Η χρεοκοπία της Αργεντινής ήρθε έπειτα από τρία χρόνια ύφεσης και σκληρής λιτότητας, που οδήγησαν σε βίαια επεισόδια, με την προσπάθεια καταστολής τους από την πλευρά της κυβέρνησης να αφήνει πίσω της περίπου 40 νεκρούς και τον πρόεδρο Fernando de la Rua να εγκαταλείπει το προεδρικό μέγαρο με ελικόπτερο.
Ακολούθησαν συμφωνίες αναδιάρθρωσης του χρέους το 2005 και το 2010, υπό τον πρόεδρο Nestor Kirchner και μετά τη σύζυγό του, Cristina Fernandez. Οι περισσότεροι ομολογιούχοι αποδέχθηκαν την προσφορά του Μπουένος Άιρες για 30 σεντς στο δολάριο, όμως μία ομάδα επενδυτών υπό τον δισεκατομμυριούχο διαχειριστή hedge fund Paul Singer αρνήθηκε και απαίτησε να πληρωθούν τα ομόλογά της στο ακέραιο.
Το 2014, έπειτα από ένα δικαστικό δράμα με τον Singer και τους άλλους «holdouts» (ή τα «κοράκια», όπως συνήθως αποκαλούνταν στο Μπουένος Άιρες), η Αργεντινή κηρύσσει και νέα στάση πληρωμών, αυτή τη φορά σε μικρότερη κλίμακα.
Στα μέσα του 2016, ο τότε πρόεδρος Mauricio Macri πέτυχε την πανηγυρική επιστροφή της Αργεντινής στις διεθνείς αγορές ομολόγων, έπειτα από 15 χρόνια απουσίας. Άντλησε 16,5 δισ. δολάρια και χρησιμοποίησε τα περισσότερα για να πληρώσει τους holdouts.
Τον Σεπτέμβριο του 2020, με φόντο την πανδημία, η Αργεντινή φαίνεται να οδεύει προς μία ακόμα άτακτη χρεοκοπία, όταν καταφέρνει να αναδιαρθρώσει χρέη ύψους 65 δισ. δολαρίων. Ο πρόεδρος Alberto Fernandez λέει ότι η χώρα βρισκόταν σε έναν «λαβύρινθο» χρέους από τον οποίο τώρα βγήκε. Το 99% των ομολογιούχων δέχεται την προσφορά της κυβέρνησης και η Αργεντινή εξασφαλίζει ελάφρυνση χρέους 37,7 δισ. δολαρίων για την περίοδο 2020-2030.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα