Καλή αθλητική χρονιά σε όλους με κάρτα υγείας, γνώση και πρόληψη…

Η επίσημη έναρξη της νέας αθλητικής χρονιάς είναι προ των πυλών και αρκετές ομάδες έχουν ήδη ξεκινήσει την προετοιμασία τους. 

Σε προτεραιότητα μπαίνουν σε πολλές περιπτώσεις η μετεγγραφική ενίσχυση, η εξεύρεση οικονομικών πόρων και χορηγών, τα τεχνικά τιμ, το αθλητικό υλικό οι υψηλοί στόχοι κτλ., όμως εκείνο που θα πρέπει να έρχεται πρώτο είναι η ασφάλεια των αθλητών-τριών. 
Το πρόσφατο τραγικό δυστύχημα στη Χίο, με την κατάρρευση μπασκέτας που προκάλεσε το θάνατο ενός 19χρονου «ξύπνησε» την πολιτεία να ελέγξει τους αθλητικούς χώρους –όσους ξύπνησε δηλαδή και για όσο διαρκέσει αυτή η αφύπνιση. Ας ελπίσουμε και κυρίως ας πιέσουμε την τοπική αυτοδιοίκηση να κάνει εξαντλητικούς ελέγχους στις εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούν καθημερινά τα παιδιά μας και ας γίνει ένας προγραμματισμός ώστε αυτοί να γίνουν τακτικοί, χωρίς να χρειάζεται νέα αιματηρή υπενθύμιση...
(Παρεμπιπτόντως άθλια εικόνα και πιθανόν αντίστοιχη επικινδυνότητα έχουν οι μπασκέτες στην είσοδο του χωριού Βασιλίτσι, του Δήμου Πύλου Νέστορος. Τις έχει ελέγξει κανείς;)
Και πάμε τώρα στο φλέγον ζήτημα των προληπτικών ιατρικών εξετάσεων των αθλουμένων. Δυστυχώς τα γεγονότα δείχνουν ότι δεν μαθαίνουμε τίποτα.
Η προηγούμενη σαιζόν είχε κλείσει στη Μεσσηνία με τον χαμό του άτυχου 16χρονου ποδοσφαιριστή του Πατίστα Μωχάμεντ κατά τη διάρκεια προπόνησης, ενώ πριν καλά καλά ανοίξει η φετινή η τοπική κοινωνία πάγωσε στην είδηση του θανάτου ενός 36χρονου κατά τη διάρκεια μη οργανωμένου φιλικού αγώνα ποδοσφαίρου στην Μπούκα (η δεύτερη περίπτωση θα είχε αποτραπεί με τις απαραίτητες προληπτικές εξετάσεις). 
Η απαρέγκλιτη εφαρμογή της κάρτας υγείας αθλητή σε όλα τα αθλήματα που θέσπισε η ΓΓΑ αποτελεί μια καλή βάση, αλλά πρέπει να τη δούμε σοβαρά και να την αξιοποιήσουμε. Μην αρχίσουμε τα «δεν βαριέσαι αδερφέ», τα παρακάλια σε γιατρούς για κενές σφραγίδες και υπογραφές και τα παρόμοια.
Ας κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν σε επίπεδο πρόληψης με απόλυτο αίσθημα υπευθυνότητας. Όλοι μας: γονείς, παράγοντες, αθλητές, γιατροί και φορείς. 
Σε ένα επόμενο επίπεδο, η παρουσία γιατρών στα γήπεδα κατά τη διάρκεια αγώνων –ευτυχώς αυτό έχει λυθεί εδώ και αρκετά χρόνια- αλλά και εκπαιδευμένων σε πρώτες βοήθειες ατόμων και στις προπονήσεις μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να εφαρμοστεί. 

