Σαχινίδης: Nα ανοίξει το κλειστό επάγγελμα «συνομιλητής της Κεντροαριστεράς»

«Το κλειστό επάγγελμα »συνομιλητής της Κεντροαριστεράς» πρέπει επιτέλους να ανοίξει» τονίζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός Οικονομικών, Φίλιππος Σαχινίδης, αναφερόμενος σε συνάντηση που είχε με στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς με στόχο, όπως είπε «την επόμενη ημέρα της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας».

«Δεν μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που μετέχουν σε αυτές τις συνομιλίες με ένα πιστοποιητικό που τους εκχωρείται να είναι οι θεσμικοί συνομιλητές» τονίζει ο κ. Σαχινίδης και προσθέτει: «Είναι δική μας υποχρέωση όλων των ανθρώπων που βρίσκονται στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, που έχουν κοινές αγωνίες για το μέλλον και την προοπτική και της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας να ξεκινήσουν μια συζήτηση για την ανασύνταξή της. Αυτή η πρωτοβουλία εντάσσεται στην κοινή αγωνία βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ για την επόμενη ημέρα της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας».Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ τονίζει ότι για «την ανασύνταξη της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας πρέπει να απευθύνουμε πρόσκληση προς όλες τις δυνάμεις οι οποίες θέλουν να συμμετάσχουν στην ανασύνταξή της, αλλά αυτή η πρόσκληση δεν μπορεί να είναι ούτε γενική ούτε αόριστη και δεν μπορεί να περιλαμβάνει τους πάντες και τα πάντα. Είναι σεβαστός ο πολιτικός χώρος των δυνάμεων που υπερασπίζονται τον οικονομικό φιλελευθερισμό, αλλά δεν σημαίνει ότι εμείς θα συμπαραταχθούμε με αυτούς στην ανασύνταξη τής ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας… Το Ποτάμι, στο βαθμό που επιθυμεί, θεωρώ ότι μπορεί να συμμετάσχει στην ανασύνταξη της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας».

Ερωτηθείς για το ενδεχόμενο συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με το ΣΥΡΙΖΑ σε μια μελλοντική κυβέρνηση, ο κ. Σαχινίδης τονίζει:
«Πιστεύω στην ανάγκη του αυτοπροσδιορισμού της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας και στην πρόταξη ενός προγράμματος με το οποίο θα διεκδικήσει να είναι πλειοψηφική δύναμη στην κοινωνία. Από εκεί και πέρα, όταν έχεις εξασφαλίσει την κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία, έχεις συγκεκριμένο πρόγραμμα βρίσκεις που συμφωνούν ή διαφωνούν με αυτό το πρόγραμμα οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, σε περίπτωση που παραστεί ανάγκη συνεργασίας. Αυτό για το οποίο πιστεύω ότι υπάρχει ανάγκη αυτή τη στιγμή είναι ο αυτοπροσδιορισμός της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, η διατύπωση προγράμματος που θα περιγράφει πώς η συμμαχία των «παραγωγών» και των «αδυνάτων» θα εξασφαλίσει την αναγκαία κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία για να μπορέσει η χώρα να προχωρήσει σε εκείνες τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις με προοδευτικό πρόσημο που θα της επιτρέψουν να γυρίσει ξανά στο παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, να δημιουργεί θέσεις εργασίας και να εξασφαλίζει εισοδήματα για τους πολίτες. Άρα, πρωταρχικός στόχος, η σφυρηλάτηση και η οικοδόμηση μιας σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στα δύο κοινωνικά στρώματα που θέλουμε να εκφράσουμε, τους παραγωγούς, αυτούς δηλαδή που πραγματικά μπορούν σήμερα να λύσουν και να συμμετάσχουν στην προσπάθεια ανασύνταξης, να λύσουν το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και να συμμετάσχουν στην προσπάθεια ανασύνταξής της και τους αδύναμους. Αυτούς, δηλαδή, που βρίσκονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες της κρίσης και πρέπει να τους προστατέψουμε έτσι ώστε μέσα από αυτή τη συμμαχία να διαμορφώσουμε τις κοινωνικές πλειοψηφίες που θα μας επιτρέψουν να κάνουμε τις αλλαγές».

Ο κ. Σαχινίδης τονίζει πως καταγράφει στην κυβέρνηση «μια τάση επανάπαυσης και επιστροφής σε πρακτικές του 2009». Όπως λέει χαρακτηριστικά το ερώτημα είναι: Πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης έχουμε καταφέρει να μετασχηματίσουμε την οικονομία μας έτσι ώστε να μην επαναληφθεί το πρόβλημα των δίδυμων ελλειμμάτων; Φοβάμαι ότι η απάντηση δεν είναι ενθαρρυντική και αισιόδοξη. Η ελληνική οικονομία παρά τις όποιες μεγάλες αλλαγές έγιναν αυτά τα πέντε χρόνια δεν έχει καταφέρει ακόμη να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά εκείνα ώστε να είναι ανταγωνιστική στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας. Γι” αυτό και προβληματίζομαι πάρα πολλές φορές από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται πολλά μέλη του υπουργικού συμβουλίου, τα οποία με τη στάση τους, τις δημόσιες τοποθετήσεις τους μου θυμίζουν περισσότερο την αγωνία τους περισσότερο πως θα επιστρέψουμε στα προ του 2009 και όχι πώς θα προχωρήσουμε μπροστά. Μετά από πέντε χρόνια κρίσης ούτε έχουμε την πολυτέλεια, αλλά ούτε είναι η σωστή επιλογή να γυρίσουμε στις πρακτικές πριν το 2009, γιατί αυτές είναι αδιέξοδες και οδηγούν μόνο στην καταστροφή».

http://www.smartpost.gr/