Η χαμογελαστή και αισιόδοξη κοινωνία της Belle Epoque του Παρισιού εξεπλάγη από την απροσδόκητη εξέλιξη της έρευνας μιας δολοφονίας που διαπράχθηκε στις εκβολές του Σηκουάνα.
Σίγουρα, ο μέσος αναγνώστης έχει ακουστά για τον Σέρλοκ Χολμς, τον Ηρακλή Πουαρό, τη Νάνσι Ντρου, όλοι τους φανταστικοί χαρακτήρες ευφάνταστων μυθιστοριογράφων που καταπιάστηκαν με την αστυνομική λογοτεχνία.
Το όνομα Ρομπέρ Λεντρού σας λέει κάτι; Μάλλον όχι. Κι όμως, ο Λεντρού δεν ήταν ντετέκτιβ που γεννήθηκε από την πέννα συγγραφέα, αλλά ξεπετάχτηκε από τη μήτρα της μητέρας του σε μια πόλη της Γαλλίας και διέπρεψε ως πραγματικός αστυνομικός ερευνητής, στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα στη Γαλλία και μάλιστα θεωρείτο ένας από τους καλύτερους στο είδος του στη χώρα του Βίκτωρος Ουγκώ… Κι όμως εκείνος ο διάσημος ντετέκτιβ έχει στιγματιστεί από μια περίεργη υπόθεση. Αλλά ας ξετυλίξουμε το κουβάρι της αστυνομικής ιστορίας μας από την αρχή.
Γύρισε με βρεγμένα παπούτσια!
Το 1887, ο Ρομπέρ Λεντρού, στα 35 χρόνια του, λογιζόταν ως ένας από τους καλύτερους ντετέκτιβ της Γαλλίας. Κι όταν οι Αρχές της Χάβρης ζήτησαν βοήθεια από το Παρίσι για να επιλύσουν μια μυστηριώδη υπόθεση αγνοουμένων ναυτικών, ο Λέντρου στάλθηκε να τους προσφέρει τις υπηρεσίες του· έφτασε στο λιμάνι της Νορμανδίας ένα σκοτεινό βράδυ και πήγε κατ’ ευθείαν για ύπνο. Όταν ξύπνησε το επόμενο πρωί, ο Λεντρού, ανακάλυψε με έκπληξη ότι τα παπούτσια και οι κάλτσες του ήταν βρεγμένα. Όταν, λίγες ώρες μετά καθόταν στην καρέκλα των επισκεπτών του αστυνομικού τμήματος της Χάβρης, ο διάσημος ντετέκτιβ ενημερώθηκε ότι οι αγνοούμενοι ναυτικοί είχαν περάσει σε δεύτερο πλάνο αφού είχε προκύψει μια υπόθεση περισσότερο ενδιαφέρουσα που έχριζε άμεσης αντιμετώπισης: είχε εντοπιστεί ένα πτώμα στην παραλία και όλα συνηγορούσαν ότι επρόκειτο για δολοφονία. Το θύμα ήταν ένας εξέχων επιχειρηματίας της περιοχής που ονομαζόταν Αντρέ Μονέ· είχε ανακαλυφθεί μπρούμυτα στην άμμο, με μια σφαίρα στο κεφάλι του.
Το όνομα Ρομπέρ Λεντρού σας λέει κάτι; Μάλλον όχι. Κι όμως, ο Λεντρού δεν ήταν ντετέκτιβ που γεννήθηκε από την πέννα συγγραφέα, αλλά ξεπετάχτηκε από τη μήτρα της μητέρας του σε μια πόλη της Γαλλίας και διέπρεψε ως πραγματικός αστυνομικός ερευνητής, στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα στη Γαλλία και μάλιστα θεωρείτο ένας από τους καλύτερους στο είδος του στη χώρα του Βίκτωρος Ουγκώ… Κι όμως εκείνος ο διάσημος ντετέκτιβ έχει στιγματιστεί από μια περίεργη υπόθεση. Αλλά ας ξετυλίξουμε το κουβάρι της αστυνομικής ιστορίας μας από την αρχή.
Γύρισε με βρεγμένα παπούτσια!
Το 1887, ο Ρομπέρ Λεντρού, στα 35 χρόνια του, λογιζόταν ως ένας από τους καλύτερους ντετέκτιβ της Γαλλίας. Κι όταν οι Αρχές της Χάβρης ζήτησαν βοήθεια από το Παρίσι για να επιλύσουν μια μυστηριώδη υπόθεση αγνοουμένων ναυτικών, ο Λέντρου στάλθηκε να τους προσφέρει τις υπηρεσίες του· έφτασε στο λιμάνι της Νορμανδίας ένα σκοτεινό βράδυ και πήγε κατ’ ευθείαν για ύπνο. Όταν ξύπνησε το επόμενο πρωί, ο Λεντρού, ανακάλυψε με έκπληξη ότι τα παπούτσια και οι κάλτσες του ήταν βρεγμένα. Όταν, λίγες ώρες μετά καθόταν στην καρέκλα των επισκεπτών του αστυνομικού τμήματος της Χάβρης, ο διάσημος ντετέκτιβ ενημερώθηκε ότι οι αγνοούμενοι ναυτικοί είχαν περάσει σε δεύτερο πλάνο αφού είχε προκύψει μια υπόθεση περισσότερο ενδιαφέρουσα που έχριζε άμεσης αντιμετώπισης: είχε εντοπιστεί ένα πτώμα στην παραλία και όλα συνηγορούσαν ότι επρόκειτο για δολοφονία. Το θύμα ήταν ένας εξέχων επιχειρηματίας της περιοχής που ονομαζόταν Αντρέ Μονέ· είχε ανακαλυφθεί μπρούμυτα στην άμμο, με μια σφαίρα στο κεφάλι του.
Η ακτή της Χάβρης στις αρχές του 20ου αιώνα.
Μυστηριώδης υπόθεση...
Οι πρώτες έρευνες έδειξαν ότι ο νεκρός δεν είχε πέσει θύμα ληστών και τίποτα δεν αποκάλυπτε κάποιο προφανές κίνητρο που όπλισε το χέρι του δολοφόνου. Ο Λεντρού καταπιάστηκε αμέσως με την υπόθεση της δολοφονίας και ούτε που φανταζόταν το πού θα έφτανε η έρευνά του... Όταν ο ντετέκτιβ επισκέφτηκε τον τόπο του εγκλήματος στην παραλία για να διερευνήσει την περιοχή, παρατήρησε ίχνη γύρω από το σημείο του φόνου, ίχνη που του φάνηκαν οικεία. Ο Λαντρού παρήγγειλε γύψινα εκμαγεία από τα πιο έντονα ίχνη κι όταν τα έλαβε κάθισε ακριβώς εκεί, στην παραλία, και τα μελετούσε επί ώρες. Κάποια στιγμή, ο Ρομπέρ Λεντρού σηκώθηκε κάτωχρός και είπε στους συγκεντρωμένους χωροφύλακες ότι δεν χρειάζεται περαιτέρω έρευνα, καθώς είχε εξιχνιάσει το έγκλημα. «Δεν υπάρχει λόγος να μείνουμε άλλο εδώ», είπε. «Η υπόθεση έχει λυθεί. Ξέρω την ταυτότητα του δολοφόνου!» Και ο δολοφόνος δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον Λεντρού!Ο διάσημος ντετέκτιβ ενημέρωσε τους έκπληκτους ακροατές του ότι δεν θυμόταν να είχε πυροβολήσει το θύμα, ωστόσο, ένα από τα ίχνη έδειχνε καθαρά ότι από το πόδι του δολοφόνου έλειπε το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, στοιχείο που ταίριαζε με τον Λεντρού, αφού του έλειπε το μεγάλο δάχτυλο από το πόδι. Ο Λεντρού διαπίστωσε επίσης ότι στο πάντα γεμάτο περίστροφό του μια από τις θαλάμες του μύλου ήταν αδειανή. Τέλος, υπήρχαν και τα βρεγμένα παπούτσια και οι κάλτσες με τις οποίες ξύπνησε εκείνο το πρωί. Από όλα αυτά τα στοιχεία, ο Λεντρού κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπνοβατούσε στην παραλία εκείνο το βράδυ, όταν συνάντησε και πυροβόλησε το θύμα.
Όταν άκουσαν την ομολογία του ντετέκτιβ Λέντρου για τον φόνο του επιχειρηματία, οι αξιωματικοί της Αστυνομίας της Χάβρης τον κοίταξαν με δυσπιστία. Οι ανώτεροι του Λεντρού, πίσω στο Παρίσι, σκέφτηκαν ότι ο σταρ ντετέκτιβ τους, πρέπει να είχε υποστεί μια προσωρινή ψυχική κρίση, που σίγουρα θα είχε προκληθεί από υπερβολικό φόρτο εργασίας και άγχος που τον έκαναν να φανταστεί τον εαυτό του δολοφόνο. Σύντομα, όμως, ανακάλυψαν ότι ο διάσημος αστυνομικός είχε δίκιο για άλλη μια φορά!
Μυστηριώδης υπόθεση...
Οι πρώτες έρευνες έδειξαν ότι ο νεκρός δεν είχε πέσει θύμα ληστών και τίποτα δεν αποκάλυπτε κάποιο προφανές κίνητρο που όπλισε το χέρι του δολοφόνου. Ο Λεντρού καταπιάστηκε αμέσως με την υπόθεση της δολοφονίας και ούτε που φανταζόταν το πού θα έφτανε η έρευνά του... Όταν ο ντετέκτιβ επισκέφτηκε τον τόπο του εγκλήματος στην παραλία για να διερευνήσει την περιοχή, παρατήρησε ίχνη γύρω από το σημείο του φόνου, ίχνη που του φάνηκαν οικεία. Ο Λαντρού παρήγγειλε γύψινα εκμαγεία από τα πιο έντονα ίχνη κι όταν τα έλαβε κάθισε ακριβώς εκεί, στην παραλία, και τα μελετούσε επί ώρες. Κάποια στιγμή, ο Ρομπέρ Λεντρού σηκώθηκε κάτωχρός και είπε στους συγκεντρωμένους χωροφύλακες ότι δεν χρειάζεται περαιτέρω έρευνα, καθώς είχε εξιχνιάσει το έγκλημα. «Δεν υπάρχει λόγος να μείνουμε άλλο εδώ», είπε. «Η υπόθεση έχει λυθεί. Ξέρω την ταυτότητα του δολοφόνου!» Και ο δολοφόνος δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον Λεντρού!Ο διάσημος ντετέκτιβ ενημέρωσε τους έκπληκτους ακροατές του ότι δεν θυμόταν να είχε πυροβολήσει το θύμα, ωστόσο, ένα από τα ίχνη έδειχνε καθαρά ότι από το πόδι του δολοφόνου έλειπε το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, στοιχείο που ταίριαζε με τον Λεντρού, αφού του έλειπε το μεγάλο δάχτυλο από το πόδι. Ο Λεντρού διαπίστωσε επίσης ότι στο πάντα γεμάτο περίστροφό του μια από τις θαλάμες του μύλου ήταν αδειανή. Τέλος, υπήρχαν και τα βρεγμένα παπούτσια και οι κάλτσες με τις οποίες ξύπνησε εκείνο το πρωί. Από όλα αυτά τα στοιχεία, ο Λεντρού κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπνοβατούσε στην παραλία εκείνο το βράδυ, όταν συνάντησε και πυροβόλησε το θύμα.
Όταν άκουσαν την ομολογία του ντετέκτιβ Λέντρου για τον φόνο του επιχειρηματία, οι αξιωματικοί της Αστυνομίας της Χάβρης τον κοίταξαν με δυσπιστία. Οι ανώτεροι του Λεντρού, πίσω στο Παρίσι, σκέφτηκαν ότι ο σταρ ντετέκτιβ τους, πρέπει να είχε υποστεί μια προσωρινή ψυχική κρίση, που σίγουρα θα είχε προκληθεί από υπερβολικό φόρτο εργασίας και άγχος που τον έκαναν να φανταστεί τον εαυτό του δολοφόνο. Σύντομα, όμως, ανακάλυψαν ότι ο διάσημος αστυνομικός είχε δίκιο για άλλη μια φορά!
Ένα αποτύπωμα στην άμμο και ένα περίστροφο έδωσαν τη λύση στο μυστήριο...
Η σφαίρα «μίλησε»!
Η βαλλιστική εξέταση απέδειξε, χωρίς αμφιβολία, ότι η σφαίρα που σκότωσε τον άτυχο επιχειρηματία, είχε εκτοξευθεί από το περίστροφο του Λεντρού. Το γεγονός μπορεί να διαλεύκανε το έγκλημα, αλλά δεν εξηγούσε γιατί το έκανε ο Λεντρού. Ο δημοφιλής ντετέκτιβ φυλακίστηκε και τέθηκε υπό συνεχή παρακολούθηση· ενώ βρισκόταν στη φυλακή, οι Αρχές κινήθηκαν αναλόγως, έπειτα από ιατρική συμβουλή για να δοκιμάσουν μια θεωρία που θα μπορούσε να εξηγήσει πώς και γιατί ο Λεντρού δολοφόνησε τον άτυχο Αντρέ Μονέ: έδωσαν δήθεν κρυφά στον ντετέκτιβ ένα αδειανό περίστροφο. Κι ένα βράδυ, ο Λεντρού σηκώθηκε από τον ύπνο του και έστρεψε το περίστροφο προς έναν φρουρό και πάτησε τη σκανδάλη. Το γεγονός αυτό έπεισε τις Αρχές ότι ο Λεντρού ήταν υπνοβάτης, που μεταμορφωνόταν σε δολοφόνο μέσα στον ύπνο του! Από εκείνη την ημέρα και μέχρι το θάνατό του, πενήντα χρόνια αργότερα, το 1937, ο Λεντρού τέθηκε υπό περιορισμό σε μια απομονωμένη φάρμα έξω από το Παρίσι, όπου τον παρακολουθούσαν γιατροί και ένοπλο προσωπικό επί 24 ώρες την ημέρα.
Τι λέει η Νομική και η Επιστήμη;
Να σημειώσουμε ότι καθώς οι συμπεριφορές υπνοβασίας συμβαίνουν χωρίς θέληση του ατόμου, η υπνοβασία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως νομική υπερασπιστική γραμμή επικαλούμενη τον όρο «legal automatism», που σημαίνει κατά λέξη «νομικός αυτοματισμός». Ας δούμε λεπτομέρειες.
Τα περιστατικά βίας που εκδηλώνονται κατά τη διάρκεια συγχυτικών αφυπνίσεων, επεισοδίων υπνοβασίας και νυχτερινών τρόμων αποτελούν ένα σχετικά σπάνιο φαινόμενο, εγείρουν όμως ενδιαφέροντες προβληματισμούς από ιατρική, νομική και φιλοσοφική άποψη. Ο παλιότερος γνωστός σχετικός νόμος χρονολογείται στο 1313 και έχει εκδοθεί από το Συμβούλιο της Βιέννης· αναφέρει ότι τα παιδιά, οι ψυχικά ασθενείς και οι υπνοβάτες πρέπει να κρίνονται αθώοι αν τραυματίσουν ή σκοτώσουν κάποιον. Παρά την πρόοδο που επιτέλεσε η ιατρική στην κατανόηση των ψυχικών διαταραχών με το πέρασμα των χρόνων, η ιδέα ότι οι υπνοβάτες δεν πρέπει να τιμωρούνται όπως οι υπόλοιποι εγκληματίες δεν έχει αλλάξει.
Με τη συνδρομή ειδικών στις διαταραχές ύπνου, οι δικηγόροι υιοθετούν την «υπεράσπιση αυτοματισμού», το σκεπτικό ότι το έγκλημα γίνεται αυτόματα, χωρίς οποιαδήποτε συνείδηση από πλευράς πάσχοντα· με άλλα λόγια, αποδέχονται την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος (actus reus), αλλά επιχειρούν να καταρρίψουν την υποκειμενική του υπόσταση, δηλαδή την ένοχη διάνοια (mens rea). Πολλοί συγγραφείς επισημαίνουν ότι οι νευρολόγοι, οι ψυχίατροι και οι ειδικοί του ύπνου πρέπει να είναι σε θέση να βοηθήσουν αποτελεσματικά σε περίπτωση που κληθούν να εκτιμήσουν τέτοιου είδους περιστατικά σε ένα δικαστήριο, αλλά επιπλέον πρέπει να μπορούν να συμβάλλουν και στην πρόληψη της βίας, με την έγκαιρη διάγνωση των πασχόντων και την υποβολή τους στην κατάλληλη θεραπεία.
Κι έτσι ο διάσημος ντετέκτιβ Ρομπέρ Λαντρού γλύτωσε τη γκιλοτίνα και παρέμεινε… ξάγρυπνος στο σπίτι του επί 50 χρόνια για να νικήσει τους εφιάλτες του!
Η βαλλιστική εξέταση απέδειξε, χωρίς αμφιβολία, ότι η σφαίρα που σκότωσε τον άτυχο επιχειρηματία, είχε εκτοξευθεί από το περίστροφο του Λεντρού. Το γεγονός μπορεί να διαλεύκανε το έγκλημα, αλλά δεν εξηγούσε γιατί το έκανε ο Λεντρού. Ο δημοφιλής ντετέκτιβ φυλακίστηκε και τέθηκε υπό συνεχή παρακολούθηση· ενώ βρισκόταν στη φυλακή, οι Αρχές κινήθηκαν αναλόγως, έπειτα από ιατρική συμβουλή για να δοκιμάσουν μια θεωρία που θα μπορούσε να εξηγήσει πώς και γιατί ο Λεντρού δολοφόνησε τον άτυχο Αντρέ Μονέ: έδωσαν δήθεν κρυφά στον ντετέκτιβ ένα αδειανό περίστροφο. Κι ένα βράδυ, ο Λεντρού σηκώθηκε από τον ύπνο του και έστρεψε το περίστροφο προς έναν φρουρό και πάτησε τη σκανδάλη. Το γεγονός αυτό έπεισε τις Αρχές ότι ο Λεντρού ήταν υπνοβάτης, που μεταμορφωνόταν σε δολοφόνο μέσα στον ύπνο του! Από εκείνη την ημέρα και μέχρι το θάνατό του, πενήντα χρόνια αργότερα, το 1937, ο Λεντρού τέθηκε υπό περιορισμό σε μια απομονωμένη φάρμα έξω από το Παρίσι, όπου τον παρακολουθούσαν γιατροί και ένοπλο προσωπικό επί 24 ώρες την ημέρα.
Τι λέει η Νομική και η Επιστήμη;
Να σημειώσουμε ότι καθώς οι συμπεριφορές υπνοβασίας συμβαίνουν χωρίς θέληση του ατόμου, η υπνοβασία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως νομική υπερασπιστική γραμμή επικαλούμενη τον όρο «legal automatism», που σημαίνει κατά λέξη «νομικός αυτοματισμός». Ας δούμε λεπτομέρειες.
Τα περιστατικά βίας που εκδηλώνονται κατά τη διάρκεια συγχυτικών αφυπνίσεων, επεισοδίων υπνοβασίας και νυχτερινών τρόμων αποτελούν ένα σχετικά σπάνιο φαινόμενο, εγείρουν όμως ενδιαφέροντες προβληματισμούς από ιατρική, νομική και φιλοσοφική άποψη. Ο παλιότερος γνωστός σχετικός νόμος χρονολογείται στο 1313 και έχει εκδοθεί από το Συμβούλιο της Βιέννης· αναφέρει ότι τα παιδιά, οι ψυχικά ασθενείς και οι υπνοβάτες πρέπει να κρίνονται αθώοι αν τραυματίσουν ή σκοτώσουν κάποιον. Παρά την πρόοδο που επιτέλεσε η ιατρική στην κατανόηση των ψυχικών διαταραχών με το πέρασμα των χρόνων, η ιδέα ότι οι υπνοβάτες δεν πρέπει να τιμωρούνται όπως οι υπόλοιποι εγκληματίες δεν έχει αλλάξει.
Με τη συνδρομή ειδικών στις διαταραχές ύπνου, οι δικηγόροι υιοθετούν την «υπεράσπιση αυτοματισμού», το σκεπτικό ότι το έγκλημα γίνεται αυτόματα, χωρίς οποιαδήποτε συνείδηση από πλευράς πάσχοντα· με άλλα λόγια, αποδέχονται την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος (actus reus), αλλά επιχειρούν να καταρρίψουν την υποκειμενική του υπόσταση, δηλαδή την ένοχη διάνοια (mens rea). Πολλοί συγγραφείς επισημαίνουν ότι οι νευρολόγοι, οι ψυχίατροι και οι ειδικοί του ύπνου πρέπει να είναι σε θέση να βοηθήσουν αποτελεσματικά σε περίπτωση που κληθούν να εκτιμήσουν τέτοιου είδους περιστατικά σε ένα δικαστήριο, αλλά επιπλέον πρέπει να μπορούν να συμβάλλουν και στην πρόληψη της βίας, με την έγκαιρη διάγνωση των πασχόντων και την υποβολή τους στην κατάλληλη θεραπεία.
Κι έτσι ο διάσημος ντετέκτιβ Ρομπέρ Λαντρού γλύτωσε τη γκιλοτίνα και παρέμεινε… ξάγρυπνος στο σπίτι του επί 50 χρόνια για να νικήσει τους εφιάλτες του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα