Του Παναγιώτη Στάθη
Απόφαση σταθμό που χαράζει νέα δεδομένα για το οικογενειακό δίκαιο, το οποίο πρέπει να προσαρμοστεί στις νέες απαιτήσεις μιας εποχής στην οποία έχουν ανατραπεί οι παλιές δομές της οικογένειας, εξέδωσε το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας υποχρεώνοντας γιο να πληρώσει διατροφή, ύψους 900 ευρώ το μήνα, στον ανάπηρο και άπορο πατέρα του. Η απόφαση έχει ιδιαίτερη αξία, αφενός γιατί δεν είναι σύνηθες για τα ελληνικά δεδομένα ο ανήμπορος γονέας να αφήνεται στην τύχη του, αφετέρου γιατί ως σήμερα οι δικαστικές αποφάσεις υποχρέωναν τους γονείς να πληρώνουν διατροφή στα παιδιά τους, ακόμα και όταν αυτά ενηλικιώνονταν.
Η απόφαση είναι σημαντική αλλά επειδή εκδόθηκε από Πρωτοβάθμιο δικαστήριο θα έχει μεγαλύτερη αξία όταν φτάσει σε ανώτερα δικαστήρια, η ετυμηγορία των οποίων θα παγιώσει πλέον και νομολογία.
Άπορος και ανήμπορος
Αφορμή στάθηκε σχετική αίτηση που κατέθεσε 70χρόνος πατέρας, ο οποίος υποστήριζε ότι αφενός ότι εκδιώχθηκε από το σπίτι του γιού του και διαμένει εκ περιτροπής στα αδέλφια του και, αφετέρου, ότι αδυνατεί να πληρώσει τις αναγκαίες δαπάνες για τη διαβίωσή του, όπως τα έξοδα διαμονής, τη διατροφή του, την αμοιβή οικιακής βοηθού, καθώς και μέρος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης αφού λαμβάνει σύνταξη μόλις 450 ευρώ.
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, ο πατέρας, ο οποίος μάλιστα έχει κριθεί ανίκανος με ποσοστό αναπηρίας 85% και ανατομικής βλάβης 70%, πράγματι «αδυνατεί να εργασθεί, δεν έχει άλλα εισοδήματα ή περιουσία και δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει τη διατροφή του με τη σύνταξη που λαμβάνει, ευρισκόμενος ως εκ τούτου σε κατάσταση απορίας».
Εκποίησε την περιουσία του
Επιπλέον, όπως αναφέρεται στην απόφαση, μετά τον θάνατο της συζύγου του, η υγεία του 70χρονου επιβαρύνθηκε κατά πολύ, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να αυτοεξυπηρετηθεί και να καθίσταται αναγκαία η βοήθεια τρίτου προσώπου. Ακόμη για να εξασφαλίσει τα προς το ζην ο ίδιος αναγκάστηκε να προχωρήσει και στην πώληση του μοναδικού περιουσιακού του στοιχείου, της κατοικίας του, και πλέον φιλοξενείται εκ περιτροπής από τις αδελφές του, οι οποίες επίσης αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και οικονομικά. Για τους λόγους αυτούς ο 70χρονος ζήτησε από τη Δικαιοσύνη να υποχρεωθεί ο μοναχογιός του, ανθυποπλοίαρχος στο επάγγελμα -με μηνιαίες αποδοχές που ανέρχονται στο ποσό των 6.000 ευρώ- να του καταβάλει ως προσωρινή διατροφή το ποσό των 2.000 ευρώ μηνιαίως.
Τελικά το δικαστήριο έκανε εν μέρει δεκτή την αίτηση, καθώς -όπως επισημαίνεται στην απόφαση- ο γιος «είναι σε θέση και υποχρεούται να καταβάλει στον αιτούντα πατέρα του, ως προσωρινή μηνιαία διατροφή του τελευταίου το ποσό των 900 ευρώ, από την επίδοση της αίτησης. Το υπόλοιπο ποσό, δε, που απαιτείται για την κατά μήνα διατροφή του καλύπτει ο ίδιος με το εισόδημά του».
Σημειώνεται ότι, με βάση σχετικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα, προκύπτει ότι ως γενικές προϋποθέσεις της διατροφής του γονέα από το ενήλικο τέκνο του είναι:
α) η απορία του πρώτου και β) η ευπορία του τέκνου, που νοείται, όχι κάποιος ιδιαίτερος πλούτος, αλλά η δυνατότητα να παράσχει διατροφή στο γονέα του, χωρίς να θέσει σε κίνδυνο τη δική του.
Απόφαση σταθμό που χαράζει νέα δεδομένα για το οικογενειακό δίκαιο, το οποίο πρέπει να προσαρμοστεί στις νέες απαιτήσεις μιας εποχής στην οποία έχουν ανατραπεί οι παλιές δομές της οικογένειας, εξέδωσε το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας υποχρεώνοντας γιο να πληρώσει διατροφή, ύψους 900 ευρώ το μήνα, στον ανάπηρο και άπορο πατέρα του. Η απόφαση είναι σημαντική αλλά επειδή εκδόθηκε από Πρωτοβάθμιο δικαστήριο θα έχει μεγαλύτερη αξία όταν φτάσει σε ανώτερα δικαστήρια, η ετυμηγορία των οποίων θα παγιώσει πλέον και νομολογία.
Άπορος και ανήμπορος
Αφορμή στάθηκε σχετική αίτηση που κατέθεσε 70χρόνος πατέρας, ο οποίος υποστήριζε ότι αφενός ότι εκδιώχθηκε από το σπίτι του γιού του και διαμένει εκ περιτροπής στα αδέλφια του και, αφετέρου, ότι αδυνατεί να πληρώσει τις αναγκαίες δαπάνες για τη διαβίωσή του, όπως τα έξοδα διαμονής, τη διατροφή του, την αμοιβή οικιακής βοηθού, καθώς και μέρος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης αφού λαμβάνει σύνταξη μόλις 450 ευρώ.
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, ο πατέρας, ο οποίος μάλιστα έχει κριθεί ανίκανος με ποσοστό αναπηρίας 85% και ανατομικής βλάβης 70%, πράγματι «αδυνατεί να εργασθεί, δεν έχει άλλα εισοδήματα ή περιουσία και δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει τη διατροφή του με τη σύνταξη που λαμβάνει, ευρισκόμενος ως εκ τούτου σε κατάσταση απορίας».
Εκποίησε την περιουσία του
Επιπλέον, όπως αναφέρεται στην απόφαση, μετά τον θάνατο της συζύγου του, η υγεία του 70χρονου επιβαρύνθηκε κατά πολύ, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να αυτοεξυπηρετηθεί και να καθίσταται αναγκαία η βοήθεια τρίτου προσώπου. Ακόμη για να εξασφαλίσει τα προς το ζην ο ίδιος αναγκάστηκε να προχωρήσει και στην πώληση του μοναδικού περιουσιακού του στοιχείου, της κατοικίας του, και πλέον φιλοξενείται εκ περιτροπής από τις αδελφές του, οι οποίες επίσης αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και οικονομικά. Για τους λόγους αυτούς ο 70χρονος ζήτησε από τη Δικαιοσύνη να υποχρεωθεί ο μοναχογιός του, ανθυποπλοίαρχος στο επάγγελμα -με μηνιαίες αποδοχές που ανέρχονται στο ποσό των 6.000 ευρώ- να του καταβάλει ως προσωρινή διατροφή το ποσό των 2.000 ευρώ μηνιαίως.
Τελικά το δικαστήριο έκανε εν μέρει δεκτή την αίτηση, καθώς -όπως επισημαίνεται στην απόφαση- ο γιος «είναι σε θέση και υποχρεούται να καταβάλει στον αιτούντα πατέρα του, ως προσωρινή μηνιαία διατροφή του τελευταίου το ποσό των 900 ευρώ, από την επίδοση της αίτησης. Το υπόλοιπο ποσό, δε, που απαιτείται για την κατά μήνα διατροφή του καλύπτει ο ίδιος με το εισόδημά του».
Σημειώνεται ότι, με βάση σχετικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα, προκύπτει ότι ως γενικές προϋποθέσεις της διατροφής του γονέα από το ενήλικο τέκνο του είναι:
α) η απορία του πρώτου και β) η ευπορία του τέκνου, που νοείται, όχι κάποιος ιδιαίτερος πλούτος, αλλά η δυνατότητα να παράσχει διατροφή στο γονέα του, χωρίς να θέσει σε κίνδυνο τη δική του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα