώρα μας συνεχίζει να ισχύει ακόμη.
Οι λόγοι ευνόητοι, σε ευθεία παράβαση του κράτους δικαίου.
Η αδιαφάνεια είναι ορατή σε όλες τις βαθμίδες της πολιτείας, χωρίς να έχει την δυνατότητα ο πολίτης να προσφύγει στην δικαιοσύνη, αφού έχει νομοθετηθεί το ακαταδίωκτο των αρμοδίων.
Ακαταδίωκτο έχει θεσμοθετηθεί και για τα στελέχη της τράπεζας Πειραιώς για την ανορθολογική ανακεφαλαιοποίηση, όπου το δημόσιο και οι μικροί καταθέτες έχουν μεγάλες απώλειες.
Ακαταδίωκτο έχει ψηφιστεί με την προηγούμενη κυβέρνηση για τα στελέχη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας(ΤΧΣ).
Ακαταδίωκτο ψήφισε με μια ξαφνική τροπολογία η κυβέρνηση για τα μέλη της επιτροπής λοιμοξιωλόγων, όμως ψήφισε ακαταδίωκτο και για κυβερνητικά στελέχη που συμμετέχουν σε παράλληλες επιτροπές και οι οποίοι είναι επικεφαλής κρατικών φορέων.
Ακαταδίωκτο ψήφισε και για τους λίγους ιδιώτες γιατρούς που προσλήφθηκαν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, όμως δεν ψήφισε το ακαταδίωκτο για αυτούς που είναι στην πρώτη γραμμή με κίνδυνο και της ζωής τους, δηλαδή στις ΜΕΘ και στις κλινικές κορωνοιού.
Η επιστημονική γνώμη δεν διώκεται και αυτό είναι νομοθετημένο, συνεπώς δεν ήταν απαραίτητη η νομοθέτηση του ακαταδίωκτου για την επιτροπή λοιμοξιωλόγων, που απλώς συμβουλεύει τους αρμόδιους κρατικούς και κυβερνητικούς παράγοντες, οι οποίοι παίρνουν και τις αποφάσεις.
Για αυτούς ψηφίστηκε το ακαταδίωκτο, η επιτροπή λοιμοξιωλόγων ήταν το πρόσχημα.
Τα συμπεράσματα απλά και εύλογα