Υπέρογκες οι προμήθειες των τραπεζών 1,2 δισ. ευρώ ετησίως: Οι τρόποι για να μειώσετε το κόστος

Όταν εκτιμάται ότι τα έσοδα από τις τραπεζικές προμήθειες μπορεί να φτάνει και στα 1,2 δις. ευρώ τον χρόνο, είναι βέβαιο ότι οι επιβαρύνσεις φτάνουν σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό. Η συζήτηση άνοιξε και πάλι καθώς το θέμα μπήκε στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση και στις διοικήσεις των τραπεζών.
Μέχρι όμως να ληφθούν οι αποφάσεις για το πόσο… νερό στο κρασί τους θα βάλουν οι τράπεζες αναλαμβάνοντας και το ανάλογο οικονομικό κόστος, ο καταναλωτής μπορεί να ακολουθεί τις δύο - τρεις βασικές συνταγές που εξασφαλίζουν μειωμένα βάρη:
1. Όχι πολλές επισκέψεις στα τραπεζικά καταστήματα και αξιοποίηση της ηλεκτρονικής τραπεζικής.
2. Διατήρηση αρχείου, καθώς η έκδοση αντιγράφων κοστίζει πολλά.
3. Όχι στην κατοχή πολλαπλών πιστωτικών καρτών αν επιβάλλεται ετήσια συνδρομή.
4. Αξιοποίηση των "πακέτων" που έχουν αρχίσει να λανσάρουν οι τράπεζες δίνοντας τη δυνατότητα με ένα πάγιο 1,5-2 ευρώ τον μήνα, να "προαγοράζονται" μηνιαίες συναλλαγές που αν γίνονταν μεμονωμένα θα είχαν μεγαλύτερο κόστος.
Τιμοκαταλόγους με χρεώσεις και προμήθειες που καλύπτουν περισσότερες από 150 σελίδες "ξεσκονίζουν" οι διοικήσεις των τραπεζών, ώστε μέχρι τις 16 Δεκεμβρίου να έχουν να παρουσιάσουν έναν κατάλογο μειώσεων στο υπουργείο Οικονομικών.
Οι υπέρογκες χρεώσεις
Το βάρος μπορεί να έχει πέσει στη λίστα με τις 12 χρεώσεις που παρουσίασε το υπουργείο Οικονομικών ωστόσο, μια απλή ανάγνωση ενός τιμοκαταλόγου δείχνει ότι σε κάθε κίνηση που γίνεται με τη μεσολάβηση του τραπεζικού ιδρύματος, είτε στο κατάστημα είτε πλέον και μέσω e-banking, υπάρχει μια χρέωση.
Ο δανειολήπτης που θα ζητήσει να αλλάξει το επιτόκιό του από κυμαινόμενο σε σταθερό για να αποφύγει τις επιβαρύνσεις από τις αυξήσεις των επιτοκίων θα κληθεί να πληρώσει προμήθειες 250-300 ευρώ.
Κάθε εντολή μεταφοράς χρημάτων σε άλλη τράπεζα χρεώνεται με προμήθεια: Μεγαλύτερη αν η μεταφορά γίνεται από το κατάστημα, μικρότερη αν γίνεται μέσω Internet.
H διαδικτυακή μεταφορά με την ένδειξη "επείγον" μπορεί να κοστίζει 7 ευρώ και η απλή 4 ευρώ ενώ το κόστος για μια επείγουσα αποστολή μέσω γκισέ μπορεί να φτάσει και στα 10 ευρώ.
Στις πιστωτικές κάρτες η ετήσια συνδρομή μπορεί να φτάνει από τα 30 έως τα 70 ευρώ ή και στα 95 ευρώ για κάρτες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Και εκεί που υπάρχουν οι καθημερινές επιβαρύνσεις, είναι η πληρωμή των λογαριασμών.
Ειδικά μέσω καταστημάτων, οι χρεώσεις μπορεί να φτάνουν και στα 2 ευρώ ενώ ακόμη και στις ηλεκτρονικές πληρωμές επιβάλλονται προμήθειες που μπορεί να φτάνουν και στα 50 λεπτά ανά συναλλαγή.
Για έναν απλό λογαριασμό ρεύματος υπάρχει προμήθεια 50 λεπτών αν η συναλλαγή γίνει ηλεκτρονικά και 1,4 ευρώ αν η πληρωμή γίνει μέσω καταστήματος.
Λόγω δε του μεγάλου αριθμού των συναλλαγών, αρκετές τράπεζες έχουν λανσάρει "πακέτα" χρεώσεων ώστε ο συνδρομητής να πληρώνει ένα μηνιαίο πάγιο και να μην χρεώνεται για κάθε συναλλαγή ξεχωριστά. Με πάγιο δύο ευρώ τον μήνα για παράδειγμα, ο πελάτης μπορεί να "προαγοράζει" την πληρωμή δύο λογαριασμών ανά μήνα μέσω ηλεκτρονικής τραπεζικής, ένα εισερχόμενο έμβασμα, τρεις πάγιες εντολές και ένα εξερχόμενο έμβασμα.
Ο κατάλογος με τις 12 προμήθειες στις οποίες πέφτει το βάρος μείωσης από την κυβέρνηση είναι ο εξής:
1. Προμήθεια εισερχόμενου εμβάσματος.
2. Προμήθεια εξερχόμενου εμβάσματος (χρέωση για μεταφορά χρημάτων από τον λογαριασμό μίας τράπεζας σε λογαριασμό άλλης τράπεζας εσωτερικού).
3. Προμήθεια αποστολής χρημάτων (έμβασμα) σε τράπεζες εκτός ευρωζώνης.
4. Προμήθεια ανάληψης μετρητών από ΑΤΜ άλλης τράπεζας.
5. Συνδρομή πιστωτικής κάρτας.
6. Προμήθεια επανέκδοσης χρεωστικής/πιστωτικής κάρτας λόγω λήξης και λόγω κλοπής, απώλειας ή φθοράς.
7. Προμήθεια για πληρωμή λογαριασμών (ΔΕΚΟ, κινητής τηλεφωνίας κ.λπ.).
8. Προμήθεια έκδοσης αντιγράφων κίνησης λογαριασμών/δανείων/πιστωτικών καρτών.
9.Έξοδα αξιολόγησης αιτημάτων δανείων.
10. Έξοδα νομικού και τεχνικού ελέγχου αιτημάτων δανείων.
11. Έξοδα συναλλαγών με πιστωτικές κάρτες στο εξωτερικό (επιβάρυνση για τη μετατροπή συναλλαγών εξωτερικού σε ευρώ).
12. Προμήθεια για αγορά χρεογράφων του Ελληνικού Δημοσίου.