Όταν η συγκοινωνία γινόταν με εξαντλημένα άλογα [εικόνες]

Στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας και των πρώτων χρόνων της ανεξαρτησίας, η έννοια των δημοσίων μέσων μαζικής μεταφοράς είναι παντελώς άγνωστη, με συνέπεια οι όποιες μετακινήσεις στη πρωτεύουσα να γίνονται κυρίως με καμήλες και γαιδουράκια.Ιππήλατο τραμ ανεβαίνει αγκομαχώντας την οδό Πανεπιστημίου.
Οι Αθηναίοι ανακαλύπτουν τον …τροχό μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 1830, όταν εμφανίζεται στην πόλη το πρώτο κάρο, το οποίο μάλιστα δεν χρησιμοποιείται ως μεταφορικό μέσο αλλά ως φορτηγό μεταφοράς οικοδομικών υλικών της κατοικίας του Άγγλου ναυάρχου Μάλκομ που κτίζεται στην απομακρυσμένη, τότε, περιοχή των Πατησίων, χώρος που στεγάζει σήμερα το Άσυλο Ανιάτων

Εισιτήριο «Ελληνικών Λεωφορείων» το 1864…

Τα πρώτα, αμιγώς, δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς είναι τα λεγόμενα Παμφορεία, που εμφανίζονται μετά την ολοκλήρωση της οδού Πειραιώς το 1836. Τα Παμφορεία – κάποιοι υποστηρίζουν ότι τα φέρνει ο ναύαρχος Μάλκομ ως «δώρο» στους Αθηναίους- αποτελούν ένα είδος ιππήλατων λεωφορείων «δια την μεταφοράν επιβατών και εμπορευμάτων παντός είδους», και κάνουν τη διαδρομή Αθήνα – Πειραιά μετ’ επιστροφής τρεις φορές την ημέρα πρωί, μεσημέρι και βράδυ.
Πληθυσμιακή αύξηση, σταδιακή επέκταση της πόλης σε μακρινές συνοικίες και η ανάγκη δημιουργίας οργανωμένων μέσων μαζικής μεταφοράς, οδηγούν στο να δοθεί, στις 21 Οκτωβρίου 1880 στην βελγική εταιρία «Victor Demerbe & Cie», το δικαίωμα εγκατάστασης και πολυετούς εκμετάλλευσης του οδικού δικτύου της πρωτεύουσας. Δυο χρόνια μετά, η εταιρία θέτει σε λειτουργία ελαφρά 12θέσια ιππήλατα τραμ που εκτελούν την διαδρομή Σύνταγμα-Πατήσια. Διαθέτουν χαμηλές ξύλινες θέσεις ενώ η οροφή τους καλύπτεται από δαντελωτό ύφασμα. Το εισιτήριο της γραμμής Σύνταγμα– Πατήσια είναι 35 λεπτά και Ομόνοια –Σύνταγμα 15 λεπτά, ποσό ιδιαιτέρα ακριβό, αφού η διαδρομή είναι αργή για τους επιβάτες και βασανιστική, κυριολεκτικά, για τα ζώα.

«Τιμοκατάλογος αμαξαγωγίων» του 19ου αιώνα.

Το υπερφορτωμένο βαγόνι σέρνεται από δύο γέρικα άλογα που όταν δεν αντέχουν το βάρος και την ανηφόρα της οδού Σταδίου κακοποιούνται βάναυσα από τους οδηγούς, προκαλώντας απέχθεια στους επιβάτες.

Ιππήλατο τραμ μπροστά από το νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Μπορείτε να καταλάβετε 

γιατί τα δύο αυτά ταλαιπωρημένα άλογα δεν μπορούν να σπρώξουν αυτό το τεράστιο όχημα…

Ο Α. Βερναδάκης το 1902 στο βιβλίο του «Το μέλλον των Αθηνών» αναφέρει σκηνές φρίκης :«Ως προχθές όταν αι άμαξαι εσύροντο με δύο και σπανίως με τρεις ίππους κατά τις ανωφερείας, οι ίπποι εξυλίζοντο μέχρις αίματος και καταπτώσεως εν μέση οδό, οι δε επιβάται κατήρχοντο και άλλοι μεν υπό αηδίας, απήρχοντο χάνοντας το πληρωθέν αγώγιον, άλλοι δε μετά των διαβατών εξετέλουν, χάριν φιλανθρωπίας, χρέη κτηνών, ωθούντες την άμαξαν. Ευτυχώς προσετέθησαν εις τα δύσβατα μέρη τρεις και τέσσερις ίπποι και ούτω απηλλάχθημεν του αηδούς τούτου θεάματος». Εξίσου τραγικές είναι οι συνθήκες για τους εργαζόμενους που πολλές φορές δούλευαν πάνω από 15 ώρες την ημέρα με αφόρητο κρύο ή ζέστη.
eleftherostypos.gr