 |
Ήταν 27 Οκτωβρίου του 1922, όταν ο Μπενίτο Μουσολίνι και οι Μελανοχίτωνές του, οι φασίστες, βαδίζουν προς την εξουσία.
Ήταν η αρχή του πολέμου με την Τουρκία, το 1911, όταν στις φυλακές της Ρώμης βρίσκεται ένας άνδρας τιμωρημένος για αντιπολεμική δράση, για φαύλες ειρηνιστικές απόψεις και αντιμιλιταριστικά συνθήματα.
Το όνομα του: Μπενίτο Αμιλκάρε, Αντρέα Μουσολίνι. Ναι, αυτός, ο άνθρωπος που είκοσι χρόνια μετά θα ήταν αρωγός στο αιματοκύλισμα του κόσμου, τότε ήταν όλα τα «αντί»: αντικαπιταλιστής, αντιπολεμικός, αντιμοναρχικός, αντικληρικαλιστής! Μετά ο Μπενίτο Μουσολίνι μεταλλάχτηκε σε ό,τι πιο αισχρό βάναυσο και ελεεινό έχει καταγραφεί στις αιματοβαμμένες σελίδες της Ιστορίας.
Ο Μουσολίνι είχε ιδρύσει το Φασιστικό Κόμμα στην Ιταλία τον Μάρτιο του 1919. Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1919 το κόμμα του δεν κατάφερε να εκλέξει ούτε ένα βουλευτή. Όμως στις εκλογές του 1921 ο Μουσολίνι εκλέχτηκε μέλος του ιταλικού κοινοβουλίου. Στην Ιταλία τότε επικρατούσε κοινωνική αναταραχή. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε αφήσει ανοιχτές πληγές στην οικονομία και μεγάλες τρύπες στον συνεκτικό ιστό της κοινωνίας. Ο εμφύλιος πόλεμος βρίσκεται ante portas.
Οι παραστρατιωτική οργάνωση των Μελανοχιτώνων - δημιούργημα του Μουσολίνι - δρούσε τρομοκρατικά σε όλη την επικράτεια. Στις 3 και 4 Οκτωβρίου του 1922 εισέβαλαν στη Γένοβα, το Λιβόρνο και την Ανκόνα και εγκαθίδρυσαν τοπικές φασιστικές διοικήσεις.
Τον Οκτώβριο του 1922 οι ηγέτες του φασιστικού κόμματος προετοιμάζουν την μεγάλη εξέγερση. Μελανοχίτωνες θα συγκεντρωθούν στα περίχωρα της Ρώμης και στην συνέχεια θα βαδίσουν κατά της πρωτεύουσας και θα καταλάβουν στρατηγικά σημεία. Το αποτέλεσμα ήταν θλιβερό και η ουσία του φάνηκε για την Ιταλία στους πρώτους μήνες και για τον υπόλοιπο κόσμο χρόνια μετά.
Ο βασιλιάς του άνοιξε την «πόρτα»
Οι Μελανοχίτωνες υπό την καθοδήγηση του Μουσολίνι απείλησαν πως αν ο βασιλιάς και η κυβέρνηση δεν αποδέχονταν το αίτημα τους, θα βάδιζαν κατά της Ρώμης και θα καταλάμβαναν την εξουσία με βίαιο τρόπο. Ο Βιτόριο Εμανουέλε Β’ φοβήθηκε εμφύλια σύρραξη και ενέδωσε.
Κι όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων (πάντα) δεν ήταν η Πορεία στη Ρώμη, που ανέβασε τον Μουσολίνι στην εξουσία αλλά η απόφαση του βασιλιά και του Γενικού Επιτελείου. Άλλωστε, σύμφωνα με νεότερες έρευνες, η πορεία προς τη Ρώμη δεν έγινε ποτέ, όπως την περιέγραψε η προπαγάνδα του Μουσολίνι. Στην πραγματικότητα, ο ίδιος και άλλοι ηγέτες του φασιστικού κόμματος ταξίδεψαν από το Μιλάνο μέχρι τη Ρώμη με τρένο. Στη θρυλική Πορεία δεν πήραν μέρος 300.000 μελανοχίτωνες, όπως κόμπαζε ο Μουσολίνι, με τον ίδιο έφιππο επικεφαλής, αλλά λίγες εκατοντάδες ανδρών…
Όλα αυτά δεν έχουν πλέον (κι όχι μόνο τώρα, έπειτα από σχεδόν 100 χρόνια, αλλά και τότε) καμία σημασία. Η ουσία ήταν ότι ο αδίστακτος Μουσολίνι άρπαξε την εξουσία μέχρι που την είδε κρεμασμένος ανάποδα από την πλατεία Piazzale Loreto του Μιλάνου να τον χλευάζει…
Ο Μουσολίνι είχε ιδρύσει το Φασιστικό Κόμμα στην Ιταλία τον Μάρτιο του 1919. Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1919 το κόμμα του δεν κατάφερε να εκλέξει ούτε ένα βουλευτή. Όμως στις εκλογές του 1921 ο Μουσολίνι εκλέχτηκε μέλος του ιταλικού κοινοβουλίου. Στην Ιταλία τότε επικρατούσε κοινωνική αναταραχή. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε αφήσει ανοιχτές πληγές στην οικονομία και μεγάλες τρύπες στον συνεκτικό ιστό της κοινωνίας. Ο εμφύλιος πόλεμος βρίσκεται ante portas.
Οι παραστρατιωτική οργάνωση των Μελανοχιτώνων - δημιούργημα του Μουσολίνι - δρούσε τρομοκρατικά σε όλη την επικράτεια. Στις 3 και 4 Οκτωβρίου του 1922 εισέβαλαν στη Γένοβα, το Λιβόρνο και την Ανκόνα και εγκαθίδρυσαν τοπικές φασιστικές διοικήσεις.
Τον Οκτώβριο του 1922 οι ηγέτες του φασιστικού κόμματος προετοιμάζουν την μεγάλη εξέγερση. Μελανοχίτωνες θα συγκεντρωθούν στα περίχωρα της Ρώμης και στην συνέχεια θα βαδίσουν κατά της πρωτεύουσας και θα καταλάβουν στρατηγικά σημεία. Το αποτέλεσμα ήταν θλιβερό και η ουσία του φάνηκε για την Ιταλία στους πρώτους μήνες και για τον υπόλοιπο κόσμο χρόνια μετά.
Ο βασιλιάς του άνοιξε την «πόρτα»
Οι Μελανοχίτωνες υπό την καθοδήγηση του Μουσολίνι απείλησαν πως αν ο βασιλιάς και η κυβέρνηση δεν αποδέχονταν το αίτημα τους, θα βάδιζαν κατά της Ρώμης και θα καταλάμβαναν την εξουσία με βίαιο τρόπο. Ο Βιτόριο Εμανουέλε Β’ φοβήθηκε εμφύλια σύρραξη και ενέδωσε.
Κι όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων (πάντα) δεν ήταν η Πορεία στη Ρώμη, που ανέβασε τον Μουσολίνι στην εξουσία αλλά η απόφαση του βασιλιά και του Γενικού Επιτελείου. Άλλωστε, σύμφωνα με νεότερες έρευνες, η πορεία προς τη Ρώμη δεν έγινε ποτέ, όπως την περιέγραψε η προπαγάνδα του Μουσολίνι. Στην πραγματικότητα, ο ίδιος και άλλοι ηγέτες του φασιστικού κόμματος ταξίδεψαν από το Μιλάνο μέχρι τη Ρώμη με τρένο. Στη θρυλική Πορεία δεν πήραν μέρος 300.000 μελανοχίτωνες, όπως κόμπαζε ο Μουσολίνι, με τον ίδιο έφιππο επικεφαλής, αλλά λίγες εκατοντάδες ανδρών…
Όλα αυτά δεν έχουν πλέον (κι όχι μόνο τώρα, έπειτα από σχεδόν 100 χρόνια, αλλά και τότε) καμία σημασία. Η ουσία ήταν ότι ο αδίστακτος Μουσολίνι άρπαξε την εξουσία μέχρι που την είδε κρεμασμένος ανάποδα από την πλατεία Piazzale Loreto του Μιλάνου να τον χλευάζει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα