Σαν σήμερα, αποκαλύπτεται η δολοφονία του 7χρονου Νικολάκη Δουρή – Ο πατέρας του ομολογεί, αλλά μέχρι τον θάνατό του δεν σταματάει να φωνάζει ότι ήταν αθώος

Η υπόθεση Δουρή συντάραξε την ελληνική κοινωνία και σκοτείνιασε το γιορτινό κλίμα των ημερών. Στην Ερμιόνη της Αργολίδας, αργά το βράδυ της παραμονής Πρωτοχρονιάς του 1994 αποκαλύφθηκε ένα απεχθές έγκλημα με θύμα ένα εξάχρονο παιδί, τον Νικολάκη, γιο του Μανώλη Δουρή.
Ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική είναι η περιγραφή του τότε αστυνομικού ρεπόρτερ Πάνου Σόμπολου στο βιβλίο του: «Τα εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα» (εκδόσεις Πατάκη): «Όταν αποκαλύφθηκε η υπόθεση και πήγαμε στην Αργολίδα για επιτόπιο ρεπορτάζ μάθαμε από συγγενείς γείτονες γνωστούς και κατοίκους της όμορφης κωμόπολης διάφορα πράγματα επιβαρυντικά για την οικογένεια Δουρή. O πατέρας, μας είπαν, κακομεταχειριζόταν τα παιδιά του. Tα χτυπούσε, τα έβριζε χυδαία και τους συμπεριφερόταν με το χειρότερο τρόπο. Τα παιδιά δεν πήγαιναν σχολείο. Γυρνούσαν εδώ και εκεί, πολλές φορές νηστικά, ξυπόλητα και κάποιες φορές σε κακή κατάσταση.
Οικογένεια με παρελθόν...
Δύο χρόνια πριν από το φοβερό γεγονός με τον Νικολάκη, είχε δημιουργηθεί σάλος με μία σοβαρότατη καταγγελία. Σύμφωνα με αυτή κάποιος συμπατριώτης του Δουρή ηλικίας 76 χρονών είχε κακοποιήσει σεξουαλικά ένα από τα παιδιά του.
Τη μοιραία Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 1993, ο 7χρονος Νίκος είχε πάει στο γήπεδο και έπαιζε με άλλα παιδάκια. Γύρω στις 6:00 το απόγευμα επέστρεψε σπίτι, μαζί με έναν συνομήλικο εξάδελφο του, που ήταν και ο τελευταίος άνθρωπος που είδε τον Νικολάκη πριν από το τραγικό γεγονός. Σύμφωνα με τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει η αστυνομία, στο προαύλιο ο πατέρας συνάντησε το παιδί του και το ρώτησε πού ήταν και γιατί είχε αργήσει να γυρίσει σπίτι. Ανυποψίαστο το παιδί για όσα θα ακολουθούσαν, του απάντησε ότι είχε πάει με τον ξάδερφό του και με άλλα παιδιά στο γήπεδο για να παίξουν.
Ο Δουρής το χτύπησε και με τη βία το οδήγησε μέσα σε μικρή αποθήκη, στο προαύλιο του σπιτιού. Το παιδί αντιδρούσε και εκείνος το ξαναχτύπησε. Το έβαλε πάνω σε έναν πάγκο, του έβγαλε τα ρούχα και αφού το φίμωσε για να μην φωνάζει το βίασε!
Στη συνέχεια του έφραξε το στόμα και τη μύτη με τα χέρια για να μην φωνάζει με αποτέλεσμα το παιδί να πεθάνει. Λίγη ώρα μετά βγήκε έξω, είδε ότι δεν υπήρχε κανένας μάρτυρας και γύρισε στην αποθήκη. Έντυσε το παιδί, το σήκωσε και το μετέφερε στο σημείο όπου βρέθηκε αργότερα. Όσο περνούσε η ώρα και ο Νικολάκης δεν εμφανιζόταν, ο Μανώλης Δουρής και τα μέλη της οικογένειας του βγήκαν από το σπίτι και άρχισαν να ψάχνουν παντού χωρίς αποτέλεσμα.
«Μου σκότωσαν το παιδί και δεν πρόκειται να το βρούμε. Δεν είναι ζωντανό», έλεγε ο Δουρής και παρίστανε τον απαρηγόρητο. Συγχωριανοί, συγγενείς, φίλοι και αστυνομικοί άρχισαν να χτενίζουν όλα τα σημεία της Ερμιόνης, αλλά πουθενά δεν μπορούσαν να βρουν το παιδί. Σε κάποια φάση των ερευνών ο Δουρής πήγε μαζί με ένα από τα αγόρια του στο σημείο όπου είχε τοποθετήσει το πτώμα του παιδιού του και είπε ότι το βρήκε, κλαίγοντας και ρίχνοντας κατάρες στο δολοφόνο.

«Βαριά σεξουαλική κακοποίηση»
Το πτώμα του Νικολάκη μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο και το έργο ανέλαβε ο ιατροδικαστής Φίλιππος Κουτσάφτης ο οποίος διαπίστωσε ότι: «Ο θάνατος επήλθε από ασφυξία εξ αποφράξεως των έξω αναπνευστικών στομίων μετ' εκτεταμένων κακώσεων του πρωκτού. Βαριά σεξουαλική κακοποίηση και ανθρωποκτονία». Διαπίστωσε επίσης ο ιατροδικαστής, ότι το παιδί έφερε τραύματα και αμυχές σε διάφορα σημεία και επιπλέον διάσπαρτα εγκαύματα που προκλήθηκαν μετά θάνατον.
Περίπου 60 ώρες μετά τη φοβερή παιδοκτονία ο Μανώλης Δουρής έπαιζε θέατρο και έλεγε ότι θα εκδικούνταν το φόνο του παιδιού του και ότι δεν θα τον άφηνε ζωντανό και όλα αυτά μέχρι που η ανάκριση προχώρησε στη σημείο ώστε να κριθεί ο ίδιος ύποπτος. Τελικά, κατά την ανάκριση στην αστυνομία ο δράστης «έσπασε» και ομολόγησε ότι αυτός είχε σκοτώσει το παιδί του, περιγράφοντας μάλιστα με λεπτομέρειες τις συνθήκες του αποτρόπαιου εγκλήματος, καθώς και του βιασμού που είχε προηγηθεί».
«Αυτό που είδα ήταν άλλο πράγμα!»
Λίγα χρόνια μετά, ο Πάνος Σόμπολος, σε τηλεοπτική εκπομπή θα δηλώσει: «Στην υπόθεση Δουρή θυμάμαι, όταν φέραν το παιδάκι στην Αθήνα, στο νεκροτομείο, ήμουν εκεί. Ο ιατροδικαστής Φίλιππος Κουτσάφτης μου είπε να πάω να μου δείξει κάτι την ώρα που εγώ κοίταζα κάτι άλλα πτώματα στους νεκροθαλάμους. Αυτό που είδα (όταν μου έδειξε το πτώμα του 6χρονου) ήταν άλλο πράγμα. Κακοποιημένο, σε κακό χάλι το παιδί», σχολίασε ο δημοσιογράφος.
Ο Μανώλης Δουρής από «χαροκαμένος πατέρας» μετατράπηκε σε «ανθρωπόμορφο τέρας»: βίασε και σκότωσε το παιδί του· συλλαμβάνεται και προφυλακίζεται, ενώ παρότι «σπάει» και ομολογεί αμέσως την ενοχή του κάνοντας λόγο για «αρρώστια» που τον οδήγησε σε αυτές τις «απάνθρωπες πράξεις» - όπως τις χαρακτήρισε ο ίδιος - γρήγορα αλλάζει την κατάθεσή του και δηλώνει αθώος!
Στη δίκη ο δικηγόρος του κατηγορούμενου επέμεινε πως ο πελάτης του είναι αθώος. Παρουσίασε, μάλιστα, στοιχεία που ανέτρεψαν την υπόθεση: Στο άψυχο κορμί του μικρού Νίκου είχαν βρεθεί τρίχες γεννητικών οργάνων που δεν ήταν του Δουρή.
Ο καθηγητής εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης είχε πει τότε πως «από την έκθεση πραγματογνωμοσύνης των εγκληματολογικών εργαστηρίων μπορεί να τεθεί εν αμφιβόλων η ταυτότητα του δολοφόνου του παιδιού. Μπορεί άλλος να είναι ο βιαστής και άλλος ο δολοφόνος»!
Παρότι υπήρχαν βασικά στοιχεία που άφηναν αμφιβολίες για το αν ο πατέρας ήταν ο δολοφόνος του Νικολάκη, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για «ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση», σε φυλάκιση ενός έτους για ασέλγεια και 20 ετών για βιασμό.

Ο Δουρής δικάστηκε, καταδικάστηκε, αλλά δεν εξέτισε την ποινή του.

Ο Μανώλης Δουρής δεν θα προλάβει να εκτίσει την ποινή του. Έπειτα από ανελέητους και αλλεπάλληλους ξυλοδαρμούς από συγκατηγορουμένους του, στις 25 Φεβρουαρίου 1996 αυτοκτόνησε.
Κάποιοι είπαν πως δολοφονήθηκε
Ας αφήσουμε τον βετεράνο στο αστυνομικό ρεπορτάζ Πάνο Σόμπολο να «γράψει» τον επίλογο της τραγικής ιστορίας: «Κάποιοι είχαν ισχυριστεί ότι δολοφονήθηκε ο Δουρής μέσα στη φυλακή. Ο ιατροδικαστής όμως ήταν κατηγορηματικός: Επρόκειτο για καθαρή περίπτωση αυτοκτονίας! Η κηδεία του έγινε την επόμενη μέρα στην Ερμιόνη και ετάφη κοντά στο 7χρονο αγοράκι του, τον Νικολάκη. Και τα πελώρια ερωτήματα που πλανώνται είναι: Ήταν πραγματικά αυτός ο δολοφόνος ή κρυβόταν πίσω από τη δολοφονία και το βιασμό κάποιο άλλο πρόσωπο; Αν έτσι έχουν τα πράγματα τότε ο 40χρονος ελαιοχρωματιστής πήρε το μυστικό στον τάφο του.
Η σύζυγος του Δουρή, Γεωργία επέμενε ότι ο άντρας της ήταν αθώος και ότι δεν μπορεί να τον κατηγορούν για μία τρίχα που βρέθηκε στον πρωκτό του παιδιού και πού ανήκε, όπως διαπιστώθηκε επιστημονικά στα εργαστήρια στον Δουρή.
Αν με ρωτήσετε «εσύ τι λες;» σας απαντώ ως εξής: Από όσα έζησα και είδα στην Ερμιόνη, το Κρανίδι και το Ναύπλιο κάνοντας επιτόπιο ρεπορτάζ, είχα πει τότε ότι ο δράστης ήταν σίγουρα ο Δουρής. Δεν μπορώ όμως να πω με βεβαιότητα ότι δεν υπήρχε κι άλλο πρόσωπο στην υπόθεση. Ωστόσο εκείνο που μπορώ να υποστηρίξω με πάσα βεβαιότητα είναι το γεγονός ότι αυτό το αθώο αγγελούδι πλήρωσε με τη ζωή του και τα όσα προηγήθηκαν του φρικτού θανάτου του, χωρίς να έχει φταίξει σε τίποτα …».