Πλειστηριασμοί: Το μπλόκο του Aρείου Πάγου στους servicers - Φόβοι για τσουνάμι προσφυγών

Ένα ακόμα θέμα προστέθηκε στη συνήθη ατζέντα των συζητήσεων των θεσμών με τις εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων (servicers), αυτό της απόφαση 822/22 του Αρείου Πάγου δίνει τη δυνατότητα σε δανειολήπτες να ακυρώσουν διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης (πλειστηριασμούς) που δεν έχουν γίνει από τράπεζες άλλα από τους servicers. Δυνητικά το κόστος αυτής της απόφασης μπορεί να φτάσει κοντά στα 35 δισ. ευρώ, καθώς μπορεί να κινδυνέψουν με κατάπτωση οι εγγυήσεις του προγράμματος «Ηρακλής» ενώ άνευ πραγματικής αξίας θα καταστούν και τα senior bonds των τραπεζών.
Στη χθεσινή συνάντηση με τους θεσμούς, οι εταιρείες υπογράμμισαν την ανάγκη να υπάρξει νομοθετική πρωτοβουλία, κάτι που δρομολογείται, ώστε να καλυφθεί το νομικό κενό, πάνω στην οποία «πατάει» η απόφαση του Αρείου Πάγου αλλά και τέσσερις εφετειακές αποφάσεις.
Καθώς αυτή η απόφαση του Αρείου Πάγου μπορεί να δημιουργήσει «τσουνάμι» προσφυγών στα δικαστήρια αλλά και αντίστοιχων αποφάσεων η νομοθετική παρέμβαση θα πρέπει να γίνει άμεσα, όπως τονίζεται από στελέχη του χρηματοοικονομικού κλάδου, καθώς υπάρχει κίνδυνος να «πέσουν έξω» τα business plans των servicers.
Ειδικότερα, με την απόφαση 822/22 του Αρείου Πάγου, οι δανειολήπτες αποκτούν τη δυνατότητα ακύρωσης των ανακοπών τους, των διαταγών πληρωμών και των πλειστηριασμών όταν διενεργούνται από servicer και όχι από τράπεζες καθώς και νομικό κενό υπάρχει και αντικρουόμενες διατάξεις στο θεσμικό πλαίσιο.
«Κόκκινα» δάνεια
Συγκεκριμένα, ενώ ο νόμος 4354/2015 για τα «κόκκινα» δάνεια προβλέπει ειδική νομιμοποίηση στους servicers ώστε να μπορούν να πραγματοποιούν διαδικαστικές πράξεις αντί του δικαιούχου της απαίτησης, οι διατάξεις του νόμου 3156/2003 αφορούν γενικά ρυθμίσεις δανείων και στο άρθρο 10 (παράγραφος 14) καθιστούν σαφές ότι οι προβλεπόμενες εταιρείες ενεργούν πράξεις διαχειρίσεως για λογαριασμό των εταιρειών που έχουν τα δάνεια, χωρίς να αποδίδεται σε αυτές η συγκεκριμένη ιδιότητα του «μη δικαιούχου ή μη υπόχρεου διαδίκου». Με άλλα λόγια ο νόμος του 2015 επιτρέπει στους servicers να γίνονται διάδικοι, αλλά όχι ο νόμος του 2003, στον οποίο εντοπίζεται το νομικό κενό.
H Αναστασία Χρ. Μήλιου, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω που ανέδειξε το θέμα, σε άρθρο της σημειώνει ότι «αυτή η απόφαση (του Αρείου Πάγου) δεν εφαρμόζεται αυτομάτως σε όλες τις περιπτώσεις. Θα πρέπει κάποιος να κινηθεί δικαστικά και στο δικόγραφό του να επικαλεστεί αυτά που αναφέρονται στην απόφαση αυτή. Δεν γίνεται διαφορετικά. Δηλαδή, θα πρέπει οι οφειλέτες να εμπλακούν δικαστικά ο καθένας για την οφειλή του. Διαφορετικά, ο πλειστηριασμός θα γίνει και θα χαθεί το περιουσιακό στοιχείο».
Σε ό,τι αφορά τα άλλα θέματα που συζήτησαν θεσμοί και servicers εξετάστηκε η πορεία του εξωδικαστικού, τα χρονοδιαγράμματα εκτέλεσης πλειστηριασμών και της εκκαθάρισης των εκκρεμών υποθέσεων Κατσέλη, αλλά και την επιστροφή, μέσω πώλησης, των «κόκκινων» δανείων που έχουν καταστεί και πάλι ενήμερα.