Αρκεί να υπάρχει η θέληση που θα πηγάσει ορμητικά αν συνειδητοποιήσουμε από τη μια το ενδεχόμενο να βρεθούμε σε ένα κρίσιμο περιστατικό, όπου κανείς δεν γνωρίζει πώς να το αντιμετωπίσει και από την άλλη, αυτή την μοναδική ευκαιρία να σωθεί έστω και μια ζωή, που μπορεί να είναι η ζωή ενός πιο δικού μας ανθρώπου… 
Φυσικά, εδώ το παραπάνω εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της ανάγκης εκπαίδευσης όλων μας στις πρώτες βοήθειες, από την σχολική κιόλας ηλικία και τακτικών σχετικών σεμιναρίων, στο πλαίσιο της γαλούχησης υπεύθυνων και αλληλέγγυων πολιτών. 
Εν προκειμένων, στο θέμα της ασφαλούς άθλησης, υπάρχει και κάτι ακόμα που μπορεί να γίνει. Κι αυτό είναι ο εξοπλισμός όλων των αθλητικών χώρων με αυτόματους απινιδωτές, που έχουν σωτήρια εφαρμογή σε περιπτώσεις καρδιακών ανακοπών. 

Αν και ο καρδιολόγος Χαράλαμπος Καρακύκλας μας σύστησε προφητικά την συγκεκριμένη συσκευή για την «επανεκκίνηση» του καρδιακού παλμού, με την γενναιόδωρη προσφορά ενός απινιδωτή στο Κλειστό της Παραλίας τον Οκτώβριο του 2015, ήταν περίπου ένα χρόνο μετά, τον Σεπτέμβριο του 2016, ο ξαφνικός χαμός του 14χρονου Σωτήρη Νικολακόπουλου στο γήπεδο «Π. Μπαχράμης» που έκανε όλους μας να καταλάβουμε την χρησιμότητα αυτού του μηχανήματος.
Μέσα στην συντριβή της, η οικογένεια του άτυχου έφηβου ποδοσφαιριστή συνέβαλλε οικονομικά και κίνησε πρωτοβουλίες που σε πρώτο χρόνο, «απέφεραν» δύο απινιδωτές, οι οποίοι δωρίστηκαν στο Δήμο Καλαμάτας και εξόπλισαν τα γήπεδα «Π. Μπαχράμης» και «Γ. Λουκαρέας». Ευτυχώς, ακολούθησαν κι άλλες τέτοιες πρωτοβουλίες, που προμήθευσαν κι άλλους χώρους της πόλης, όπως το Πνευματικό Κέντρο, ενώ έγιναν και κάποια σεμινάρια εκπαίδευσης (ένα από τα πλεονεκτήματα των απινιδωτών είναι ότι πρόκειται για συσκευές αυτόματες και πολύ απλές στη χρήση τους).
Η διατήρηση της ζωντανής μνήμης του Σωτηράκη (και του Μωχάμεντ και του Γιώργου…) αρκεί για να μας θυμίζει πόσο σημαντική είναι η πρόληψη (αν και στην περίπτωσή του είχαν γίνει όλες οι προβλεπόμενες εξετάσεις, καθώς μάλιστα ήταν και μέλος των Μεικτών ομάδων της ΕΠΣΜ) και επίσης πόσο αναγκαία είναι η εγκατάσταση απινιδωτών σε όλους τους αθλητικούς χώρους, όχι μόνο της Καλαμάτας φυσικά. 
Και σε αυτό το κομμάτι, ο πατέρας του μικρού Σωτήρη, Παναγιώτης Νικολακόπουλος, έχοντας βιώσει τον χειρότερο εφιάλτη κάθε γονέα, έχει αναγάγει σε σκοπό ζωής να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να μην χαθεί έτσι άδικα άλλη ζωή.
Ας κάνουμε όλοι μας ό,τι περνάει από το χέρι μας ή τουλάχιστον όσα είναι στον «τομέα ευθύνη» μας, ώστε να χαιρόμαστε όσα πλούσια και ευεργετικά έχουν να μας προσφέρουν η άθληση και ο αθλητισμός. Και μόνον αυτά…
Καλή αθλητική χρονιά σε όλους!
Χ.Ε. tharros