Δασικοί χάρτες: “Παγωμένες” οι μεταβιβάσεις, οι κληρονομιές και οι πωλήσεις

Αιτήσεις εξαγοράς, αναγνώρισης και παραχωρητήρια τα μεγάλα «αγκάθια» στη Μεσσηνία.
Οι αιτήσεις εξαγοράς, οι αιτήσεις αναγνώρισης και τα παραχωρητήρια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υπηρεσίες του Δασαρχείου Καλαμάτας σε σχέση με τους δασικούς χάρτες. Η εξέταση των αντιρρήσεων ούτως ή άλλως κινείται με αργούς ρυθμούς λόγω και του όγκου τους, αλλά ακόμα και όταν αυτές προχωρήσουν, αρκετά δικαιώματα θα πάρουν το δρόμο προς το Δασαρχείο για εξαγορές ή αναγνωρίσεις.
Τα αιτήματα εξαγορών αυτή τη στιγμή στο Δασαρχείο αριθμούν τα 8.000, χωρίς ακόμα να έχουν κατατεθεί τα αντίστοιχα αιτήματα από τις αντιρρήσεις, ενώ τα αιτήματα για αναγνωρίσεις με το άρθρο 67 έχουν ξεπεράσει αυτή τη στιγμή τα 2.500 και συνεχώς
αυξάνονται.
Αυτό, επίσης, που δεν έχει γίνει κατανοητό στον κόσμο είναι ότι ο δασικός χάρτης είναι ισχυρός μόνο για τα δάση και όχι για τους αγρούς. Εάν μια αγροτική έκταση «λογγώσει», επεμβαίνει το Δασαρχείο και η έκταση δεσμεύεται κι ας υπάρχει κυρωμένος χάρτης.
Το μεγάλο, δε, ζήτημα απ’ όλα αυτά είναι πως όσο είναι χαρακτηρισμένα ΔΑ και εκκρεμούν όλες αυτές οι διαδικασίες, δεν μπορούν να γίνουν πράξεις, όπως μεταβιβάσεις, κληρονομιές και πωλήσεις. Τα ΔΑ στη Μεσσηνία είναι περίπου 100.000 στρέμματα.
Εξαγορά
Όπως αρχικά εξήγησε ο δασάρχης Καλαμάτας, Σπύρος Κατσίποδας, από τα μεγαλύτερα προβλήματα με τους δασικούς χάρτες είναι οι εξαγορές. Η γραφειοκρατία που έχει αυτή η διαδικασία είναι τεράστια. Από τη στιγμή της αίτησης από τον πολίτη μέχρι την τελική έγκριση μεσολαβούν 25 στάδια, τα οποία χρονικά δεν μπορούν να προσδιορισθούν απόλυτα και μπορεί να διαρκέσουν από μερικούς μήνες έως και χρόνια. Η ίδια διαδικασία πρέπει να τηρηθεί είτε πρόκειται για ελάχιστα τετραγωνικά είτε για εκατοντάδες στρέμματα.
Μετά την κατάθεση του αιτήματος εξαγοράς, ο φάκελος ελέγχεται αν η έκταση είναι στον ΟΣΔΕ ή εκτός. Για όση έκταση βρίσκεται εκτός ΟΣΔΕ, ακόμα κι αν πρόκειται για 1 τ.μ., τότε ο πολίτης πρέπει να καταθέσει οικονομοτεχνική μελέτη από δασολόγο ή γεωπόνο. Όταν δε ολοκληρωθούν τα επόμενα στάδια και εκδοθεί η απόφαση, ο πολίτης πρέπει να δηλώσει αν θα πληρώσει εφάπαξ ή σε δόσεις, καθώς προβλέπονται έως 100 δόσεις. Αν επιλέξει δόσεις, εκδίδεται η σχετική απόφαση και δημοσιεύεται. Μετά πρέπει να πάει να πληρώσει την πρώτη δόση, ώστε το Δασαρχείο να προχωρήσει σε πρωτόκολλο εγκατάστασης και να σταλεί στην Πάτρα για έγκριση. Μετά, κάθε μήνα ο πολίτης πρέπει να πληρώνει τη δόση, να καταθέτει το παραστατικό στο Δασαρχείο κι όταν τις ξεπληρώσει όλες, τότε εκδίδεται η τελική πράξη. Αυτά, βέβαια, όλα θα μπορούσαν να ολοκληρώνονται ηλεκτρονικά και να εξοικονομούνταν εργατοώρες και χρόνος και ταλαιπωρία πολιτών.
Αναγνώριση
Το δεύτερο πρόβλημα είναι οι αιτήσεις αναγνώρισης με το άρθρο 67. Με λίγα λόγια, τα «δασωμένα χωράφια». Μέχρι στιγμής έχουν κατατεθεί 2.500 αιτήσεις και συνεχώς αυξάνονται. Κι αυτή η διαδικασία έχει αρκετή γραφειοκρατία. Και σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν αρκετές ιδιαιτερότητες, καθώς εκτός του ότι πρέπει να καλλιεργείται (γεωργική καλλιέργεια) από το ’45, πρέπει να το βεβαιώσει σχετικά και η υπηρεσία.
Ο πολίτης που καταθέτει το αίτημα πρέπει να έχει τίτλους κυριότητας πριν από το 2004. Κι ένα μεγάλο ζήτημα είναι τι μορφής είναι η βλάστηση, δάσος ή δασικής. Αυτό θα το εξετάσει η επιτροπή δασολογίου.
Παραχωρητήρια
Άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι οι δασικές εκτάσεις που έχουν παραχωρηθεί σε αγρότες, τα παραχωρητήρια. Αυτά στο χάρτη φαίνονται ως ΔΑ, δηλαδή καταπατημένα.
Οι πολίτες με παραχωρητήρια καταθέτουν αίτημα για ταυτοποίηση του παραχωρητηρίου. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που συναντάται είναι να μην υπάρχει πλήρης αντιστοίχιση της έκτασης που εμφανίζεται στο παραχωρητήριο με τη σημερινή.
Σε άλλες περιπτώσεις εμφανίζονται κληρονόμοι για παραχωρητήριο που είχε, π.χ., ο παππούς τους, αλλά χωρίς να έχουν τίτλους. Και καθώς τα παλαιότερα χρόνια συνηθίζονταν να γίνονται και ανταλλαγές στα λόγια, υπάρχουν εκατοντάδες περιπτώσεις οικογενειών ή συγγενών που δηλώνουν την ίδια έκταση!
Τέλος, πολλά παραχωρητήρια δεν άλλαξαν από προσωρινά σε οριστικά και υπάρχει ζήτημα στην ταυτοποίησή τους. Βίκυ Βετουλάκη tharros