ΑΝΤΑΡΣΥΑ για Πρωτομαγιά: "Μπορούμε να νικήσουμε"

Η φετινή πρωτομαγιά βρίσκει περισσότερο από ποτέ τον κόσμο της εργασίας αντιμέτωπο με τον κανιβαλισμό των διαρκών μνημονίων. Το κεφάλαιο, η ΕΕ και του ΔΝΤ οργανώνουν μια άγρια επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τον λαό, επιδιώκουν την κατάργηση κάθε δικαιώματος, τον οδηγούν στην κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική εξαθλίωση, για να ξεπεράσει ο καπιταλισμός την βαθιά ιστορική του κρίση.

Στην χώρα μας οι εργαζόμενοι βρίσκονται εδώ και δυο χρόνια αντιμέτωποι με την λαίλαπα του Μνημονίου. Η πραγματική τρόικα το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο βιομήχανοι και τραπεζίτες, το αστικό πολιτικό σύστημα (τα κόμματα του μαύρου μετώπου, τα ΜΜΕ, κλπ) και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί ΕΕ-ΔΝΤ έχουν συνασπιστεί για να συντρίψουν την εργατική τάξη και τον λαό.

Δυο χρόνια τώρα βρίσκουν μπροστά τους την αντίσταση πλατιών κομματιών της κοινωνίας, τα απεργίες και τις διαδηλώσει, τις «πλατείες» και τις καταλήψεις, τα παλλαϊκά συλλαλητήρια. Βρίσκουν ένα κίνημα που με την διαρκή του δράση και τις μεγαλειώδεις κορυφώσεις του τον Μάη του 2010, τον Ιούνη και τον Οκτώβρη του 2011, τον Φλεβάρη του 2012 έβαλε σε κρίση το πολιτικό σκηνικό, σμπαράλιασε τα «μνημονιακά κόμματα», τους υποχρέωσε να οδηγηθούν στις εκλογές που έρχονται.
Απέναντι σε αυτή την νέα κατάσταση η ηγεσία της ΓΣΣΕ και αρκετών ομοσπονδιών συνέχισαν την λογική του «συνομιλητή», του «κοινωνικού εταίρου», και της «ρεαλιστικής προσαρμογής». Μέχρι και «εθνικό μέτωπο» με τον ΣΕΒ επιδίωκαν να διαμορφώσουν την κρίσιμη περίοδο της υπογραφής της νέας «δανειακής σύμβασης» δείχνοντας πόσο βαθιά είναι ποτισμένη η συνδικαλιστική γραφειοκρατία από το δηλητήριο της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής, τα κριτήρια της ‘εθνικής οικονομίας» και της «ανταγωνιστικότητας», πόσο δεσμευμένη στις πολιτικές προτεραιότητες του συστήματος. Η εργατική Πρωτομαγιά είναι πρώτα από όλα μια μάχη για την ταξική ανασυγκρότηση και την αγωνιστική ταξική ενότητα των ίδιων των εργαζόμενων, όλων των αγωνιζόμενων δυνάμεων.

Τα κόμματα του «μαύρου μετώπου» επιδιώκουν μέσα από τις εκλογές όχι μόνο να νομιμοποιήσουν την μέχρι τώρα πολιτική τους, αλλά κυρίως για να κλιμακώσουν μια άγρια επίθεση στα κοινωνικά δικαιώματα και την δημοκρατία. Μισθοί Βουλγαρίας, διάλυση και ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας, μαζικό ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, του περιβάλλοντος, των νερών και της ενέργειας, των πάντων, στους «δανειστές» και τους «επενδυτές».

Τα κόμματα του «μαύρου μετώπου» με τις επιθέσεις τους στις απεργίες, στους μετανάστες και την Αριστερά, πριμοδοτούν ανοιχτά τους διάφορους Λεπέν (όπως κάνει ο Σαρκοζί στην Γαλλία), τους ταγματασφαλίτες – φασίστες της Χρυσής Αυγής και τους Καρατζαφύρερ (όπως κάνει ο Χρυσοχοϊδης). Πρέπει και μπορούμε να τους σταματήσουμε! Η εργατική Πρωτομαγιά είναι μέρα διεθνιστικής ταξικής αλληλεγγύης, ντόπιων και μεταναστών εργατών και εργατριών, μέρα που τα συνθήματα «εργάτες ενωμένοι – ποτέ νικημένοι», «ποτέ ξανά φασισμός» πρέπει να ακουστούν δυνατά!
Οι εργαζόμενοι δεν έχουνε ζωή μέσα στην πολιτική των μνημονίων, στο ευρώ και την ΕΕ. Ο σημερινός καπιταλισμός της κρίσης, της οικολογικής καταστροφής και του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα.

Μόνο ο δρόμος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης που οδηγεί στην εξουσία των εργαζόμενων μπορεί να αποτελεί για εμάς απάντηση. Η καταγγελία της δανειακής σύμβασης, η παύση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους, η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ, η εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, οι αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και γενικά η αναδιανομή του πλούτου, ο γενικευμένος εργατικός και λαϊκός έλεγχος παντού σε κάθε πτυχή ης κοινωνίας, του κράτους και της πολιτικής είναι οι άμεσοι πολιτικοί στόχοι που ανακουφίζουν τον κόσμο της δουλειάς, δυναμώνουν τις θέσεις του απέναντι στο κεφάλαιο και το πολιτικό σύστημα και ανοίγουν τον δρόμο για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων.
Τον δρόμο αυτό μπορεί να επιβάλλει μόνο ο οργανωμένος λαός. Οικοδομώντας ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης ανατροπής, με συνδικάτα και σωματεία και όργανα αγώνα στα δικά του χέρια, μπορεί να βάλει φραγμό στην πολιτική-λαιμητόμο των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων. Ένα μέτωπο των ίδιων των εργαζόμενων, μακριά από τις λογικές του εργοδοτικού συνδικαλισμού σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
Μπορεί να τον επιβάλλει μια άλλη αριστερά πραγματικά αντικαπιταλιστική και επαναστατική. Που θα ξαναφέρει στο σήμερα των αγώνων την ανάγκη μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, με τους εργαζόμενους στο τιμόνι, μιας νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής. Που θα ενώνεται μέσα στους αγώνες με τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Που θα είναι πάντα μαζί με τον κόσμο που παλεύει, χωρίς να υποτάσσει την προοπτική της σε κυβερνητικές λύσης διαχείρισης της επίθεσης, και να στέκεται από έξω και επικριτικά απέναντι στις μεγάλες μάχες του λαού ή σε ότι δεν συμφωνεί μαζί της. Που θα ενώνεται στην μάχη με τον αντίπαλο ξεπερνώντας τον ‘εμφύλιο πόλεμο».

Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των ταξικών αγώνων που η εργατική τάξη και ο λαός είναι αντιμέτωποι με τόσο βάρβαρη επίθεση. Σε όλες τις μεγάλες κρίσεις του , σαν την σημερινή ο καπιταλισμός δεν δίστασε να καταφύγει στα πιο αποτρόπαια εγκλήματα, στην πιο στυγνή εκμετάλλευση, σε τοπικούς και παγκόσμιους πολέμους, σε πολιτικές εκτροπές και χούντες! Ας έχουμε καθαρό ότι το ίδιο θα κάνει και τώρα!

Όμως η ανθρωπότητα πήγε μπροστά γιατί απέναντι στην φρίκη αυτή υψώθηκαν το Σικάγο και η κομμούνα, ο Οκτώβρης και ο Μάης, το επαναστατικό ρεύμα παντού στον κόσμο! Μέσα από τον επαναστατικό δρόμο οι λαοί υπεράσπισαν το ψωμί και την ελευθερία τους. Γύρισαν τον τροχό της ιστορίας προς τα μπροστά.

Και όσο και αν οι κυρίαρχες τάξεις θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι η ιστορία τελείωσε, είμαστε βαθιά πεισμένοι ότι το ίδιο θα γίνει και τώρα. Ότι ζήσαμε είναι λίγο μπροστά σε αυτό που έρχεται. Η εργατική τάξη και ο λαός θα νικήσουν!