Σαν σήμερα παίζεται η πρώτη πράξη της πολιτικής τραγωδίας των Ιουλιανών

8 Ιουλίου του 1965. Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα είναι τεταμένη. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος αποστέλλει επιστολή στον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, με την οποία τον κατηγορεί ότι «ενισχύει και υποθάλπει […] συνωμοσία μοναδικόν σκοπόν έχουσα την ανατροπήν του Συντάγματος και την επιβολήν δικατορίας ελεεινής μορφής...». Είναι η αρχή της ρήξης του Γεωργίου Παπανδρέου με τα Ανάκτορα, που θα οδηγήσει στα «Ιουλιάνα».
Η Ένωσις Κέντρου είχε νικήσει στις εκλογές του Φεβρουαρίου του 1964 με το υψηλό ποσοστό του 52,72% και ο Γ. Παπανδρέου είχε σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση με 171 βουλευτές.
Στις 8 Ιουλίου του 1965 ο Γεώργιος Παπανδρεόυ λαμβάνει επιστολή από τον Βασιλιά Κωνσταντίνο που βρίσκεται στην Κέρκυρα στην οποία ανάμεσα στα άλλα γράφει:

«Ἀνώμαλος κατέστη ἡ κατάστασις ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἐκ τῆς Κεντρικῆς Ὑπηρεσίας Πληροφοριῶν, ἡ ὁποῖα ὑπάγεται προσωπικῶς εἰς ὑμᾶς καὶ διοικεῖται ὑπὸ προσώπων τῆς ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης σας, ἐξεπορεύθη ἡ ἐπαναστατική, συνωμοτική ὀργάνωσις εἰς τὰς Ἐνόπολους Δυνάμεις, μοναδικὸν σκοπὸν ἔχουσα τὴν ἀνατροπὴν τοῦ Συντάγματος τῆς χώρας καὶ τὴν ἐπιβολὴν δικτατορίας ἐλεεινῆς μορφῆς, ἀποκρουστικῆς εἰς πάντα ἐλεύθερον ἄνθρωπον… Μετὰ λύπης μου διεπίστωσα ὅτι ἡ ἀνταπόκρισίς σας εἰς τὸ αὐτονόητον αἴτημά μου τῆς ἀπολύτου διαλευκάνσεως δὲν ὑπῆρξε ἰκανοποιητική, καίτοι τὸ αἴτημα τοῦτο ἐναρμονίζεται πρὸς τὸ στοιχειῶδες συμφέρον τῆς Δημοκρατίας. Σᾶς ἀπευθύνω ἔκκλησιν νὰ σταματήσετε ἀμέσως πᾶσαν δραστηριότητα καταλυτικὴν θεμελιωδῶν κανόνων τῆς λειτουργίας τοῦ πολιτεύματος καὶ πρόξενον πολιτικῆς ἀναταραχῆς καὶ κλονισμοῦ τοῦ αἰσθήματος τῆς ἀσφάλειας τῶν πολιτῶν. Ἡ προειδοποίησίς μου αὐτὴ εἶναι ἡ τελευταῖα. Ἔχω τὴν ἀξίωσιν νὰ γνωρήζητε ὅτι δὲν ἔχω σκοπὸν νὰ ἔλθω εἰς οἱανδήποτε μορφῆς ῥῆξιν πρὸς τὴν πλειοψηφίαν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ».
Λίγες ημέρες μετά ο Γεώργιος Παπανδρεόυ απαντά επίσης με επιστολή και ανάμεσα στα άλλα γράφει: «…Αλλά εάν δεν εμπνέω εμπιστοσύνην, θα πρέπει να παύσω να είμαι Πρωθυπουργός. Είναι όμως αδιανόητον ότι θα δύναμαι να παραμείνω Πρωθυπουργός, αλλά όχι και Υπουργός Εθνικής Αμύνης! Πολιτικός ανήρ, ο οποίος θα εδέχετο τοιούτον εξευτελισμόν, θα καθίστατο άξιος περιφρονήσεως υπό του λαού. Και θα παρέμενεν μοναδικόν παράδειγμα αφιλοτιμίας εις την πολιτικήν ιστορίαν της χώρας.»
Η συνέχεια είναι λίγο έως πολύ γνωστή: Ο Παπανδρέου παραιτήθηκε, ήρθαν οι αποστάτες και άνοιξε ο δρόμος για τη χούντα των Απριλιανών.