Αποψη: Κέρδη για την Ελλάδα με την ενιαία άμυνα

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΟΦΩΛΟΣ
Η ​​εκρηκτική γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή μας επαναφέρει τη σημασία και την αναγκαιότητα της ενιαίας εξωτερικής πολιτικής και της κοινής πολιτικής άμυνας για την Ευρώπη. Αυτό σημαίνει ανεξάρτητες αποφάσεις και μηχανισμοί φτιαγμένοι στη βάση των κοινών ευρωπαϊκών συμφερόντων και μόνο, από τη διπλωματία που θα αναπτυχθεί μέχρι την αμυντική βιομηχανία και τις παραγγελίες εξοπλισμού των κρατών-μελών της Ε.Ε. Είναι αναμφίβολα ένα μεγάλο στρατηγικό ζήτημα για την προοπτική της Ευρώπης όλο αυτό το θέμα, αλλά και μία κρίσιμη πολιτική παράμετρος για τη θέση της Ελλάδας. Διότι, αφενός η χώρα μας εξακολουθεί και δαπανά τεράστια ποσά από τον προϋπολογισμό της για να καλύψει τις αμυντικές της ανάγκες, αλλά και αφετέρου, διότι αποτελεί την τελευταία γραμμή θωράκισης, το ευαίσθητο ευρωπαϊκό σύνορο δίπλα στην ταραγμένη και πάντα απρόβλεπτη ανατολική πλευρά του χάρτη.
Η κοινή πολιτική άμυνας για την Ευρώπη είναι ένα κατεπείγον θέμα, από το οποίο μόνο σημαντικά κέρδη έχει να αποκομίσει η Ελλάδα. Σήμερα πάλι, δυστυχώς, η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο ενός γεωπολιτικού κυκλώνα και αποκτά τεράστια, πράγματι, σημασία το πώς θα χειριστούμε τις υποθέσεις αυτές και πόσο θα μας επηρεάσουν τα επόμενα χρόνια. Δεν είναι η οικονομική καταιγίδα μόνο που διέρχεται η Ελλάδα από το τέλος του 2008, είναι πολύ πιο περίπλοκο το πρόβλημα με τη θέση μας και την περιοχή μας. Μιλάμε για μια περιοχή όπου η Τουρκία εκδηλώνει στη συνοριακή γραμμή μας τη μία πρόκληση μετά την άλλη, ενώ παραμένουν άσβηστες οι συγκρούσεις και οι αβεβαιότητες ευρύτερα, στη Συρία, στο Ιράν κ.α. Παράλληλα, το υψηλό ενεργειακό ενδιαφέρον στην περιοχή προκαλεί νέου τύπου ανισορροπίες και συμμαχίες, με την Κύπρο και το Ισραήλ, ενώ παραμένει αμφίσημη η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, έπειτα από την εκλογή Τραμπ.

Η Ευρώπη έχει κάθε λόγο και κάθε όφελος πλέον να καλύψει το κενό που αφήνει ο αμερικανικός παράγοντας και να διεκδικήσει με αυτοπεποίθηση, για τα δικά της και μόνο συμφέροντα, τον ρόλο που της αναλογεί σε αυτή την ήπειρο. Στην ευρύτερη επικράτεια αναμφισβήτητα αλλά και ειδικότερα στην ανατολική Μεσόγειο. Οπως επίσης, η Ευρώπη πρέπει να κινηθεί γρήγορα και στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων, όπου συμφέροντα δικά της επιβουλεύονται μεθοδικά η Ρωσία και η Τουρκία αυξάνοντας την επιρροή τους. Η Ευρώπη, λοιπόν, είναι μπροστά σε μία αναγκαστική νέα αρχή, ιδίως έπειτα από την αναδίπλωση της Αμερικής, για να δημιουργήσει τους δικούς της υπερεθνικούς μηχανισμούς, για μία ενιαία εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας. Και σε αυτήν επάνω την αναδιάταξη μηχανισμών και ισορροπιών έχουν ξεχωριστή σημασία στη σκακιέρα η θέση και η πολιτική της Ελλάδας. Μεγάλο το στοίχημα για το μέλλον.

Τις ημέρες αυτές πραγματοποιείται επίσης η περίφημη Διάσκεψη του Μονάχου, η κορυφαία ως γνωστόν συνάντηση των χωρών μελών της Ε.Ε. για τα θέματα της αμυντικής βιομηχανίας, τις θέσεις και τους στόχους του αμυντικού τομέα της Ευρώπης. Η αμυντική βιομηχανία, ως αλληλοσυμπληρούμενη αύριο μηχανή των κρατών μελών, μπορεί να αποτελέσει έναν γιγαντιαίο παράγοντα (εκτός από τη δύναμη φυσικά και την ασφάλεια), για την οικονομία της Ευρώπης. Παραγγελίες μεγάλες, τεχνολογικές εφαρμογές, ανάπτυξη έρευνας και καινοτομιών, διεύρυνση παραγωγής και άλλων κλάδων, πολύ μεγάλος αριθμός νέων θέσεων εργασίας, συντονισμός κινήσεων και οπωσδήποτε απίστευτα μεγάλες οικονομίες κλίμακας, ιδίως μάλιστα για τα κράτη-μέλη όπως η Ελλάδα, η οποία ξοδεύει ασύλληπτα κεφάλαια για τους αμυντικούς της εξοπλισμούς. Η Ευρώπη πρέπει να γίνει επιτέλους ο μεγάλος παίκτης, να αποκτήσει την ψυχολογία της υπερδύναμης και αυτό είναι φύσει αδύνατον να γίνει χωρίς την κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Εχει ήδη δημιουργηθεί η γεωπολιτική ευκαιρία…

Πηγή: Καθημερινή