Σαν σήμερα 27/9, Δολοφονείται ο Καποδίστριας – Η Ελλάδα μετά: χειρότερα και από ό,τι πριν από την Επανάσταση. Αναρχία, φόνοι και λεηλασίες

Ήταν ένα πρωινό σαν σήμερα, 27 Σεπτεμβρίου του 1831, όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο πρώτος κυβερνήτης του νεοσύστατου ελληνικού κράτους έπεφτε νεκρός από σφαίρες δολοφόνων.
Η ιστορία γνωστή και γραμμένη αρκετές φορές σε ετούτο τον διαδικτυακό τόπο. Σήμερα, ας καταγράψουμε τι συνέβη αμέσως τις επόμενες μέρες από τον βίαιο θάνατο του Καποδίστρια.
Γράφει ο πολιτικός και συγγραφέας Νικόλαος Δραγούμης (πατέρας του Στέφανου και παππούς του Ίωνα) στο βιβλίο του «Ιστορικές Αναμνήσεις»: «Πάσα ευεργετική ενέργεια διεκόπη. Δικαιοσύνη, εκπαίδευσις, στρατός, στόλος, δημόσια οικονομία, τάξις, ασφάλεια συνετρίβησαν διά μιας και ζοφερότερον ανέκυψε το προ του 1828 έτους χάος, διότι αχαλίνωτος εμπάθεια και εωσφορική ιδιοτέλεια και φιλαρχία τυφλώσασα και τους επισημοτάτους κατέβαλον εις έδαφος παν ό,τι δια μόχθων και καρτερίας και συνέσεως εθεμελίωσεν εκείνος».
«Οι μοιραίοι δολοφόνοι του Ιωάννη Καποδίστρια δεν ζημίωσαν μόνο τη νεογέννητη Ελλάδα και έβλαψαν τους σύγχρονούς τους, αλλά καθόρισαν και τον μέλλον των επόμενων γενεών, που πλήρωσαν και πληρώνουν ακόμα, όχι τα λάθη τους, αλλά την ενσυνείδητη προσωπική τους ιδιοτέλεια», γράφει ο Θεόδωρος Παναγόπουλος στο βιβλίο του «Όλα στο Φως» εκδ. Ενάλιος.
Γράφει ο Σπύρος Μαρκεζίνης στην «Πολιτική Ιστορία της Συγχρόνου Ελλάδος» του: «Αι ζημίαι τας οποίας υπέστη η Ελλάς κατά το χρονικόν διάστημα από τη δολοφονία του Καποδίστρια μέχρι της ελεύσεως του Όθωνος - κατά την περίοδον δηλαδή της μονίμου σχεδόν αναρχίας - υπήρξαν μεγάλαι. Θυσίαι ανθρώπων και θυσίαι ύλικαι, αλλά ανυπολόγιστος ηθική κατάπτωσις. Από τινων απόψεων υπερέβησαν τα ζημίας τας οποίας υπέστη το έθνος κατά την διάρκεια του αγώνος της ανεξαρτησίας, συμπεριλαμβανομένης και της συμφοράς εκ του Ιμπραήμ»!
Οι σφαίρες των Μαυρομιχάληδων, δεν είχαν σκοτώσει έναν άνθρωπο μονάχα, είχαν ξεσηκώσει καταιγίδα που οδηγούσε την Ελλάδα στην καταστροφή. Ο τόπος γέμισε ερείπια και οι δρόμοι πτώματα. Ρουμελιώτες μισθοφόροι με διαταγή του Κωλέττη προβαίνουν σε φόνους αντιπάλων και λεηλασίες.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος στην ιστορία του: «Τα ρουμελιώτικα στρατεύματα εξεχύθησαν εις την Πελοπόννησον, ως εις εχθρικήν χώραν φέροντα καταστροφήν και άρπαγας και πνέοντα τρόμον τοις κατοίκοις υπό το όνομα και την σημαίαν του συντάγματος».

Η δολοφονία του Καποδίστρια άλλαξε την Ελλάδα πριν αυτή καν... περπατήσει

Ο εμπρησμός του στόλου από τον Μιαούλη, σχεδόν δυο μήνες πριν την δολοφονία του Κυβερνήτη, τα κινήματα των Μανιατών και η έκρυθμη κατάσταση σε ολόκληρη την απελευθερωμένη Ελλάδα έδειχναν ότι ενσκήπτει νέος εμφύλιος πόλεμος.
Ο αδελφός του Καποδίστρια Αυγουστίνος, ένας από την τριμελή κυβερνητική επιτροπή στην οποία ανετέθη προσωρινά η διακυβέρνηση της χώρας (Κολοκοτρώνης Κωλέττης οι άλλοι δυο), για να αποφευχθούν τα χειρότερα και ενόψει του χάους που επικρατούσε σε όλη τη χώρα, χορηγεί γενική αμνηστία. Με μια υπογραφή σβήστηκε και η δολοφονία του Κυβερνήτη και ο εμπρησμός του στόλου και η ανταρσία της Ύδρας και της Μάνης και όλα.
Και ο ανεκδιήγητος Αυγουστίνος όμως δεν έμεινε για πολύ· γρήγορα υποχρεώθηκε να παραιτηθεί και να φύγει κακήν κακώς για την Κέρκυρα παίρνοντας μαζί του το αρχείο και τη σορό του αδελφού του. Και η Ελλάδα μένει στα χέρια του Κωλέττη, του Μαυροκορδάτου, του χρηματόδουλου - δήθεν «άγιου» - Μακρυγιάννη, και οι Βαυαροί καταφθάνουν σαν ανεμοστρόβιλος.