Μπαμπά μη τρέχεις

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος στο κεντρικό δελτίο της ΝΕΤ μίλησε για την ανάγκη της πολιτικής συναίνεσης, δηλώνοντας με τρόπο οξύτατο την αντίθεσή του με την αριστερά, που δεν αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της κατάστασης. "Φοβάμαι το αύριο" ήταν τα λόγια του δημιουργού που έφτιαξε "Το ταξίδι στα Κύθηρα", και το "Μετέωρο Βήμα του Πελαργού", όταν τότε δε φοβόταν να πει αυτά για τα οποία οι πολλοί -δεξιοί και αριστεροί- το βούλωναν...
Ο αγαπημένος μου ο Μίκης, με πάθος δηλώνει σχεδόν καθημερινά, την ανάγκη εξέγερσης κατά της εθνικής προδοσίας που συντελείται από τα μνημόνια και τους προσκυνημένους, συγκινώντας ξανά τους νεοέλληνες, ηγούμενος μίας περίεργης "σπίθας", με πολλά σούργελα να οχυρώνονται πίσω από το τεράστιο πνευματικό του μέγεθος. Ξεχνά όμως ο Μίκης ότι ήταν υπουργός επικρατείας της
νεοφιλελευθερης κυβέρνησης Μητσοτάκη, το πρόγραμμα της οποίας υπερψήφισε το 1990 και εφαρμόζει με ευλάβεια σήμερα, ο γιος της Μάργκαρετ και άξιος εγγονός του παππού του, που φρόντισε να ματώσει την Αθήνα το μεγάλο Δεκέμβρη του 44, με το αίμα των νεολαίων συντρόφων του Μίκη, με τρόπο που θα τον ζήλευαν οι ημεδαποί υμνητές της Θάτσερ της δεκαετίας του '90, που συμμετείχαν στο ίδιο υπουργικό συμβούλιο με τον Μίκη.
Ταυτόχρονα μαθαίνω ότι υπέγραψε και την προσφυγή των συνταξιούχων βουλευτών για εκείνα τα αναδρομικούλια. Η μουσική σου Μίκη και αυτά που μας χάρισε, δεν ταιριάζουν με όλα τούτα, και κυρίως πολύ λυπάμαι να σε βλέπω να σε παρασέρνουν και να σε εκθέτουν αυτά τα ποικιλόχρωμα φασιστοειδή, εκμεταλευόμενοι την ανυπόκριτη αγάπη σου για την πατρίδα.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος στη γνωστή πλέον ραδιοφωνική εκπομπή, μίλησε για την ανάγκη μεταφοράς των "λαθρομεταναστών" (ναι! έτσι το είπε) σε αραιοκατοικημένα νησιά με σκοπό να καλλιεργήσουν τη γή και να ζήσουν ήσυχα, με την προστασία του ΟΗΕ, και να κυρυχτεί το κέντρο της Αθήνας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Σε ότι κι αν είπε, αυτό το "λαθρομετανάστες" με καθάρισε...

Κάπως έτσι τα λεγε ο Διονύσης μ' εκείνο το τετράστιχο "Χατζηδάκιαμ' Θοδωράκιαμ'" τότε. Ή ακόμα καλλίτερα στο άλλο με τους στίχους του προκλητικά ριζοσπάστη, Ντίνου Χριστιανόπουλου: "τι να τα κάνω τα τραγούδια σας είναι πολύ ζαχαρωμένα, ταιριάζουν για σοκολατόπαιδα, μα δεν ταιριάζουν σε μένα"...

Και οι τρεις δημιουργοί, αποτελούν εμβληματικές προσωπικότητες αυτού του τόπου και σημάδεψαν με την τέχνη τους γενιές Ελλήνων. Η ταπεινότητά μου, που τους οφείλει τα μέγιστα, θερμά παρακαλεί τους λατρεμένους της μπαμπάδες να είναι προσεκτικοί και να μη τρέχουν όπου τους φωνάζουν, τις πονηρές ημέρες που βιώνουμε. Καταλάβαμε πλέον πολύ καλά ότι όλα αυτά τα ανατρεπτικά που μας δίδαξαν οι ίδιοι παλαιότερα, για το σάπιο ξεπουλημένο στα ξένα συμφέροντα πολιτικό κατεστημένο, ήταν μαρξιστικές αρλούμπες, και ότι όλοι είμαστε πλέον το ίδιο, χωρίς να μας καταδυναστεύουν οι ανοησίες του παρελθόντος, για το δήθεν ξετσίπωτο ανθρωποφάγο κεφάλαιο και την υποτιθέμενη πάλη των τάξεων, παλεύοντας για τη σωτηρία της γλυκιάς πατρίδας μαζί με εγνωσμένου κύρους πατριώτες και νοικοκυραίους, όπως ο πρόεδρος του ΣΕΒ για παράδειγμα που μας προειδοποιεί ότι θα πεινάσουμε, αφού άλλωστε μαζί του τα φάγαμε, ληστεύοντας το κράτος, όπως δήλωσε ένα άλλο οργισμένο παιδί του παριζιάνικου επαναστάτη Μάη του '68.
Επειδή όμως καλοί μου μπαμπάδες, "οι Κυνηγοί", "ο Θίασος" και "ο Μεγαλέξανδρος" δεν ήταν παιδιάστικες ανοησίες, "το Βρώμικο Ψωμί" ποτέ δεν καθάρισε, και εσείς φροντίσατε και έμαθα πολύ καλά , να περιέχω δακρύζοντας, σαν καλός γιος, "τη ρωμιουσύνη μη την κλαις", σας λέω ότι ο λόγος, τα πλάνα και οι μουσικές σας δεν πήγανε χαμένα, και αυτό που θαρθει σαν χείμαρρος να σαρώσει τους φαύλους ξεπουλημένους, πάνω στη δική σας τέχνη θα πορευτεί για να νικήσει. Γιατί εάν δεν το έχετε ακουστά, ο φόβος ήδη πεθαίνει στην Μαδρίτη...