Σαν σήμερα, ο Κρητικός που έκανε αεροπειρατεία για να ξεφύγει από τη Χούντα

Ο 30χρονος Κρητικός λατόμος Γεώργιος Φλαμουρίδης ή Παραβολιδάκης. υποχρεώνει την εσωτερική πτήση της «Ολυμπιακής» Ηράκλειο - Αθήνα να κατευθυνθεί προς το Κάιρο. Το αεροσκάφος, ένα Ντάγκλας DC-6Β με 97 επιβάτες και 5μελές πλήρωμα, προσγειώνεται στο Κάιρο, όπου οι αρχές συλλαμβάνουν τον αεροπειρατή και φροντίζουν για την επιστροφή των επιβατών και του πληρώματος.
Στις 2 Ιανουαρίου του 1969 λοιπόν ο 30χρονος Γεώργιος Φλαμουρίδης (Παραβολιδάκης), ένας Κρητικός που εργάζεται ως λατόμος, επιβιβάζεται στο Ηράκλειο σε ένα αεροπλάνο τύπου Douglas DC-6B της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το αεροσκάφος έχει ως προορισμό το αεροδρόμιο του Ελληνικού, στην Αθήνα.
Πέντε λεπτά μετά την απογείωση του αεροπλάνου από την Κρήτη στις 10 π.μ., ο νεαρός Κρητικός εισβάλλει στον θάλαμο διακυβέρνησης, ζητώντας από τον πιλότο να αλλάξει πορεία και να κατευθυνθεί προς το αεροδρόμιο του Καΐρου. Σύμφωνα με το αιγυπτιακό πρακτορείο ΜΕΝΑ, ο κυβερνήτης του αεροσκάφους δήλωσε αργότερα στις αιγυπτιακές Αρχές ότι αρχικά αρνήθηκε να υπακούσει στις εντολές του οπλισμένου νεαρού, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να πυροβολήσει για εκφοβισμό πάνω από το κεφάλι του πιλότου, προκαλώντας ζημιά στο παράθυρο του θαλάμου διακυβέρνησης.
Παρά τον πυροβολισμό, ο κυβερνήτης προσπάθησε πολλές φορές να επικοινωνήσει με τον πύργο ελέγχου στην Αθήνα. Μάλιστα, στην προσπάθειά του να αποτρέψει τη μετάβαση στην Αίγυπτο, άλλαξε κρυφά την πορεία του αεροσκάφους και πάλι προς το Ελληνικό. Ωστόσο, ο αεροπειρατής το κατάλαβε και όταν τελικά το αεροπλάνο πήρε κατεύθυνση για την Αίγυπτο, δύο καταδιωκτικά της Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας πλησίασαν πολύ κοντά στο αεροσκάφος, δίνοντάς του διαταγή να επιστρέψει στην Αθήνα. Η απάντηση του αεροπειρατή ήταν αρνητική, ενώ απείλησε ότι με την πρώτη προσπάθεια αλλαγής της πορείας, θα το ανατίναζε. Όπως αναφέρεται στο βιβλίο Η Ιστορία των Δημοσίων Αερομεταφορών στην Ελλάδα (εκδ. 11 Aviation Publications), «τα καταδιωκτικά συνέχισαν να πετούν πολύ κοντά στο αεροσκάφος, προσπαθώντας να το αναγκάσουν σε αλλαγή πορείας. Μετά από μερικά λεπτά, όταν το DC-6 είχε φθάσει κοντά στα όρια του ελληνικού εναέριου χώρου, τα πολεμικά αεροσκάφη αποσύρθηκαν, προκειμένου να μην παραβιάσουν τον εναέριο χώρο της Αιγύπτου».
Όταν το αεροσκάφος πλησίασε στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα, ο πιλότος ζήτησε από τον πύργο ελέγχου άδεια για να προσγειωθεί εκτάκτως, λόγω αεροπειρατείας. Οι αιγυπτιακές Αρχές επέτρεψαν την προσγείωση, θέτοντας το αεροδρόμιο σε αυστηρά μέτρα ασφαλείας. Παρά την περιορισμένη ορατότητα εξαιτίας της ομίχλης, το αεροσκάφος προσγειώθηκε με τη βοήθεια του ραντάρ προσέγγισης του αεροδρομίου στις 12:40 το μεσημέρι. Μετά την προσγείωση, οι Αρχές της Αιγύπτου συνέλαβαν τον αεροπειρατή, ο οποίος ζήτησε πολιτικό άσυλο, για να αποφύγει την επιστροφή του στην Ελλάδα της Χούντας. Το ίδιο βράδυ, ένα άλλο αεροσκάφος έφτασε στο Κάιρο, για να παραλάβει τους επιβάτες και να τους μεταφέρει στην Αθήνα. Ένας από αυτούς δήλωσε στον Ταχυδρόμο, την εφημερίδα της ελληνικής ομογένειας σε Μέση Ανατολή και Αφρική, ότι «είδαμε τον χάρο με τα μάτια μας».



Μετά το επεισόδιο και με τη λογοκρισία της Χούντας να κρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τις εφημερίδες, ο ελληνικός Τύπος έγραψε ότι ο αεροπειρατής προχώρησε στην αεροπειρατεία, επειδή τελούσε σε διάσταση με τη σύζυγό του και τον πατέρα του. Μάλιστα, το καθεστώς δημοσίευσε το ποινικό μητρώο του Κρητικού, σύμφωνα με το οποίο είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση ενός έτους για απείθεια προς τις στρατιωτικές Αρχές – φυλακίστηκε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, όμως του δόθηκε αμνηστία τον Δεκέμβριο του 1967 και έτσι απολύθηκε από τις φυλακές Αβέρωφ. Ωστόσο, η αεροπειρατεία που πραγματοποίησε λίγους μήνες αργότερα, μάλλον έδειξε ότι ο Φλαμουρίδης δεν συμπαθούσε πολύ τη Χούντα.
Η αεροπειρατεία κυριάρχησε στον Τύπο και τα καφενεία, τόσο, που μόλις δύο μέρες αργότερα, στις 4 Ιανουαρίου, ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος εξήγησε γιατί συμβαίνουν οι αεροπειρατείες:
«Το θέμα της αεροπειρατείας δυστυχώς βασίζεται εις τας αδυναμίας που υπάρχουν, όταν ένας κυβερνήτης έχη την ευθύνην ενός αριθμού ανθρώπων, που τους έχει επάνω εις το αεροπλάνον, και τίθεται προ του διλήμματος ν’ αντιδράση εις τον ερχόμενον με ένα όπλον, που ημπορεί να είναι και αγιοβασιλιάτικον, με κίνδυνον να είναι πραγματικόν και, εάν πάθη κάτι, να θυσιάση την ζωήν τόσων ανθρώπων ή να μη αντιδράση και να υποχωρήση. Δεύτερον, ημπορούμεν να ξέρωμεν ότι κανείς δεν φέρει όπλον, έστω και εάν το όπλον του είναι σουγιάς; Θα έπρεπε όλους να τους γυμνώνωμεν από επάνω έως κάτω. Αυτό δεν είναι πρακτικόν. Και αυτάς τας δύο αδυναμίας εκμεταλλεύονται οι άνθρωποι του τύπου αυτού, οι οποίοι δημιουργούν αυτά τα περιστατικά».