Από σφαγές οι Τούρκοι; Αμέτρητες στην Ιστορία! Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 11 Νοεμβρίου του 1942, όταν η Τουρκία επιβάλλει τον δυσβάσταχτο έκτακτο ειδικό φόρο Βαρλίκ Βεργκισί. Ο όρος σήμαινε «φόρος περιουσίας» και επιβλήθηκε με τον Νόμο 4305 της 11ης Νοεμβρίου 1942. Και τι σήμαινε ουσιαστικά εκείνος ο φόρος;
Όπως είχε δηλώσει ο πρωθυπουργός Σουκρού Σαράκογλου: «Αυτός ο νόμος είναι επίσης ένας επαναστατικός νόμος. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ευκαιρία που θα μας δώσει την οικονομική μας ανεξαρτησία. Εξαφανίζοντας έτσι τους ξένους που κυριαρχούν στην αγορά μας, θα δώσουμε την τουρκική αγορά στα χέρια των Τούρκων».
Με λόγια καθαρά κι όχι πολιτικά ντυμένα, ο φόρος εκείνος στόχευε: τους Αρμένιους (232% υποτιθέμενος συντελεστής φόρου περιουσίας), τους Εβραίου (179%) και τους Έλληνες (156%), ενώ οι Μουσουλμάνοι έπεφταν στο 4,94%!
Από τον εξοντωτικό εκείνο φόρο επήλθε ανυπολόγιστη καταστροφή κυρίως των Ελλήνων, των Εβραίων και των Αρμενίων της Κωνσταντινούπολης. Ο φόρος είχε επιβληθεί με το πρόσχημα της συγκέντρωσης κεφαλαίων, ενόψει της ενδεχόμενης εισόδου της χώρας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο· η Τουρκία κήρυξε τον πόλεμο στη Ναζιστική Γερμανία αφού όλα είχαν τελειώσει!
Ο στόχος επετεύχθη: σφαγή...
Εξορία και καταναγκαστικά έργα!
Όσοι δεν κατάφερναν να αποδώσουν τον φόρο μέσα στην προθεσμία, συλλαμβάνονταν και στέλνονταν σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων της επαρχίας Ερζερούμ στην Ανατολία και στο Ντιγιάρμπακιρ· συνολικά 1229 άνθρωποι εκτοπίστηκαν. Τεράστιες περιουσίες εξανεμίστηκαν τότε ή εγκαταλείφθηκαν, ενώ κάποιοι από τους θιγόμενους αυτοκτόνησαν. Εν μέσω Πολέμου, οι Τούρκοι είχαν χτυπήσει κάτω από τη μέση όσων επιβουλεύονταν τις περιουσίες τους. Εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια και επιχειρήσεις Ελλήνων, Εβραίων ή Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη κατασχέθηκαν και δημοπρατήθηκαν . Το 67% των πωληθέντων ακινήτων αγοράστηκε από Τούρκους ιδιώτες και το 30% από επίσημα ιδρύματα και οργανισμούς.
Τον Σεπτέμβριο του 1943, μια σειρά άρθρων του Cyrus Sulzberger δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα New York Times, που ασκούσαν δριμεία κριτική για την εφαρμογή του σκληρού νόμου. Αμέσως μετά τις διεθνείς αντιδράσεις συνήλθε η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση και αποφάσισε να διαγράψει τις οφειλές φόρου περιουσίας που δεν είχαν ακόμη εισπραχθεί. Ο νόμος που αφορούσε τον φόρο-σφαγή καταργήθηκε στις 15 Μαρτίου του 1944 έπειτα από πιέσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία, όταν όμως ο στόχος των Τούρκων είχε επιτευχθεί: τεράστια καταστροφή για τους μη Μουσουλμάνους!
Εξορία και καταναγκαστικά έργα!
Όσοι δεν κατάφερναν να αποδώσουν τον φόρο μέσα στην προθεσμία, συλλαμβάνονταν και στέλνονταν σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων της επαρχίας Ερζερούμ στην Ανατολία και στο Ντιγιάρμπακιρ· συνολικά 1229 άνθρωποι εκτοπίστηκαν. Τεράστιες περιουσίες εξανεμίστηκαν τότε ή εγκαταλείφθηκαν, ενώ κάποιοι από τους θιγόμενους αυτοκτόνησαν. Εν μέσω Πολέμου, οι Τούρκοι είχαν χτυπήσει κάτω από τη μέση όσων επιβουλεύονταν τις περιουσίες τους. Εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια και επιχειρήσεις Ελλήνων, Εβραίων ή Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη κατασχέθηκαν και δημοπρατήθηκαν . Το 67% των πωληθέντων ακινήτων αγοράστηκε από Τούρκους ιδιώτες και το 30% από επίσημα ιδρύματα και οργανισμούς.
Τον Σεπτέμβριο του 1943, μια σειρά άρθρων του Cyrus Sulzberger δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα New York Times, που ασκούσαν δριμεία κριτική για την εφαρμογή του σκληρού νόμου. Αμέσως μετά τις διεθνείς αντιδράσεις συνήλθε η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση και αποφάσισε να διαγράψει τις οφειλές φόρου περιουσίας που δεν είχαν ακόμη εισπραχθεί. Ο νόμος που αφορούσε τον φόρο-σφαγή καταργήθηκε στις 15 Μαρτίου του 1944 έπειτα από πιέσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία, όταν όμως ο στόχος των Τούρκων είχε επιτευχθεί: τεράστια καταστροφή για τους μη Μουσουλμάνους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα