Καταπέλτης ο Μιχ. Καρχιμάκης για τους δικαστές που αρνούνται να δώσουν στη δημοσιότητα το πόθεν έσχες

Από λόγους αρχής και δημοκρατικής ευαισθησίας είμαι υποχρεωμένος να δώσω στη δημοσιότητα την κοινή επιστολή όλων των Δικαστικών Ενώσεων που επιχειρούν να απαντήσουν στις πρόσφατες δηλώσεις μου σχετικά με την ανάγκη να γνωρίζει ο Ελληνικός Λαός το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων των Δικαστών της χώρας, κατά το γράμμα και το πνεύμα του πρόσφατου ν.4065/2012.

Δυστυχώς, η συνδικαλιστική εκπροσώπηση των λειτουργών της Ελληνικής Δικαιοσύνης, διέψευσε και την τελευταία ελπίδα μου να επικρατήσει το αναγκαίο πνεύμα διαφάνειας στον πολύπαθο χώρο της Δικαιοσύνης και να αρθεί η συνδικαλιστική της ηγεσία στο ύψος των σημερινών περιστάσεων, όπου το παλλαϊκό αίτημα για ισονομία, διαφάνεια και πάταξη της διαφθοράς, είναι ισχυρό, παρόν και αδιαπραγμάτευτο.Οι κ. κ. εκπρόσωποι φαίνεται να μην κατανοούν τα αιτήματα των καιρών, να μην συμβαδίζουν με τις διαχρονικές αξίες που ενστερνίζεται η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων λειτουργών της Δικαιοσύνης.

Αρνούνται προσχηματικά τη δημοσιοποίηση των «πόθεν έσχες» τους, μη εφαρμόζοντας την κείμενη νομοθεσία, αυτοί που τάχθηκαν στην προάσπιση της εφαρμογής των νόμων.

Δεν διανοούμαι βέβαια ότι φοβούνται τη δημοσιοποίηση για άλλο λόγο που σχετίζεται όχι τόσο με το «έσχες», αλλά με το «πόθεν».

Διερωτώμαι, όμως, γιατί επιλέγουν ως «φύλλο συκής» τον ανύπαρκτο κίνδυνο της δήθεν ύπαρξης κινδύνων σε βάρος τους από τη δημοσιοποίηση των περιουσιακών τους στοιχείων, ισχυριζόμενοι προκλητικά την δήθεν τέλεση ποινικών αδικημάτων «από κακόβουλους τρίτους»!

Με τις αναχρονιστικές αυτές απόψεις η συνδικαλιστική ηγεσία των Δικαστικών σωμάτων εμφανίζεται ως αναντίστοιχη με το ανάστημα, την επιστημονική και επαγγελματική επάρκεια της συντριπτικής πλειοψηφίας του κλάδου που εκπροσωπεί.

Όταν το σύνολο της πολιτικής, τάξης της χώρας δημοσιοποιεί τα περιουσιακά της στοιχεία, οι Έλληνες δικαστές δεν μπορεί και δεν πρέπει να φοβούνται.

Ο καθαρός ουρανός δεν πρέπει να φοβάται τις αστραπές.

Φοβούνται μόνον οι ελάχιστοι που επιλέγουν την απόκρυψη αντί του θάρρους.