Ω… Τι κράτος μπαμπά! Του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου Συγγραφέα-δημοσιογράφου

Επιτέλους, ας τελειώνουμε με το παραμύθι του ηρωικού, φιλότιμου κι επαναστάτη Ελληνα. Ελλάδα δεν είναι μόνο το αναμφισβήτητο έπος του 1940, Ελλάδα είναι και οι Γερμανοτσολιάδες και οι κουκουλοφόροι της Κοκκινιάς, Ελλάδα είναι το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης αλλά και οι διορισμένες κυβερνήσεις της Κατοχής. Ελλάδα είναι ο Παλαμάς και ο Σικελιανός αλλά και ο ρόλος του πρεσβευτή Σεφέρη στο Κυπριακό λίγο πριν πάρει το Νόμπελ. Ελλάδα είναι ο Λεωνίδας, η ηρωικότερη αρχαιοελληνική μορφή, αλλά Ελλάδα είναι και ο Εφιάλτης, η μεγαλύτερη προδοτική μορφή.
Ελλάδα είμαστε όλοι όσοι φορέσαμε το εθνόσημο του Ελληνα αλλά κι εκείνοι που ως
αντιρρησίες συνείδησης αρνήθηκαν να κρατήσουν το όπλο μαζί με το σταυρό και επέλεξαν τη
σιωπή του μοναχισμού ή της ελευθεριακής τους αντίληψης. Ελλάδα είναι ο Νίκος Κοεμτζής, Ελλάδα και ο Κορκονέας, Ελλάδα ο Ελευθέριος Μουζάκης των «Κλωστών Πεταλούδα», Ελλάδα και η
Γιάννα Αγγελοπούλου της «Χαλυβουργικής». Και κυρίως… Ελλάδα είναι η «Πηγάδα του Μελιγαλά»,
Ελλάδα όμως και τα Μακρονήσια, οι φυλακές Αβέρωφ, το Γουδί και οι εκτελέσεις τα πρωινά της Κυριακής. Ελλάδα δεν είναι μόνο ένα: Η απώλεια της μνήμης. Γιατί όσοι ξεχνούν, δεν υπήρξαν ποτέ. Ζωή δίχως τα γεγονότα ζωγραφισμένα στο μυαλό, είναι η απόλυτη ταύτιση με τον κόσμο των ενστίκτων και μόνο, τουτέστιν ζούγκλα. Και η σημαία της ζούγκλας είναι μία: Αυτή με τα δόντια, τα νύχια και το αίμα. Ας το παραδεχθούμε λοιπόν: Δίπλα στους 300 των Θερμοπυλών υπήρξαν και 700 Θεσπιείς. Δίπλα στους Γερμανούς, υπήρξε ο Τσολάκογλου αλλά και ο Ράλλης. Δίπλα στους Αγγλους επιτελείς των Δεκεμβριανών, υπήρξε και ο Εβερτ της αστυνομίας. Κι όταν ήρθε η χούντα κι έκανε ηλεκτροσόκ στα παλικάρια που αντιστέκονταν, η συντριπτική πλειονότης των Ελλήνων ούρλιαζε στα
γήπεδα Ουέμπλεϊ - Ουέμπλεϊ, κάτω από την πινακίδα «Ελλάς Ελλήνων χριστιανών». Κι έτσι κα-
λυπτόντουσαν τα ουρλιαχτά του Μουστακλή, του Παναγούλη, του Λεντάκη. Κι όταν η χούντα έπεσε
κι αυτοί οι σακατεμένοι σωματικά αλλά με σθένος ανυπέρβλητο ψυχικά, δήλωναν «δεν επιθυμούμε
την εκτέλεση των προδοτών», οι ποδοσφαιρόφιλοι νοικοκυραίοι του Παπαδόπουλου, κραύγαζαν
νέο σύνθημα στις συναυλίες του Καραϊσκάκη και της Λεωφόρου Αλεξάνδρας: «Δώστε τη χούντα
στο λαό». Αποτελεί κανόνα η ελλειμματική αυτοεκτίμηση; Ναι, ναι, ναι. Εξαίρεση οι λίγοι αγωνιστές.
Είναι όμως κακό να φοβάται κανείς να αναμετρηθεί με τα κάθε λογής «τανκς»; Οχι. Κακό είναι να μην το παραδέχεται. Κακό είναι να μην παραδεχόμαστε ότι τα μεγαλύτερα λάθη της νεότερης Ελλάδας διεπράχθησαν από τα παιδιά του Πολυτεχνείου, εκείνα, που ανέλαβαν κυβερνητικές θέσεις. Εκείνα τα παιδιά που το μπλουτζίν τους μεταλλάχθηκε σε σμόκιν, και το επαρχιακό τους κεραμιδόσπιτο σε έπαυλη στη Μύκονο. Κακό είναι να μην παραδεχόμαστε ότι ο πρεσβύτερος Καραμανλής κατέστρεψε την Αθήνα, καθώς ουδόλως διεκρίνετο για την αισθητική του και πως στα δύσκολα ετράπη σε φυγή στα βουλεβάρτα του Παρισιού, όπως επίσης κακό είναι να μην θυμόμαστε ότι ο πατήρ Παπανδρέου
δημιούργησε το όνειδος των κλαδικών, του κομματικού συνδικαλισμού ενώ τα αντιαμερικανικά του
συνθήματα, στην πράξη, απλώς οδήγησαν στο αντίθετο του επιδιωκόμενου. Το «έξω απ’ την ΕΟΚ», έγινε μέσα με πατέντες,  το δε «έξω οι βάσεις του θανάτου» απλώς ανανέωση της συμφωνίας. Αν κάποιος έφυγε απ’ το ΝΑΤΟ έστω για συγκυριακούς λόγους ήταν ο δεξιόστροφος Καραμανλής και όχι ο επαναστάτης Παπανδρέου. Κακό είναι να μην θυμόμαστε ότι ο νεότερος ανεπαρκής Καραμανλής έπεσε από την κλίμακα του καταλληλότερου πρωθυπουργού όταν έφερε τον αγωγό του Πούτιν στην Ελλάδα και τότε άρχισαν οι πυρκαγιές, οι Ζαχόπουλοι, οι Ρουσόπουλοι και τα Βατοπέδια. Και από τότε αιχμάλωτος των απορρήτων του, ελάχιστος και άλαλος, περιφέρεται μόνος και καταθλιπτικός καθώς γνωρίζει πως η Αμερική διέσυρε ολόκληρο Κλίντον για μια κουκκίδα σπέρμα, σ’ αυτόν θα χαριστεί; Κακό είναι να μην θυμόμαστε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ο σημερινός, ήταν ο μοναδικός Ελληνας που η Ολμπράιτ όταν βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία τον κρατούσε αγκαζέ και είναι αυτός που πάνω στα κόκαλα των αγνοουμένων της Κύπρου χόρευε ζεϊμπέκικο με τους επιγόνους του Αττίλα, όπως και ο ευτραφής της Ραφήνας, κατ’ επίφασιν πρωθυπουργός, έκανε κουμπαριές με τον Ερντογάν την ώρα που τα μαχητικά αεροσκάφη με την ημισέληνο σηκώνανε κυματάκι στη Βραυρώνα. Κακό είναι να μη θυμόμαστε ότι ο παππούς του ενός, παράτησε τον αγώνα των Ελλήνων στην Κατοχή και την κοπάνισε με τη βασιλική οικογένεια στο Κάιρο παριστάνοντας την
εξόριστη κυβέρνηση, ο δε θείος του άλλου, ταπείνωσε το κόμμα του για να γίνει Πρόεδρος Δημο-
κρατίας, αποδεχόμενος στα στερνά του να μην έχει και καθόλου λόγο στα πολιτικά πράγματα.
Κακό είναι να μη θυμόμαστε ότι οι Πρόεδροι της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι απλώς διακοσμητικά πρόσωπα που λένε παροιμίες ή αινίγματα και αντί να εκπροσωπούν του Ελληνα τα βάσανα, εν τέλει ξεστομίζουν χαριτωμενιές του τύπου: «Να παταχθούν οι ένοχοι» ή «είμαστε έθνος ανάδελφον».
Κακό είναι να μην θυμόμαστε ότι ο Εβερτ για μια «Καρδίτσα» κι ένα «ηλίου φανερότερον» εξετέθη
ως αγράμματος και γραφικός για να στεγασθεί ο Σημίτης ο «λόγιος» των τεσσάρων γλωσσών και
πως όταν αποκαλύφθηκε η ελληνική γλωσσική του ανεπάρκεια εξ αιτίας της αείμνηστης Μαλβίνας,
τα κοράκια άλλαξαν το πρόγραμμά της μακράν του δελτίου των 8 για να μην επηρεάζονται οι Ελληνες απ’ τα απύθμενα σαρδάμ του. Κι όταν ο κύριος Παπαντωνίου και το σινάφι του ξεφτίλιζαν την
Ελλάδα που πηδούσε απ’ τα παράθυρα, ο κυρ Σημίτης παρέδιδε εντέχνως το δαχτυλίδι σαν λιπο-τάκτης στον Γιωργάκη, που έγινε Γιώργος και σήμερα Παπανδρέου. Ο οποίος πάραυτα, πήρε τη
λαϊκή εντολή με τη διαβεβαίωση «υπάρχουν λεφτά». «Υπάρχουν βέβαια λεφτά, μόνο που σκοπίμως δεν προσέθεσε και την υπόλοιπη φράση του, στο περίφημο ντιμπέιντ: Υπάρχουν λεφτά… για τους κλέφτες ακόμα». Γιατί ο ατιμώρητος εξακολουθεί να κλέβει όταν τον αβαντάρει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Αλλωστε τα «δωράκια μέχρι 500.000.000» τα δίδαξε ο σοσιαλιστής Ανδρέας, και
το «κάθε νόμιμο και ηθικόν» ο αμόλυντος Βουλγαράκης. Κι αν κάποιος το αρνηθεί, τον ρωτώ ευθέως αυτό που ρωτά πλέον όλος ο νοήμων κόσμος: Χρηματιστήριο, ομόλογα, Siemens, κατασκευαστικά έργα, συστήματα ασφαλείας, Βατοπέδια, κουμπάροι… πού, ποιοι και πότε φυλακίστηκαν; Κακό λοιπόν είναι να μην αντιλαμβανόμαστε ότι όταν οι εφοπλιστές και οι βιομήχανοι χαίρονται για τα μέτρα, το δώρο Χριστουγέννων των εργαζομένων το καρπούνται αυτοί και όχι το κράτος. Αρα με απλά μαθηματικά, όταν δεν πληρώνει το Carrefour, ο Βασιλόπουλος, ή ο Σκλαβενίτης τον υπάλληλό του, τα έσοδα αυτά δεν ξεχρεώνουν ούτε σεντς από τα χρέη του κράτους προς τις τράπεζες του εξωτερικού. Η κυβέρνηση απευθύνεται σε ανεγκέφαλους; Λυπάμαι που θα το ισχυριστώ, ναι σε ανεγκέφαλους, οι οποίοι ψηφίζουμε δυο κόμματα σε μόνιμη βάση έναν ολόκληρο και βάλε αιώνα, δίχως ποτέ να προβληματιστούμε πλην ελαχίστων για τη μίζερη σκέψη μας. Ε, λοιπόν μας αξίζει αυτή η συμπεριφορά και ουδόλως συμπονώ αυτούς που υποφέρουν και εξακολουθούν να κρατούν τις
πλαστικές σημαιούλες του δικομματισμού που μας έφερε στην απόλυτη εξαθλίωση. Κι επειδή
κάποιος θα μου πει: «Τι άλλο να κάνουμε ποιον να ψηφίσουμε», θα απαντήσω το εξής: Ψηφίστε
τους αν τους θέλετε, αλλά μην παραπονιέστε. Βουλώστε το μια και καλή και αφήστε να βαρυγκωμού-με όλοι όσοι δεν τους εμπιστευόμαστε εδώ και χρόνια και τους θεωρούμε υποχείρια των συμφερό-ντων του ΣΕΒ και όχι μόνο. Επιτέλους δεν μπορεί να φταίνε όλοι οι γείτονές μας και να επιθυμούν το κακό μας, αν εμείς πρωτίστως δεν έχουμε προβάλει την αθλιότητά μας μέσω των ανερμάτιστων πολιτικών μας, με εξαίρεση, ελάχιστους απ’ όλα τα κόμματα. Δεν είναι δυνατόν τα «ξεβράκωτα» μέχρι χθες Σκόπια να έχουν την υποστήριξη όλου του πλανήτη και η Ελλάδα να μη βρίσκει σύμμαχο ούτε έναν απ’ τους εταίρους της.Ελλάδα λοιπόν δεν είναι μόνο ό,τι μας λένε, αλλά και ό,τι δεν μας λένε. Ελλάδα δεν είναι μόνο οι Βλάχοι, οι Πόντιοι και οι Βορειοηπειρώτες, αλλά και οι Πομάκοι που με την ανθελληνική στάση μας τους δώσαμε πεσκέσι στους Τούρκους, όταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια τους είχαμε αποκλεισμένους σε ελληνική επικράτεια με μπάρες και «διαβατήρια» για μην πηγαίνουν απ’ τα χωριά τους στη Ξάνθη να ψωνίσουν. Ελλάδα δεν είναι μόνο το πρεζόνι που πάει φυλακή, αλλά και ο επιχειρηματίας που τη βγάζει καθαρή με ανήκεστο βλάβη και καπνίζει στις πισίνες της Εκάλης τα κοχίμπα του. Ελλάδα δεν είναι μόνο οι πίτσες, τα σουβλάκια, τα καφέ και τα χοροπηδάδικα ως επιχειρηματικά σημεία αναφοράς, αλλά και ο πυθμένας του Αιγαίου γεμάτος πετρέλαιο για το οποίο συμβαίνουν όλα τα παραπάνω. Γιατί μια χώρα που ορίζει ένα χρυσοφόρο Αιγαίο, πρέπει να είναι αδύναμη και να φοβάται την ώρα των διαπραγματεύσεων. Να φοβάται τις χώρες που συνορεύουν μαζί της ώστε να μην μπορεί να απαιτήσει το παραμικρό απ’ τις πετρελαιοβιομηχανίες που καραδοκούν. Ετσι λοιπόν αν και Ευρωπαία η Ελλάδα καταχρεώνεται
με εξοπλισμούς διπλάσιους της Γερμανίας και μάλιστα με υποβρύχια που γέρνουν, εξουθενώνεται οικονομικά με παραβιάσεις που καταλήγουν σε δισεκατομμύρια ευρώ άκαρπου εναέριου κυνηγητού, και στο τέλος… ο κυρ Σημίτης λέει «ευχαριστώ τους Αμερικανούς» και τη βγάζει καθαρή και ο Καραμανλής που πάει με τον Πούτιν διασύρεται παντοειδώς. Ηθικόν δίδαγμα: Κύριε Παπανδρέου πες ναι στο σχέδιο Ανάν, ναι στο όνομα, ναι στις γκρίζες ζώνες, ναι στο ΔΝΤ και θα μας αφήσουν ήσυ-χους όπως τα Αραβικά Εμιράτα, όπου η πάμπλουτη χώρα τους κυβερνάται από 100 οικογένειες δίχως ο λαός να έχει μόρφωση για να αντιληφθεί τι του κλέβουν και τι του αφήνουν. Εκατό οικογένειες όπως κι εδώ στο Ελλαδιστάν, με ψεύτες πρωθυπουργούς και υπουργούς, που το μόνο που γνωρίζουν καλά είναι να φτιάχνουν τον κόμπο της γραβάτας τους και εν μέσω ασυλίας να αναφωνούν: Η προμήθεια, της μίζας, της ρεμούλας. Η Ελλάδα πλέον δεν ανήκει στους Ελληνες αλλά στο ΔΝΤ, όπως ακριβώς ανήκει και το σπίτι του κάθε Ελληνα που είναι υποθηκευμένο μέχρι να το ξεχρεώσει στην τράπεζα που τον δανειοδότησε. Πριν από χρόνια σε μια συνέντευξη που πήρα απ’ τη Διδώ Σωτηρίου μου είχε πει τα εξής: «Δείτε τι γίνεται με τους Γερμανούς. Τα Βαλκάνια βρίσκονται υπό την κατοχή της Γερμανίας. Και το 1916 η αναταραχή απ’ αυτούς  ξεκίνησε. Και τον Β‘ Παγκόσμιο Πόλεμο αυτοί τον έκαναν. Είναι όμως λαός εργατικός. Εχω δει Γερμανούς, έχουν τεχνολογικό επίπεδο. Ξέρουν να δουλέψουν. Είναι ευθύνη τους ότι έκαναν τους λαούς να δεινοπαθήσουν.
Σε ώρες ειρήνης εφευρίσκουν κι άλλα επιτεύγματα. Είναι όμως λαός στρατιωτικός, ακόμα και το βήμα τους το μαρτυρά». Σίγουρα είναι έτσι, αλλά ένας λαός είναι επικίνδυνος για τους άλλους, όσο ακίνδυνοι είναι οι άλλοι γύρω του. Οταν οι λαοί τοποθετούν ανδρείκελα στη Βουλή, χαρίζουν τον πλούτο τους σε δέκα λαμόγια και κρατούν πλαστικές σημαίες, αντί να κρατούν ως ευαγγέλιο το Σύ-
νταγμα που ορίζει ότι «όλοι οι Ελληνες είναι ίσοι μπροστά στο νόμο», τότε δεν φταίνε οι Γερμανοί, ούτε οι Τούρκοι, που εμείς είμαστε ο μοναδικός ευρωπαϊκός λαός που πουλά αεροδρόμια, αττικές οδούς, κανάλια και βραχονησίδες στους πρώτους και αγωνίζεται για την ευρωπαϊκή ένταξη των δεύτερων, πιο πολύ κι από τους ίδιους. Ετσι δικαιολογείται γιατί αποτελούμε επίσης, τον μοναδικό λαό που καταδέχθηκε να μείνει 400 χρόνια υπόδουλος. Είμαστε τόσο αστείοι που θεωρούμε κατόρ-
θωμα το ότι αντέξαμε την υποδούλωση, αντί να λέμε ντροπή μας που ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων με προεστούς και κοτζαμπάσηδες, συν τους μαγαλοκληρικούς αρνιόταν να ξεσηκωθεί επί σχεδόν μισή χιλιετία. Αν η Αλωση έφερε τα 400 χρόνια υποδούλωσης, η οικονομική άλωση της Ελλάδος ίσως να την υποδουλώσει για άλλα τόσα χρόνια. Σήμερα δεν χρειάζονται κερκόπορτες να ανοίξουν. Μπάζουμε από παντού. Η Τουρκία χώρα ασιατική έδιωξε το ΔΝΤ με έναν Ερντογάν που εμπνέει
σεβασμό και αξιοπρέπεια ενώ η ευρωπαϊκή Ελλάδα το καλοδέχθηκε καθώς νωρίτερα φρόντισε να μοιρολογεί: «Τιτανικός - SOS - βυθιζόμαστε». Ο απόλυτος παραλογισμός. Η Νέα Δημοκρατία με τον Πούτιν και το ΠΑΣΟΚ με τον Ομπάμα. Αραγε πού είναι οι ευεργέτες νεοέλληνες, οι ΑΧΕΠΑΝΣ, οι ανά τον κόσμο πανίσχυρες ομογένειες και οι βιομήχανοι. Θα σας πω κάτι πολύ απλό. Η Ελλάδα με
τον σπουδαιότερο εμπορικό στόλο στον κόσμο, τα καράβια της τα κατασκευάζει στη Σκανδιναβία και τα συντηρεί αντί στο Πέραμα και τη Σαλαμίνα, στα ναυπηγεία της Μαύρης Θάλασσας, στην Κωστάντζα, στην Τουρκία και αλλού. Κατά τα άλλα τα μέτρα είναι για όλους τους Ελληνες.
Γιατί όταν ο λαός ξεσηκώνεται, υπάρχει πάντα κάποιος ή κάποιοι νεκροί που αντιστρέφουν το σκηνικό σε βάρος του;