Στο απόσπασμα η περιουσία των μετόχων για φόρους, εισφορές, μισθούς

Photo by Scott Olson / Staff / 

Getty Images / Ideal Image

Του Βασίλη Γεώργα

Με την προσωπική τους περιουσία θα καλούνται πλέον να πληρώσουν οι μέτοχοι άνω του 10% και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου των εταιρειών που κλείνουν ή συγχωνεύονται τις οφειλές από μισθούς και αποζημιώσεις εργαζομένων, όπως προβλέπεται στο άρθρο 53 του νομοσχεδίου Κατρούγκαλου για το Aσφαλιστικό.

Η ρύθμιση αυτή έρχεται ουσιαστικά να επεκτείνει την προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη όλων των μετόχων με ποσοστό άνω του 10% στις εργατικές απαιτήσεις των εργαζόμενων οι οποίες δεν εξοφλήθηκαν μέχρι τη λύση της εταιρείας ή τη συγχώνευση της με άλλη. Έτσι δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενους που χάνουν τη δουλειά τους χωρίς να λάβουν ολόκληρη την αποζημίωση ή τους μισθούς τους να στραφούν δικαστικά επί δικαίων και αδίκων, αρκεί να συμμετέχουν στη διοίκηση ή να κατέχουν πάνω από το 10% για να εξοφληθούν. Αντίστοιχη ρύθμιση ισχύει ήδη από το 2015 για τις οφειλές των επιχειρήσεων προς τα ασφαλιστικά ταμεία (άρθρο 31 του νόμου 4321/2015), ενώ το 2013 επί κυβέρνησης Σαμαρά είχε επίσης περάσει διάταξη για την προσωπική ευθύνη των μετόχων έναντι των οφειλών προς τις Eφορίες Ν. 4174/2013).

Η ρύθμιση για την «αλληλέγγυα και εις ολόκληρο ευθύνη» των μετόχων για τις οφειλές της

επιχείρησης προς τους εργαζόμενους έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις από εκπροσώπους των εταιρειών, που υποστηρίζουν ότι με το να υποχρεώνονται οι ίδιοι οι επιχειρηματίες να αναλάβουν οι ίδιοι την υποχρέωση εξόφλησης των εργατικών απαιτήσεων «παραβιάζεται η αρχή της περιορισμένης ευθύνης του μετόχου μέχρι του ποσού της εισφοράς κεφαλαίου στην Α.Ε.». Ένα από τα επιχειρήματα όσων θεωρούν υπερβολική τη συγκεκριμένη διάταξη είναι ότι κανείς πλέον δεν θα παίρνει το ρίσκο της επένδυσης ή της διοίκησης, όταν γνωρίζει ότι μπορεί να βρεθεί υπεύθυνος για πράξεις που δεν έκανε ή για αποφάσεις που δεν έλαβε.

Από την άλλη, η επέκταση της ευθύνης στους μετόχους προβάλλεται ως μια ισχυρή δικλείδα προστασίας των εργαζομένων οι οποίοι χάνουν τη δουλειά τους λόγω λύσης ή συγχώνευσης εταιρειών, χωρίς να έχουν εξοφληθεί πλήρως τις αποζημιώσεις ή τους μισθούς τους.

Από τη ρύθμιση εξαιρούνται οι επιχειρήσεις που είναι εισηγμένες στο ελληνικό ή σε ξένα χρηματιστήρια, εμπίπτουν όμως όλες οι κεφαλαιουχικές εταιρείες, ήτοι οι Ανώνυμες Εταιρείες και οι Εταιρείες Περιορισμένης Ευθύνης. Πρόκειται για μια απόφαση που διχάζει έντονα, καθώς φέρνει τον επιχειρηματικό κόσμο απέναντι στους εργαζόμενους. Η Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου & Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ), ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδας (ΣΒΒΕ), ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Πλεκτικής Ετοίμου Ενδύματος Ελλάδος (ΣΕΠΕΕ) και άλλοι φορείς που αντέδρασαν υποστηρίζουν στις επίσημες τοποθετήσεις τους ότι «στόχος πρέπει να είναι η ενθάρρυνση της συμμετοχής στην επιχειρηματικότητα και όχι ο εκφοβισμός και ο συλλήβδην καταλογισμός ευθυνών» και ότι «είναι ανώφελο να περιμένουμε αύξηση επενδύσεων, όταν οι μέτοχοι μειοψηφίας που δεν συμμετέχουν ούτε στη διοίκηση, ούτε στη λειτουργία της επιχείρησης ευθύνονται απεριόριστα με την προσωπική τους περιουσία για πράξεις τις οποίες αγνοούν». Υποστηρίζουν επίσης ότι ενώ η έννοια της προσωπικής ευθύνης είναι ορθή, αυτή θα πρέπει να προϋποθέτει την απόδειξη της ύπαρξης δόλου ή την προσκόμιση προσωπικού οφέλους, όπως συμβαίνει διεθνώς.

Με δεδομένη την κατάσταση υπερχρέωσης στην οποία βρίσκονται χιλιάδες επιχειρήσεις στη χώρα, τα συνεχόμενα λουκέτα στην αγορά όπου εργαζόμενοι βρίσκονται στον δρόμο χωρίς αποζημιώσεις, αλλά και τις μαζικές εκκαθαρίσεις εταιρειών που αναμένεται να ακολουθήσουν όταν οι τράπεζες ανοίξουν για τα καλά τον Ασκό του Αιόλου της ενεργητικής διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, η εν λόγω ρύθμιση μπορεί να αποτελέσει ομπρέλα προστασίας για τους εργαζόμενους, αλλά παράλληλα να εξελιχθεί σε μέσο εκφοβισμού και οικονομικής ζημίας είτε για επιχειρηματίες, είτε για διοικητικά στελέχη εταιρειών, ανεξαρτήτως της οικονομικής τους κατάστασης.

* ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 53 ΕΔΩ.