 |
Η κα Σακελλαροπούλου, μετά τη δοξολογία στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων και την κατάθεση στεφάνου στο Ηρώο της πλατείας 23ης Μαρτίου, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Η κατάληψη της Καλαμάτας στις 23 Μαρτίου του 1821 και η άνευ όρων παράδοσή της στους εξεγερμένους Έλληνες αποτελεί μια μοναδική στιγμή της ελληνικής εθνεγερσίας. Από εδώ έπνευσε ο σφοδρός άνεμος ελευθερίας, που παρέσυρε όλη την Ελλάδα και σάρωσε την οθωμανική τυραννία. Το μαχητικό πνεύμα και τα φλογερά ιδανικά των ηρωικών αγωνιστών της Επανάστασης εξακολουθούν να μας εμπνέουν και να μας καθοδηγούν και σήμερα, στους δύσκολους αυτούς καιρούς, στην προάσπιση της εθνικής μας ανεξαρτησίας».
Κατάθεση στεφάνου από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Κατερίνα Σακελλαροπούλου στο Ηρώο της πλατείας 23ης Μαρτίου
Με το πέρας των εκδηλώσεων στο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας ο Δήμος ανακήρυξε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου Επίτιμη Δημότη Καλαμάτας, ενώ ο Δήμαρχος Αθ. Βασιλόπουλος, της προσέφερε το χρυσό κλειδί της πόλης.
Ακολουθεί η αντιφώνηση της Προέδρου της Δημοκρατίας:
«Κύριε Δήμαρχε,
Είναι μεγάλη η χαρά και η συγκίνησή μου που βρίσκομαι σήμερα εδώ, στην ιστορική Καλαμάτα, την επέτειο της απελευθέρωσής της από τον οθωμανικό ζυγό. Στην πρώτη ελληνική πόλη που παραδόθηκε στα χέρια των Ελλήνων, στον τόπο όπου συγκεντρώθηκαν οι ηγετικές μορφές της Επανάστασης του 1821 για να διατρανώσουν προς τις μεγάλες δυνάμεις “απεφασίσαμεν, εν ενί λόγω, ή να ελευθερωθώμεν, ή να αποθάνωμεν”. Τα ιδανικά τους, που κάρπισαν ποτισμένα με το αίμα τους, μας καθοδηγούν ως σήμερα. Οι αγώνες τους για ελευθερία, ανεξαρτησία, αυτοδιάθεση, διεκδίκηση μιας κρατικής εξουσίας νομιμοποιημένης από την εθνική βούληση και ελεγχόμενης από τους νόμους, παραμένουν ένα ιστορικό μάθημα μέγιστης σημασίας στην ρευστή, επικίνδυνη και δυσερμήνευτη εποχή μας. Οι ισχυρές αρχές και αξίες που τους ενέπνευσαν μας δεσμεύουν εσαεί.
Η Καλαμάτα, ωστόσο, δεν αναδύθηκε στην ιστορία τις παραμονές της Επανάστασης του 1821. Είναι αι “ζαθέαι Φηραί” του Ομήρου, πτολίεθρον “εγγύς αλός”. Είναι οι Φαραί που μνημονεύει ο Παυσανίας στα “Μεσσηνιακά” του, κοντά στο άλσος του Καρνείου Απόλλωνος. Μικρό πόλισμα-φρούριο στα βυζαντινά χρόνια, θα πέσει στα χέρια των Φράγκων μετά την τέταρτη σταυροφορία και θα γίνει η αγαπημένη πόλη του Γουλιέλμου του Βιλλεαρδουίνου. Θα περάσει από Σλάβους, Έλληνες, Ναβαρέζους ιππότες, Βενετούς και, για πενήντα περίπου χρόνια, από το 1410 ως το 1459, θα τελεί υπό την ηγεμονία των Παλαιολόγων του Μυστρά. Οι Οθωμανοί, στους οποίους θα περιέλθει η πόλη το 1715, θα μείνουν εδώ λίγο παραπάνω από εκατό χρόνια, αφού η 23η Μαρτίου 1821 θα σημάνει την αποτίναξη της “βδελυράς τυραννίας” τους και θα αφυπνίσει εθνικά όλη την Πελοπόννησο. Απελευθερωμένη πια, η Καλαμάτα θα δεχτεί πολλούς ξένους περιηγητές που θα περιγράψουν με λυρισμό την ομορφιά του τοπίου, τις ασημιές αποχρώσεις του μεσσηνιακού κάμπου, τους λόφους “που αναπτύσσονται και εκτείνονται ευάρεστα κατά μήκος της θάλασσας, σκεπασμένοι με καταπράσινη βλάστηση και ρυάκια με διαυγές και καθαρό νερό”, όπως γράφει ο ελληνιστής Ζακ Μανζάρ, ο οποίος, το 1828, ακολούθησε το γαλλικό εκστρατευτικό σώμα του στρατηγού Μαιζόν. Μέσα στις δεκαετίες, η περιοχή θα αρχίσει να αναπτύσσεται χάρη στο λάδι, το μετάξι, τη σταφίδα και κυρίως χάρη στο δαιμόνιο εμπορικό πνεύμα των κατοίκων της. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρεσβευτής της Μεγάλης Βρετανίας στην Ελλάδα σερ Τόμας Γουάιζ, που επισκέφθηκε την Καλαμάτα το 1858 και δημοσίευσε αργότερα τις εντυπώσεις του στο βιβλίο “Μια εξόρμηση στην Πελοπόννησο”, δεν θα εκθειάσει μόνο τα “κρουστά” και “λαμπερόχρωμα” υφάσματα που παράγονταν στη Μονή των Καλογραιών, χάρη στο ανόθευτο, χωρίς ανάμειξη βάμβακος ή άλλου υλικού, μετάξι τους, όπως γράφει, αλλά και τα ωραία κτίρια που οικοδομούνται, το ένα μετά το άλλο, στην πόλη. “Η Καλαμάτα δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από την Αθήνα, σε σχέδια και τεχνίτες”, διαβάζουμε.
Στα νεώτερα χρόνια, άλλοτε ως “Μασσαλία του Μωριά” χάρη στο πολυσύχναστο λιμάνι της, πέμπτο σημαντικότερο στην Ελλάδα στις αρχές του 20ου αιώνα, άλλοτε ως πολύκλαδος πολιτιστικός ιστός με σημαντικούς δημοτικούς φορείς πολιτισμού και διεθνούς εμβέλειας φεστιβάλ και εκδηλώσεις, η Καλαμάτα είναι μια εξωστρεφής πόλη, ικανή να συνδέσει την παράδοσή της με τη σημερινή της φυσιογνωμία και να προσβλέψει σε ένα μέλλον γόνιμο, μέλλον καινοτομίας, ανάπτυξης και προόδου. Με ιδιαίτερη ικανοποίηση παρακολούθησα τις δράσεις της πόλης με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση, μέσα από τις οποίες υποδείξατε με ποιους τρόπους, πέρα από τη μνημείωσή του, ένα κορυφαίο γεγονός της ιστορίας μας μπορεί να εμψυχώσει τη ζωή του παρόντος. Με ακόμη μεγαλύτερη ικανοποίηση παρακολουθώ την κινητοποίηση του Δήμου Καλαμάτας για την αντιμετώπιση του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής και τον προσανατολισμό της δημοτικής αρχής προς τη μείωση των ενεργειακών καταναλώσεων τόσο στον ηλεκτροφωτισμό όσο και στις μονάδες θέρμανσης σε όλα τα δημοτικά κτίρια και τις σχολικές μονάδες, όπως και προς την προώθηση της ηλεκτροκίνησης.
Η Καλαμάτα είναι μια πόλη που κατόρθωσε να επουλώσει τα τραύματα του καταστροφικού σεισμού του 1986 και να γίνει πιο όμορφη από πριν. Μια πόλη, που όπως παρατήρησα σε πρόσφατη επίσκεψή μου, μεριμνά για την ποιότητα ζωής των δημοτών της με έργα που αποσκοπούν στην ενίσχυση των υποδομών, στη βελτίωση της καθημερινότητας, στη δημιουργία κοινωνικών δομών για την υποστήριξη ηλικιωμένων, αστέγων, απόρων, γυναικών θυμάτων βίας. Μια πόλη που με υποδέχεται σήμερα ως επίτιμη δημότη, συνδέοντάς με έτσι με την ιστορία και την παράδοσή της, αλλά και το μέλλον της, ένα μέλλον που πιστεύω ακράδαντα ότι θα είναι ζωντανό και ακμαίο σε όλους τους τομείς.
Είναι μεγάλη η τιμή που μου επιφυλάξατε σήμερα, κύριε Δήμαρχε, αγαπητοί μου συνδημότες. Σας ευχαριστώ και σας εύχομαι έμπνευση και δύναμη».
