Σαν σήμερα 8 Νοεμβρίου, η Βρετανία καταργεί την θανατική ποινή το 1964 - Η εκτέλεση της Ρουθ Έλις το 1955 είχε προκαλέσει δυσφορία

Το βρετανικό κοινό είχε καθηλωθεί από τη δίκη και την εκτέλεση της 29χρονης Ρουθ Έλις, η οποία κρίθηκε ένοχη για τον φόνο τους συντρόφου της, Ντέιβιντ Μπλέικλι, το 1955. Ο απαγχονισμός της ευάλωτης, κακοποιημένης γυναίκας, για ένα έγκλημα πάθους, πυροδότησε μία σειρά συζητήσεων που μία δεκαετία αργότερα οδήγησαν στην ψήφιση του νόμου περί φόνου (Κατάργηση της Θανατικής Ποινής), ο οποίος πήρε τη βασιλική έγκριση μία μέρα σαν σήμερα το 1965.
Την εποχή εκείνη, πλην του φόνου, επί της αρχής πολύ λίγα εγκλήματα προέβλεπαν ως τιμωρία τη θανατική ποινή: για παράδειγμα, η εσχάτη προδοσία ή ο εμπρησμός κάποιου βασιλικού ναυπηγείου (…) ακόμα και αυτά όμως δεν απαιτούσαν την επιβολή της.
Ο νόμος αυτός, ήταν επίσης υπό αίρεση: Περιλάμβανε μία ρήτρα λήξης ισχύος η οποία θα τον καθιστούσε ανενεργό αν δεν ψηφιζόταν από το κοινοβούλιο μέχρι το καλοκαίρι του 1970· ψηφίστηκε όμως! Ο νόμος περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 1998 - μέσω του οποίου εντάχθηκαν στο αγγλικό δίκαιο οι θεμελιώδεις διατάξεις της ευρωπαϊκής σύμβασης των δικαιωμάτων του ανθρώπου - οδήγησε στην πλήρη κατάργηση της θανατικής ποινής στο Ηνωμένο Βασίλειο, ανεξαρτήτως εγκλήματος. Σε κάθε περίπτωση η τελευταία εκτέλεση με απαγχονισμό για φόνο είχε γίνει το 1964.
Οι τελευταίες εκτελέσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο έγιναν στις 13 Αυγούστου 1964: Ο Πίτερ Άλεν εκτελέστηκε στο Λίβερπουλ και ο Γκουίν Έβανς στο Μάντσεστερ και οι δύο για το φόνο του Τζον Γουέστ. Η δίκη των φονιάδων «Moor Murderers», που ονομάστηκαν έτσι γιατί έθαβαν τα θύματά τους στα χέρσα χωράφια του Σάντλγουόρθ, μία υπόθεση που οδήγησε σε ευρύτατη, πλην αναποτελεσματική απαίτηση επαναφοράς της ποινής, έγινε ένα χρόνο μετά την ψήφιση του νόμου.
Μέχρι την 8η Νοεμβρίου του 1965, υπήρχαν 11 ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες είχαν καταργήσει τη θανατική ποινή σε καιρό ειρήνης.
Η ποινή του θανάτου σε ολόκληρο τον κόσμο
Σήμερα, στα τέλη του 2021 απομένει μόνο χώρα μία που εξακολουθεί να εφαρμόζει την ποινή του θανάτου στην Ευρώπη, η Λευκορωσία. Και στη Ρωσία βέβαια η τρέχουσα αναστολή εφαρμογή της θανατικής ποινής είναι εξ ορισμού προσωρινή υπό την έννοια ότι πρόκειται για moratorium που εφάρμοσε πρώτος ο Μπόρις Γιέλτσιν το 1996, άλλα νομικά είναι απολύτως δυνατόν να γίνει άρση του καθότι η θανατική ποινή δεν έχει καταργηθεί επίσημα.
Να προσθέσουμε στο σημείο αυτό ότι Το 2019, 142 χώρες είχαν καταργήσει τη θανατική ποινή, νομικά ή πρακτικά, , ενώ 56 εξακολουθούσαν να την επιτρέπουν. Οι καταγεγραμμένες εκτελέσεις σε 20 χώρες, είναι 657, με πάνω από 20.000 άτομα εν αναμονή εκτέλεσης. Η Κίνα εξαιρείται, καθώς τα στοιχεία θεωρούνται «κρατικό μυστικό», πιστεύεται όμως ότι πραγματοποιούνται χιλιάδες εκτελέσεις. Το 2019 αριθμός εκτελέσεων ήταν στο χαμηλότερο επίπεδο της τελευταίας δεκαετίας, από 690 το 2018 και 993 το 2017.
Το 86% σχεδόν όλων των καταγεγραμμένων εκτελέσεων (2019) πραγματοποιήθηκε σε μόλις τέσσερις χώρες: στο Ιράν, τη Σαουδική Αραβία, το Ιράκ και την Αίγυπτο!
Στην Ελλάδα η ποινή του θανάτου καταργήθηκε δια νόμου το τον Δεκέμβριο του 1993 από την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου με τον Νόμο 2172/1993. Τελευταίος που εκτελέστηκε (δια τυφεκισμού) στη χώρα μας ήταν ο 27χρονος Βασίλης Λυμπέρης, για την δολοφονία της γυναίκας, της πεθεράς και των δύο παιδιών του.