Ένας από τους κύριους συγγραφείς αυτής της μελέτης, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, ο Mikkel Winther Pedersen, δήλωσε:
«Το DNA μπορεί να επιβιώσει για 2 εκατομμύρια χρόνια, διπλάσιο από το παλαιότερο DNA που βρέθηκε προηγουμένως».
Τα διαφορετικά θραύσματα DNA, που εντοπίστηκαν στα ιζήματα, προέρχονται «από το βορειότερο μέρος της Γροιλανδίας, που ονομάζεται «Ακρωτήριο Κοπεγχάγης», και προέρχονται από ένα φυσικό περιβάλλον, που δεν βλέπουμε πουθενά στη Γη σήμερα».
«Διατηρήθηκαν τόσο καλά, γιατί παρέμειναν παγωμένα και ανακαλύφθηκαν σε περιμέτρους, που μπορούσαν να αξιοποιηθούν», συμπλήρωσε ο αναπληρωτής καθηγητής από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης.
«Τα ποτάμια μετέφεραν ορυκτά και οργανική ύλη στο θαλάσσιο περιβάλλον, όπου κατατέθηκαν αυτά τα χερσαία ιζήματα. Και τότε σε κάποιο σημείο, περίπου 2 εκατομμύρια χρόνια πριν, αυτή η χερσαία μάζα, που ήταν κάτω από το νερό ανυψώθηκε και έγινε μέρος της Βόρειας Γροιλανδίας»
Η νέα μελέτη, που ξεκίνησε το 2006, επέτρεψε τη δημιουργία ενός «πορτρέτου» της περιοχής, όπως φαινόταν πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια.
«Υπήρχε ένα δασικό περιβάλλον με μαστόδοντες, τάρανδους και λαγούς και μεγάλο αριθμό διαφορετικών ειδών φυτών. Ανακαλύψαμε 102 διαφορετικά είδη φυτών».
Η παρουσία του μαστόδοντος είναι ιδιαίτερα σημαντική πληροφορία, αφού τα ίχνη αυτού του προϊστορικού ζώου δεν έχουν βρεθεί ποτέ μέχρι στιγμής σε τόσο βόρειο γεωγραφικό πλάτος.
Η ανακάλυψη έκανε τους ερευνητές να σκεφτούν την προσαρμοστικότητα των ειδών, επειδή πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια, η Γροιλανδία – «πράσινη γη» στα δανικά – είχε θερμοκρασίες 11-17 βαθμούς υψηλότερες από σήμερα. Εκείνη την εποχή σε αυτό το γεωγραφικό πλάτος ο ήλιος δεν έδυε τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά ούτε και τον χειμώνα ανέβαινε.
Χάρη σε μια καινοτόμο τεχνολογία, οι Δανοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι 41 από τα θραύσματα, που μελετήθηκαν ήταν 1 εκατομμύριο χρόνια παλαιότερα από το προηγούμενο, «ρεκόρ» ηλικίας DNA, το οποίο ελήφθη από ένα οστό ενός μαμούθ της Σιβηρίας.
Ήταν απαραίτητο να διαπιστωθεί εάν το DNA ήταν κρυμμένο στον πηλό και τον χαλαζία, γιατί είναι πράγματι δυνατό να αποσπαστεί από ένα ίζημα, για να το εξετάσει.
Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε «παρέχει μια θεμελιώδη κατανόηση του γιατί τα ορυκτά ή τα ιζήματα μπορούν να διατηρήσουν το DNA… είναι ένα κουτί της Πανδώρας που πρόκειται να ανοίξουμε» εξήγησε η συντονίστρια του τμήματος γεωβιολογίας του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης και συμμετέχουσα σε αυτή η μελέτη, Karina Sand.
Μέσω αυτής της ανακάλυψης «καταρρίπτονται τα εμπόδια που σχετίζονται με όσα πιστεύαμε μέχρι τώρα ότι μπορούμε να επιτύχουμε όσον αφορά τις γενετικές μελέτες».
«Για πολύ καιρό πίστευαν ότι το 1 εκατομμύριο χρόνια ήταν το όριο επιβίωσης του DNA, αλλά σήμερα έχουμε φτάσει τη διπλάσια ηλικία. Και προφανώς αυτό μας οδηγεί να αναζητήσουμε άλλες τοποθεσίες. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές τοποθεσίες στον κόσμο που περιέχουν γεωλογικές εναποθέσεις τόσο παλιά. Ή ακόμα πιο παλιά», εξήγησε ο κ. Pedersen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα