Σαν σήμερα 20/1, Γκαρίντσα: Όταν ο Θεός του ποδοσφαίρου της Βραζιλίας έκλεισε τα μάτια του – Οι φρενήρεις εκδηλώσεις του κόσμου

Ο Θεός πέθανε… Και τον έλεγαν Γκαρίντσα. Και ολόκληρη η Βραζιλία ακολούθησε το κιβούρι του…
Στο λόφο του νεκροταφείου μία μαρμάρινη επιτύμβια στήλη γράφει: «Γκαρίντσα η χαρά της Βραζιλίας, η χαρά του κόσμου» και σε μία πλάκα από κάτω: «Γλυκό παιδί – κουβέντιαζε με τα πουλιά»!
Μια μέρα σαν σήμερα, 20 Ιανουαρίου του 1983 πέθανε φτωχός, μόνος, πικραμένος, βυθισμένος στο αλκοόλ και σχεδόν ξεχασμένος από τους παλιούς συμπαίκτες του ο σπουδαιότερος ποδοσφαιριστής, που γεννήθηκε στις αλάνες της Βραζιλίας και που οδήγησε τη Σελεσάο στην κατάκτηση δύο Μουντιάλ! Όχι δεν ήταν ο Πελέ.
Η είδηση σκέπασε σαν σύννεφο φορτωμένο βροχή τον ουρανό της Βραζιλίας: «Πέθανε ο Γκαρίντσα»! Και τότε ξέσπασε καταιγίδα δακρύων και ακούστηκαν κεραυνοί σπαραγμών.
Ο Μανουέλ Φρανσίσκο ντος Σάντος γνωστός σε ολόκληρη τη Βραζιλιά ως Γκαρίντσα ήταν ανώτερος του Πελέ, αλλά…
Ο ‘Αγγελος με τα στραβά πόδια, όπως τον αποκαλούσαν, η Χαρά των Γηπέδων και το «κορυφαίο δεξί εξτρέμ του κόσμου», ταξίδευε στους ουρανούς. Ο Γκαρίντσα κατέκτησε τα Παγκόσμια Κύπελλα του 1958 και του 1962. Η γαλλική εφημερίδα «L'Equipe» τον χαρακτήρισε «Κορυφαίο δεξιό εξτρέμ που γνώρισε το ποδόσφαιρο»!

Ο Μανέ Φρανσίσκο ντος Σάντος (1933-1983) ήταν το έβδομο παιδί νυχτοφύλακα εργοστασίου. Δεν πήγε ποτέ σχολείο, δεν ήξερε καλά καλά να διαβάζει. Μετά το θάνατο του, το στάδιο της πρωτεύουσας της Βραζιλίας, Μπραζίλια, πήρε το όνομά του.
Ήταν άσωτος και γυναικάς, πατέρας 9 παιδιών επίσημα (του χρεώνουν ακόμη πέντε…). Το ένα του πόδι ήταν πιο κοντό από το άλλο και τα δυο ήταν θεόστραβα κι όμως μ' αυτά τα πόδια ζωγράφιζε έργα τέχνης στα γήπεδα...
Η FIFA τον κατέταξε ως δεύτερο Βραζιλιάνο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών. Πρώτος καταλαβαίνετε ποιος ήταν…
Οι δημοσιογράφοι τον κατέτασσαν στην πρώτη τριάδα των επιθετικών παγκοσμίως, αλλά όσοι τον είδαν να παίζει συμφωνούν πως δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τον Πελέ. Οι Βραζιλιάνοι τον έχουν στο εικονοστάσι τους πιο ψηλά από τον Πελέ· τον πιστεύουν ακόμα σαν Θεό και τον θεωρούσαν ανώτερο του Βασιλιά της μπάλας. Ακόμα όταν οι παλιοί μιλούν γι' αυτόν, το βλέμμα τους θολώνει από συγκίνηση και ο νους τους ταξιδεύει. Ο Γκαρίντσα ήταν ο «δικός» τους Θεός!
Στο νεκροταφείο κάπου 8.000 άνθρωποι περίμεναν από νωρίς το πρωί για να πιάσουν θέση καλή. Άνθρωποι είχαν σκαρφαλώσει σε δέντρα, σε στέγες ακόμα και σε επιτύμβιες στήλες. Όταν έφτασε το πυροσβεστικό όχημα που μετέφερε το φέρετρο, κάποιοι το πήραν στα χέρια για να το μεταφέρουν εκείνοι στον τάφο, για να λένε με καμάρι την επομένη: «Ήμουν ένας από εκείνους που σήκωσαν τον Γκαρίντσα στους ώμους…».
Ο Πελε ήταν γνωστός ως «Ρει», ο βασιλιάς, αντίθετα η κινηματογραφική βιογραφία του Μάνε, που προβλήθηκε το 1963 είχε τίτλο «Γκαρίντσα η Χαρά του Λαού». Οι λέξεις τα λένε όλα. Τον Πελέ, στη Βραζιλία, τον σέβονταν, τον Γκαρίντσα τον λάτρευαν!