Η κυρία Σακελλαροπούλου νωρίτερα επισκέφθηκε τον Παιδικό Σταθμό -Νηπιαγωγείο «Το περιβόλι της γιαγιάς», που φιλοξενεί παιδιά οικογενειών χαμηλού εισοδήματος και ενδυναμώνει όσες αντιμετωπίζουν σοβαρές κοινωνικές προκλήσεις. Ο παιδικός σταθμός λειτουργεί από το 1994 και αποτελεί δωρεά του Ιδρύματος Ευσταθίας Ι. Κωστοπούλου στην πόλη της Καλαμάτας.
Με το πέρας των εκδηλώσεων στο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας ο Δήμος ανακήρυξε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου Επίτιμη Δημότη Καλαμάτας, ενώ ο Δήμαρχος Αθ. Βασιλόπουλος, της προσέφερε το χρυσό κλειδί της πόλης.
Ακολουθεί η αντιφώνηση της Προέδρου της Δημοκρατίας:
«Κύριε Δήμαρχε,
Είναι μεγάλη η χαρά και η συγκίνησή μου που βρίσκομαι σήμερα εδώ, στην ιστορική Καλαμάτα, την επέτειο της απελευθέρωσής της από τον οθωμανικό ζυγό. Στην πρώτη ελληνική πόλη που παραδόθηκε στα χέρια των Ελλήνων, στον τόπο όπου συγκεντρώθηκαν οι ηγετικές μορφές της Επανάστασης του 1821 για να διατρανώσουν προς τις μεγάλες δυνάμεις “απεφασίσαμεν, εν ενί λόγω, ή να ελευθερωθώμεν, ή να αποθάνωμεν”. Τα ιδανικά τους, που κάρπισαν ποτισμένα με το αίμα τους, μας καθοδηγούν ως σήμερα. Οι αγώνες τους για ελευθερία, ανεξαρτησία, αυτοδιάθεση, διεκδίκηση μιας κρατικής εξουσίας νομιμοποιημένης από την εθνική βούληση και ελεγχόμενης από τους νόμους, παραμένουν ένα ιστορικό μάθημα μέγιστης σημασίας στην ρευστή, επικίνδυνη και δυσερμήνευτη εποχή μας. Οι ισχυρές αρχές και αξίες που τους ενέπνευσαν μας δεσμεύουν εσαεί.
Η Καλαμάτα, ωστόσο, δεν αναδύθηκε στην ιστορία τις παραμονές της Επανάστασης του 1821. Είναι αι “ζαθέαι Φηραί” του Ομήρου, πτολίεθρον “εγγύς αλός”. Είναι οι Φαραί που μνημονεύει ο Παυσανίας στα “Μεσσηνιακά” του, κοντά στο άλσος του Καρνείου Απόλλωνος. Μικρό πόλισμα-φρούριο στα βυζαντινά χρόνια, θα πέσει στα χέρια των Φράγκων μετά την τέταρτη σταυροφορία και θα γίνει η αγαπημένη πόλη του Γουλιέλμου του Βιλλεαρδουίνου. Θα περάσει από Σλάβους, Έλληνες, Ναβαρέζους ιππότες, Βενετούς και, για πενήντα περίπου χρόνια, από το 1410 ως το 1459, θα τελεί υπό την ηγεμονία των Παλαιολόγων του Μυστρά. Οι Οθωμανοί, στους οποίους θα περιέλθει η πόλη το 1715, θα μείνουν εδώ λίγο παραπάνω από εκατό χρόνια, αφού η 23η Μαρτίου 1821 θα σημάνει την αποτίναξη της “βδελυράς τυραννίας” τους και θα αφυπνίσει εθνικά όλη την Πελοπόννησο. Απελευθερωμένη πια, η Καλαμάτα θα δεχτεί πολλούς ξένους περιηγητές που θα περιγράψουν με λυρισμό την ομορφιά του τοπίου, τις ασημιές αποχρώσεις του μεσσηνιακού κάμπου, τους λόφους “που αναπτύσσονται και εκτείνονται ευάρεστα κατά μήκος της θάλασσας, σκεπασμένοι με καταπράσινη βλάστηση και ρυάκια με διαυγές και καθαρό νερό”, όπως γράφει ο ελληνιστής Ζακ Μανζάρ, ο οποίος, το 1828, ακολούθησε το γαλλικό εκστρατευτικό σώμα του στρατηγού Μαιζόν. Μέσα στις δεκαετίες, η περιοχή θα αρχίσει να αναπτύσσεται χάρη στο λάδι, το μετάξι, τη σταφίδα και κυρίως χάρη στο δαιμόνιο εμπορικό πνεύμα των κατοίκων της. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρεσβευτής της Μεγάλης Βρετανίας στην Ελλάδα σερ Τόμας Γουάιζ, που επισκέφθηκε την Καλαμάτα το 1858 και δημοσίευσε αργότερα τις εντυπώσεις του στο βιβλίο “Μια εξόρμηση στην Πελοπόννησο”, δεν θα εκθειάσει μόνο τα “κρουστά” και “λαμπερόχρωμα” υφάσματα που παράγονταν στη Μονή των Καλογραιών, χάρη στο ανόθευτο, χωρίς ανάμειξη βάμβακος ή άλλου υλικού, μετάξι τους, όπως γράφει, αλλά και τα ωραία κτίρια που οικοδομούνται, το ένα μετά το άλλο, στην πόλη. “Η Καλαμάτα δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από την Αθήνα, σε σχέδια και τεχνίτες”, διαβάζουμε.
Στα νεώτερα χρόνια, άλλοτε ως “Μασσαλία του Μωριά” χάρη στο πολυσύχναστο λιμάνι της, πέμπτο σημαντικότερο στην Ελλάδα στις αρχές του 20ου αιώνα, άλλοτε ως πολύκλαδος πολιτιστικός ιστός με σημαντικούς δημοτικούς φορείς πολιτισμού και διεθνούς εμβέλειας φεστιβάλ και εκδηλώσεις, η Καλαμάτα είναι μια εξωστρεφής πόλη, ικανή να συνδέσει την παράδοσή της με τη σημερινή της φυσιογνωμία και να προσβλέψει σε ένα μέλλον γόνιμο, μέλλον καινοτομίας, ανάπτυξης και προόδου. Με ιδιαίτερη ικανοποίηση παρακολούθησα τις δράσεις της πόλης με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση, μέσα από τις οποίες υποδείξατε με ποιους τρόπους, πέρα από τη μνημείωσή του, ένα κορυφαίο γεγονός της ιστορίας μας μπορεί να εμψυχώσει τη ζωή του παρόντος. Με ακόμη μεγαλύτερη ικανοποίηση παρακολουθώ την κινητοποίηση του Δήμου Καλαμάτας για την αντιμετώπιση του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής και τον προσανατολισμό της δημοτικής αρχής προς τη μείωση των ενεργειακών καταναλώσεων τόσο στον ηλεκτροφωτισμό όσο και στις μονάδες θέρμανσης σε όλα τα δημοτικά κτίρια και τις σχολικές μονάδες, όπως και προς την προώθηση της ηλεκτροκίνησης.
Η Καλαμάτα είναι μια πόλη που κατόρθωσε να επουλώσει τα τραύματα του καταστροφικού σεισμού του 1986 και να γίνει πιο όμορφη από πριν. Μια πόλη, που όπως παρατήρησα σε πρόσφατη επίσκεψή μου, μεριμνά για την ποιότητα ζωής των δημοτών της με έργα που αποσκοπούν στην ενίσχυση των υποδομών, στη βελτίωση της καθημερινότητας, στη δημιουργία κοινωνικών δομών για την υποστήριξη ηλικιωμένων, αστέγων, απόρων, γυναικών θυμάτων βίας. Μια πόλη που με υποδέχεται σήμερα ως επίτιμη δημότη, συνδέοντάς με έτσι με την ιστορία και την παράδοσή της, αλλά και το μέλλον της, ένα μέλλον που πιστεύω ακράδαντα ότι θα είναι ζωντανό και ακμαίο σε όλους τους τομείς.
Είναι μεγάλη η τιμή που μου επιφυλάξατε σήμερα, κύριε Δήμαρχε, αγαπητοί μου συνδημότες. Σας ευχαριστώ και σας εύχομαι έμπνευση και δύναμη».
Η κυρία Σακελλαροπούλου νωρίτερα επισκέφθηκε τον Παιδικό Σταθμό -Νηπιαγωγείο «Το περιβόλι της γιαγιάς», που φιλοξενεί παιδιά οικογενειών χαμηλού εισοδήματος και ενδυναμώνει όσες αντιμετωπίζουν σοβαρές κοινωνικές προκλήσεις. Ο παιδικός σταθμός λειτουργεί από το 1994 και αποτελεί δωρεά του Ιδρύματος Ευσταθίας Ι. Κωστοπούλου στην πόλη της Καλαμάτας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα