Η φράση αυτή και οι συνέπειές της χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει μία ολόκληρη εποχή. Ήταν καθολικής αποδοχής από νέους αλλά και από παλιούς, που αυθαίρετα τοποθετούσαν τον εαυτόν τους στους νέους με μία υποβόσκουσα ιδιοτέλεια. Τις συνέπειες τις λουστήκαμε όλοι μας (Γερουλάνος, Μπιρμπίλη, Παμπούκης, Ξινίδης, Ξενογιαννακοπούλου κ.ά.).Θα μου πείτε γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά;Με αφορμή την πρωτοβουλία των «58» για ανασύνθεση του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, ακούγεται ότι χωρίς νέες δυνάμεις δεν μπορούμε να μιλάμε για ανασύνθεση, ότι πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο, ότι αν δεν αφήσουμε χώρο σε νέους ανθρώπους, το όλα εγχείρημα θα αποδειχτεί μία φούσκα. Προσωπικά δεν έχω αντίρρηση, όμως κάτω από κάποιες σκέψεις.
Το καινούργιο δεν θα μπορέσει να το εκφράσει ούτε η ανακαίνιση του «παλιού» ούτε η αυτάρεσκη επινόηση του «νέου» και αυτό γιατί το δίλημμα «παλιό ή νέο» ορίζεται ιδιοτελώς και σύμφωνα με τις προσωπικές στρατηγικές και ρόλους.
Η θέση που υποστηρίζει ότι το νέο, οφείλει να είναι απαλλαγμένο από το παρελθόν είναι και πέρα από την ιδιοτέλεια μία παγίδα για τη σκέψη. Το νέο δεν γεννιέται, το νέο συντελείται, διαμορφώνεται στο χρόνο, προϋποθέτει την αναμέτρηση με την διάρκεια.
Από την άλλη, ένα ευρύτατο τμήμα δυνάμεων λειτουργεί σαν να είμαστε ακόμη στο παρελθόν. Μένουμε άφωνοι παρακολουθώντας πρόσωπα που δεν έχουν καταλάβει, δεν έμαθαν και δεν έχουν να προτείνουν τίποτα και το μόνο που ξέρουν είναι να παίζουν θέατρο, να διχάζουν, να υπόσχονται.
Εδώ, ιστορική ευθύνη έχει και η ΔΗΜΑΡ, γιατί έχει το πλεονέκτημα της ιστορικής ευθύνης και πολιτικής διαδρομής για να λειτουργήσει ως καταλύτης στην προσπάθεια ανασύνθεσης του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Κάθε καθυστέρηση δυσχεραίνει την προσπάθεια.
Ενώ η κοινωνία αγωνιά για τα οδυνηρά προβλήματά της, τα κόμματα αγωνιούν για το κομματικά τους κέρδη.
Θέλω να ελπίζω σε μια Κεντροαριστερά της ευθύνης, σε μία Κεντροαριστερά των συνθέσεων, η οποία θα προωθεί τις λύσεις για το μέλλον, χωρίς όμως να ισχυρίζεται ότι είναι η μοναδική κάτοχος της αλήθειας.
Σε μια προοδευτική δημοκρατική παράταξη που θα διεκδικήσει την ψήφο των πολιτών στις επερχόμενες ευρωεκλογές, με συμμετοχή όλων των δυνάμεων που κινούνται στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς, του φιλελεύθερου κέντρου, της πολιτικής οικολογίας.
Από την άλλη, ένα ευρύτατο τμήμα δυνάμεων λειτουργεί σαν να είμαστε ακόμη στο παρελθόν. Μένουμε άφωνοι παρακολουθώντας πρόσωπα που δεν έχουν καταλάβει, δεν έμαθαν και δεν έχουν να προτείνουν τίποτα και το μόνο που ξέρουν είναι να παίζουν θέατρο, να διχάζουν, να υπόσχονται.
Εδώ, ιστορική ευθύνη έχει και η ΔΗΜΑΡ, γιατί έχει το πλεονέκτημα της ιστορικής ευθύνης και πολιτικής διαδρομής για να λειτουργήσει ως καταλύτης στην προσπάθεια ανασύνθεσης του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Κάθε καθυστέρηση δυσχεραίνει την προσπάθεια.
Ενώ η κοινωνία αγωνιά για τα οδυνηρά προβλήματά της, τα κόμματα αγωνιούν για το κομματικά τους κέρδη.
Θέλω να ελπίζω σε μια Κεντροαριστερά της ευθύνης, σε μία Κεντροαριστερά των συνθέσεων, η οποία θα προωθεί τις λύσεις για το μέλλον, χωρίς όμως να ισχυρίζεται ότι είναι η μοναδική κάτοχος της αλήθειας.
Σε μια προοδευτική δημοκρατική παράταξη που θα διεκδικήσει την ψήφο των πολιτών στις επερχόμενες ευρωεκλογές, με συμμετοχή όλων των δυνάμεων που κινούνται στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς, του φιλελεύθερου κέντρου, της πολιτικής οικολογίας.
Μιχάλης Σούμπλης
ΚΑΛΑ ΜΙΧΑΛΑΚΗ....ΤΟ ΠΗΡΑΜΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ......ΔΗΛΩΝΕΙΣ ΠΑΡΩΝ!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπαθώ να καταλάβω....αλλά δεν μπορώ!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από τις αμπελοφιλοσοφίες......γιατί έχει τόσο μεγάλη εμπάθεια ο Κο Σούμπλης εναντίον του κου Ξινίδη, της Μαριλίζας κ.λ.π.;