Οι δύο παραδοχές που ωθούν τον Μητσοτάκη για εκλογές στο τέλος της 4ετίας

Στη Νέα Δημοκρατία υπάρχει αισιοδοξία ότι τελικά θα βγουν νικητές από τις (δύο όπως όλα δείχνουν) εκλογικές αναμετρήσεις μέσα στο 2023, καθώς οι συσκέψεις με αντικείμενο τις εκλογές που έρχονται, διαπνέονται από την αντίληψη -που για κάποιους αγγίζει τη βεβαιότητα- πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κυβερνήσει τη χώρα για άλλα τέσσερα χρόνια.
Δύο είναι οι κυριότεροι πυλώνες από τους οποίους τα κυβερνητικά στελέχη αντλούν αυτή την αισιοδοξία και με βάση τους οποίους σχεδιάζεται η (πλήρης) εξάντληση της τετραετίας από τη σημερινή κυβέρνηση.
Παγιωμένη εικόνα
Ο πρώτος έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι πολιτικές ισορροπίες που διαμορφώθηκαν στις κάλπες του 2019 δεν έχουν αλλάξει, και πάντως δεν έχουν ανατραπεί σε καμία περίπτωση: «Δεν έχει υπάρξει άλλη κυβέρνηση» λέει στην «Η» κυβερνητικό στέλεχος που ασχολείται με την εκλογική προετοιμασία, «η οποία να καταγράφει τόση και τέτοια διαφορά από την αξιωματική αντιπολίτευση επί σχεδόν τέσσερα χρόνια. Σημειώνω ότι κάτι παρόμοιο συνέβη και την περίοδο 2004- 2007 (σ.σ. η πρώτη κυβερνητική θητεία του Κώστα Καραμανλή), αλλά τότε οι εκλογές έγιναν στα τρία χρόνια, όχι στα τέσσερα που γίνονται τώρα».
Πράγματι, κάποια σημεία καμπής των τελευταίων 3,5 ετών, όπως ο εγκλεισμός της πανδημίας, η παρατεταμένη ακρίβεια και η υπόθεση των παρακολουθήσεων, δημιούργησαν ανησυχία και σε μερικές φάσεις πραγματικό φόβο στα κυβερνητικά επιτελεία, ότι οι απανωτές κρίσεις και ειδικότερα η σώρευσή τους στη λαϊκή συνείδηση, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών, οι οποίοι με τη σειρά τους θα οδηγούσαν σε πολιτική αλλαγή.
Ωστόσο, αυτό δεν προκύπτει, καθώς σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης η υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας είναι αδιαμφισβήτητη, όπως επίσης και η καταλληλότητα Μητσοτάκη σε σύγκριση με τις αντίστοιχες επιδόσεις Τσίπρα.
Φυσικά οι δημοσκοπήσεις δεν είναι παρά η φωτογραφία της στιγμής, που την άλλη ώρα μπορεί να αλλάξουν, ωστόσο, όπως επισημαίνει ο συνομιλητής μας «οι απανωτές φωτογραφίες είναι που δημιουργούν μια ολόκληρη ταινία».
Δεν βγαίνουν 151 έδρες
Ο δεύτερος πυλώνας της αισιοδοξίας που επικρατεί στο Μέγαρο Μαξίμου είναι, σύμφωνα με την ίδια πηγή, «η ποσοτική και ποιοτική αδυναμία της αντιπολίτευσης να παρουσιάσει ενώπιον των πολιτών μια ουσιαστική εναλλακτική λύση».
Ποσοτική, διευκρινίζει, διότι σε καμία δημοσκόπηση από όλες όσες έχουν δημοσιευθεί το άθροισμα των εδρών ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν φτάνουν τις απαραίτητες 151, οι οποίες είναι απαραίτητες για την κοινοβουλευτική στήριξη μιας κυβέρνησης συνεργασίας. Συνεπώς «θα χρειαστεί η προσθήκη ενός, ίσως και δυο ακόμα κομμάτων για την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, οπότε περνάμε στην ποιοτική αδυναμία».
Αυτή έγκειται στην διαμόρφωση ενός συνεκτικού κυβερνητικού πλαισίου, που να αποδέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ κι ενδεχομένως ένα ή δυο ακόμα πολιτικά κόμματα. «Αυτό το προγραμματικό πλαίσιο» προσθέτει η ίδια πηγή, «πρέπει να τεθεί υπόψη των πολιτών πριν τις κάλπες, ώστε να ξέρουν ποιο ακριβώς πρόγραμμα ψηφίζουν. Διότι είναι θεσμικά και πολιτικά απαράδεκτο οι πολίτες να ψηφίσουν το πρόγραμμα του κόμματος της επιλογής τους και μετά τις κάλπες να διαμορφωθεί ένα εντελώς νέο πρόγραμμα, μακριά από τις επιλογές των ψηφοφόρων.
Ανάδειξη των αδυναμιών
Είναι προφανές ότι η Νέα Δημοκρατία προεκλογικά θα χρησιμοποιήσει αυτά τα επιχειρήματα προκειμένου να πείσει το εκλογικό σώμα ότι απέναντι στη δική της λύση, την οποία χαρακτηρίζει με το τρίπτυχο «Σταθερότητα, Συνέχεια, Συνέπεια», υπάρχει ένα νεφελώδες σχήμα, χωρίς ξεκάθαρη γνώση των συνιστωσών του, χωρίς σαφές προγραμματικό πλαίσιο και χωρίς σύγκλιση επί βασικών θεμάτων που απασχολούν τη χώρα αυτή την περίοδο, όπως η τουρκική προκλητικότητα, η στάση μιας υποθετικής κυβέρνησης συνεργασίας στο μεταναστευτικό, η οικονομική πολιτική ενόψει την επίτευξης της επενδυτικής βαθμίδας, η αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης κλπ.
Με αυτά το κυβερνών κόμμα σχεδιάζει να ενσπείρει την αμφιβολία στο εκλογικό σώμα για τη δυνατότητα των πολιτικών του αντιπάλων να συνεργαστούν κυβερνητικά πάνω σε ένα γνωστό από πριν πρόγραμμα.