Σαν σήμερα 19/10, η κραυγή «φωτιά» στέλνει στο θάνατο 25 παιδιά που παρακολουθούσαν ταινία σε κινηματογράφο της Αθήνας

Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 19 Οκτωβρίου του 1924, όταν η κραυγή «φωτιά» στέλνει στο θάνατο 25 παιδιά που παρακολουθούσαν ταινία σε κινηματογράφο της Αθήνας!
Άλλοι είπαν πως επρόκειτο για φάρσα κακόγουστη, άλλοι πάλι δικαιολόγησαν τον άνθρωπο που φώναξε, ότι δεν είχε δει ξανά στη ζωή του κινηματογραφική ταινία και η φωτιά που προσπαθούσε να σβήσει ο Τσάρλι Τσάπλιν επί της οθόνης, τον αναστάτωσε τόσο που δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την κραυγή που ξέφυγε από το στόμα του: «φωτιά»!
Μετά την καταστροφή, πάλι, κάποιος από εκείνους που ερεύνησαν την υπόθεση είπε ότι ένα τσιγάρο που έπεσε αναμμένο στο πάτωμα, προκάλεσε τον πανικό του ανθρώπου που φοβήθηκε ότι η αίθουσα θα παραδοθεί στις φλόγες…
Ό,τι και να ήταν, ο πανικός του ανθρώπου που βρισκόταν στα πρώτα καθίσματα του κινηματογράφου «Πανόραμα» μεταδόθηκε σαν φωτιά…
Ήταν 19 Οκτωβρίου του 1924 στην Αθήνα, απόγευμα. Την επόμενη μέρα στην πρωτεύουσα θα θρηνούσαν τον θάνατο 25 ανηλίκων!

Στο «Πανόραμα», την κινηματογραφική αίθουσα επί της οδού Χαλκοκονδύλη και 3ης Σεπτεμβρίου εκείνη την ημέρα επικρατούσε κοσμοπλημμύρα. Λέγεται ότι πάνω από 500 άνθρωποι (κάποιες εφημερίδες έγραφαν για διπλάσιο αριθμό ανθρώπων) κυρίως νεαρής ηλικίας βρέθηκαν εκεί για να παρακολουθήσουν την ταινία «Ο Πυροσβέστης» του Τσάρλι Τσάπλιν. Αργότερα ο ιδιοκτήτης της αίθουσας θα δηλώσει ότι στην οθόνη προβαλλόταν η «Σκυλίσια Ζωή»…
Όποια κι αν ήταν η ταινία – κωμωδία του Σαρλό, θα είχε ξεχαστεί την επομένη όταν εκτυλισσόταν δράμα σκληρό στα νοσοκομεία και στο νεκροτομείο της Αθήνας!
Όλα άρχισαν, όταν κατά τη διάρκεια της προβολής ακούστηκε η πανικόβλητη φωνή «φωτιά, φωτιά!»…
Αμέσως η αναταραχή απλώθηκε σε ολόκληρη την κινηματογραφική αίθουσα και οι θεατές πανικόβλητοι έσπευσαν να βρουν την έξοδο για να γλυτώσουν από τις φλόγες…
Ο κινηματογράφος είχε τρεις εξόδους, από τις οποίες - όπως έγινε γνωστό αργότερα - μόνο η κεντρική ήταν ανοιχτή.
Κι εκεί συνέβη το μοιραίο: ο ένας θεατής πατούσε πάνω στον άλλον για να σωθεί. Κορμιά βρέθηκαν στο πάτωμα και ποδοπατήθηκαν μέχρι θανάτου. Άλλοι έπεσαν νεκροί από ασφυξία στην προσπάθειά τους να βγουν από τη στενή πόρτα της εξόδου. Άλλοι πάλι πηδούσαν από την ταράτσα ή τα παράθυρα του κτηρίου στο δρόμο. Πολλοί από αυτούς έχασαν τη ζωή τους και οι πιο τυχεροί διακομίστηκαν με σπασμένα κόκαλα στα νοσοκομεία. Κι όταν κόπασε ο πανικός μετρήθηκαν οι νεκροί: 25 παιδιά· όλοι τους από 10 μέχρι 20 χρονών!
«Οι θρήνοι εγέμιζαν τον αέρα»
«Ευρέθηκα μπρος εις ένα τρομερό θέαμα. Όλοι οι άνθρωποι στοιβαγμένοι εμπρός εις την πόρτα, κανείς τους δεν έβγαινε. Μέσα, οι φωνές και οι θρήνοι εγέμιζαν τον αέρα», ανέφερε ένας από τους πρώτους χωροφύλακες που έσπευσαν στον τόπο της τραγωδίας.
Ο κόσμος όμως, από την επομένη κιόλας ημέρα στοχοποίησε τον υπουργό Εσωτερικών Γεώργιο Κονδύλη κι εκείνος με τη σειρά του για να φύγει από πάνω του το βάρος 25 νεκρών ψυχών, τιμώρησε με δυσμενή μετάθεση τον διευθυντή της Αστυνομίας!
Η αστυνομική έρευνα έκρινε εσπευσμένα ως επαρκείς τις υπάρχουσες εξόδους κινδύνου του χώρου, αθωώνοντας έτσι τον επιχειρηματία και ρίχνοντας την ευθύνη της τραγωδίας στους θεατές, που έχασαν την ψυχραιμία τους... και τη ζωή τους! Αποτέλεσμα; Μια εβδομάδα μετά την τραγωδία ο κινηματογράφος «Πανόραμα» λειτουργούσε κανονικά!