 |
Τέτοιες μέρες- πάνω στις Γιορτές- γεννήθηκε: 20 Δεκεμβρίου· τέτοιες μέρες πέθανε: 26 Δεκεμβρίου. Κι αν οι Γιορτές οριοθέτησαν τις σημαντικότερες ημερομηνίες της ζωή της, εκείνη δεν γιόρτασε ποτέ!
Το όνομά της ήταν Μέρι Αν Μπίβεν (Mary Ann Bevan) και το πέρασμά της από τούτη τη Γη ήταν ένα οδυνηρό ταξίδι, με αποσκευές κάθε λογής ανθρώπινο συναίσθημα στον υπερθετικό βαθμό: χαρά, βαθιά θλίψη, πίκρα, γενναιότητα… Ο περίγυρός της, οι δικοί και οι φίλοι της, γρήγορα άφησαν το όνομα και το επώνυμό της στα αζήτητα της μνήμης και την αποκαλούσαν, ψιθυριστά, με το προσωνύμιο που ξεπηδούσε από την εμφάνισή της: η πιο άσχημη γυναίκα του κόσμου!
Η πορεία της ζωής της Μέρι Αν, που έκρυβε κακοτράχαλα εμπόδια και κακεντρεχείς σχολιασμούς από την κοινωνία, αποτελεί μια βαθιά απόδειξη της δύναμης του ανθρώπινου πνεύματος και της πολύπλευρης έννοιας της ομορφιάς.
Σαν ένας κανονικός άνθρωπος...
Η Μέρι Αν Μπίβεν, γεννήθηκε στο Λονδίνο, στο δειλινό του 19ου αιώνα και όλα έδειχναν ότι θα είναι ένα παιδί σαν όλα τ’ άλλα· μεγάλωσε στην ανατολική πλευρά της βρετανικής πρωτεύουσας, σε μια εργατική οικογένεια. Και η ζωή της Μέρι Αν κυλούσε χαλαρά και ανέφελα: στα 28 της ήταν μια αρκετά όμορφη κοπέλα, περιζήτητη και θελκτική· παντρεύτηκε έναν οπωροπώλη, έκαναν τέσσερα παιδιά και έζησαν ζωή ηλιόλουστη ντυμένη με το χρυσό περιτύλιγμα της βαθιάς αγάπης του ενός για τον άλλον. Κι όλα αυτά κράτησαν μόλις 12 χρόνια· κι όταν ξαφνικά ο σύζυγος έφυγε από τη ζωή, η Μέρι Αν κλήθηκε να ζήσει μόνη τα παιδιά της ασκώντας το επάγγελμα της νοσηλεύτριας. Τότε ήταν που ο κόσμος ολόκληρος γύρισε ανάποδα για την όμορφη χήρα του Λονδίνου.
Η Μέρι Αν Μπίβεν διαγνώστηκε στα 32 της με ακρομεγαλία (μεγαλακρία ή ακρομεγαλία είναι πάθηση των ενηλίκων που προκαλείται από τη, σε υπερβολικό βαθμό, έκκριση της αυξητικής ορμόνης:GH), μια σχετικά σπάνια διαταραχή που προκαλείται από καλοήθη διόγκωση της υπόφυσης, που έχει ως αποτέλεσμα την υπερπαραγωγή αυξητικών ορμονών.
Η εξωτερική εμφάνιση της Μέρι Αν άλλαξε δραματικά κάτι που προκάλεσε σοβαρές ανησυχίες: η μύτη, τα πόδια, τα χέρια και το μέτωπό της άρχισαν να μακραίνουν, ενώ το σαγόνι της άρχισε να προεξέχει έντονα· κι όλα, αυτά σε συνδυασμό με τους ανυπόφορους πονοκεφάλους και την απώλεια όρασής που προέκυψαν καθιστούσαν τη ζωή της σχεδόν ανυπόφορη.
Όπως ήταν φυσικό, όλες αυτές οι έντονες αλλαγές στην όψη, προκάλεσαν τα αδηφάγα βλέμματα των ανθρώπων, που την παρατηρούσαν πια σαν κάτι το αξιοπερίεργο. Μέσα σε λίγους μήνες η αδιαφορία των γύρω της είχε μετατραπεί σε νοσηρή περιέργεια. Η όλη εικόνα της και η συμπεριφορά των γύρω της, ανάγκασαν την γυναίκα να εγκαταλείψει την εργασία της.
Συμμετοχή σε... κακιστεία
Με περιορισμένες δυνατότητες, πλέον στο να ζήσει τα παιδιά της, η Μέρι Αν Μπίβεν κατέφυγε στο να εκμεταλλευτεί την αποκρουστική όψη της: συμμετείχε και αναδείχτηκε νικήτρια σε διαγωνισμό για την «πιο άσχημη γυναίκα του κόσμου», τίτλος που την ταξίδεψε στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, στα «τέρατα» του «Dreamland» στο Coney Island της Νέας Υόρκης, κι' άφησε τα παιδιά της να πηγαίνουν σχολείο στην Αγγλία.
Αν και η παρουσία της 35χρονης γυναίκας σε εκείνους τους χώρους αναψυχής ήταν εξαιρετικά ταπεινωτική για την ίδια, της πρόσφερε τα χρήματα για να ζουν αξιοπρεπώς τα παιδιά της. Η ζωή της Μέρι Αν κυλούσε ανάμεσα στον εμπαιγμό των θεατών και την μάχη για να υπερασπιστεί την αξιοπρέπειά της.
Οι άνθρωποι, που πλήρωναν για να την δουν, την αντιμετώπιζαν ως αποκρουστικό θέαμα, μια θλιβερή παρουσία που προκαλούσε την περιέργεια, όμως πίσω από τη σκηνή, η Μέρι Αν ήταν μια στοργική μητέρα και μια γυναίκα με απίστευτο σθένος. Η προσωπικότητά της, απεικόνιζε την τάση της κοινωνίας να επικεντρώνεται στην εικόνα και στην επιφάνεια των πραγμάτων, παραβλέποντας την προσωπικότητα και το ψυχικό μεγαλείο που κρυβόταν πίσω από την ασχήμια.
Παράλληλα με την παρουσία της στο Coney Island, η Μπίβεν έγινε μέλος του τσίρκο «Ringling Bros», όπου οι θεατές συνέρρεαν για να δουν την «πιο άσχημη γυναίκα του κόσμου», πλάι στη Lady Viola, την κυρία με τα τατουάζ που κάλυπταν ολόκληρο το κορμί της και τον Stephan Bibrowski, τον άνδρα με το πρόσωπο του λιονταριού.
Η Μέρι Αν Μπίβεν, γεννήθηκε στο Λονδίνο, στο δειλινό του 19ου αιώνα και όλα έδειχναν ότι θα είναι ένα παιδί σαν όλα τ’ άλλα· μεγάλωσε στην ανατολική πλευρά της βρετανικής πρωτεύουσας, σε μια εργατική οικογένεια. Και η ζωή της Μέρι Αν κυλούσε χαλαρά και ανέφελα: στα 28 της ήταν μια αρκετά όμορφη κοπέλα, περιζήτητη και θελκτική· παντρεύτηκε έναν οπωροπώλη, έκαναν τέσσερα παιδιά και έζησαν ζωή ηλιόλουστη ντυμένη με το χρυσό περιτύλιγμα της βαθιάς αγάπης του ενός για τον άλλον. Κι όλα αυτά κράτησαν μόλις 12 χρόνια· κι όταν ξαφνικά ο σύζυγος έφυγε από τη ζωή, η Μέρι Αν κλήθηκε να ζήσει μόνη τα παιδιά της ασκώντας το επάγγελμα της νοσηλεύτριας. Τότε ήταν που ο κόσμος ολόκληρος γύρισε ανάποδα για την όμορφη χήρα του Λονδίνου.
Η Μέρι Αν Μπίβεν διαγνώστηκε στα 32 της με ακρομεγαλία (μεγαλακρία ή ακρομεγαλία είναι πάθηση των ενηλίκων που προκαλείται από τη, σε υπερβολικό βαθμό, έκκριση της αυξητικής ορμόνης:GH), μια σχετικά σπάνια διαταραχή που προκαλείται από καλοήθη διόγκωση της υπόφυσης, που έχει ως αποτέλεσμα την υπερπαραγωγή αυξητικών ορμονών.
Η εξωτερική εμφάνιση της Μέρι Αν άλλαξε δραματικά κάτι που προκάλεσε σοβαρές ανησυχίες: η μύτη, τα πόδια, τα χέρια και το μέτωπό της άρχισαν να μακραίνουν, ενώ το σαγόνι της άρχισε να προεξέχει έντονα· κι όλα, αυτά σε συνδυασμό με τους ανυπόφορους πονοκεφάλους και την απώλεια όρασής που προέκυψαν καθιστούσαν τη ζωή της σχεδόν ανυπόφορη.
Όπως ήταν φυσικό, όλες αυτές οι έντονες αλλαγές στην όψη, προκάλεσαν τα αδηφάγα βλέμματα των ανθρώπων, που την παρατηρούσαν πια σαν κάτι το αξιοπερίεργο. Μέσα σε λίγους μήνες η αδιαφορία των γύρω της είχε μετατραπεί σε νοσηρή περιέργεια. Η όλη εικόνα της και η συμπεριφορά των γύρω της, ανάγκασαν την γυναίκα να εγκαταλείψει την εργασία της.
Συμμετοχή σε... κακιστεία
Με περιορισμένες δυνατότητες, πλέον στο να ζήσει τα παιδιά της, η Μέρι Αν Μπίβεν κατέφυγε στο να εκμεταλλευτεί την αποκρουστική όψη της: συμμετείχε και αναδείχτηκε νικήτρια σε διαγωνισμό για την «πιο άσχημη γυναίκα του κόσμου», τίτλος που την ταξίδεψε στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, στα «τέρατα» του «Dreamland» στο Coney Island της Νέας Υόρκης, κι' άφησε τα παιδιά της να πηγαίνουν σχολείο στην Αγγλία.
Αν και η παρουσία της 35χρονης γυναίκας σε εκείνους τους χώρους αναψυχής ήταν εξαιρετικά ταπεινωτική για την ίδια, της πρόσφερε τα χρήματα για να ζουν αξιοπρεπώς τα παιδιά της. Η ζωή της Μέρι Αν κυλούσε ανάμεσα στον εμπαιγμό των θεατών και την μάχη για να υπερασπιστεί την αξιοπρέπειά της.
Οι άνθρωποι, που πλήρωναν για να την δουν, την αντιμετώπιζαν ως αποκρουστικό θέαμα, μια θλιβερή παρουσία που προκαλούσε την περιέργεια, όμως πίσω από τη σκηνή, η Μέρι Αν ήταν μια στοργική μητέρα και μια γυναίκα με απίστευτο σθένος. Η προσωπικότητά της, απεικόνιζε την τάση της κοινωνίας να επικεντρώνεται στην εικόνα και στην επιφάνεια των πραγμάτων, παραβλέποντας την προσωπικότητα και το ψυχικό μεγαλείο που κρυβόταν πίσω από την ασχήμια.
Παράλληλα με την παρουσία της στο Coney Island, η Μπίβεν έγινε μέλος του τσίρκο «Ringling Bros», όπου οι θεατές συνέρρεαν για να δουν την «πιο άσχημη γυναίκα του κόσμου», πλάι στη Lady Viola, την κυρία με τα τατουάζ που κάλυπταν ολόκληρο το κορμί της και τον Stephan Bibrowski, τον άνδρα με το πρόσωπο του λιονταριού.
Η «πιο άσχημη γυναίκα του κόσμου» είχε πανέμορφη ψυχή!
Οι επισκέπτες αποχωρώντας από τις παραστάσεις αγόραζαν αναμνηστικές κάρτες με τη μορφή της Μπίβεν, κάτι που πρόσθετε επιπλέον έσοδα στην Μέρι Αν.
Η επιλογή της Μπίβεν, να εκτεθεί στον κόσμο του φθηνού θεάματος εκπορεύτηκε από ένα ισχυρό, ακλόνητο κίνητρο: το να εξασφαλίσει το μέλλον των παιδιών της. Η αυτοθυσία της ήταν ισχυρό παράδειγμα μητρικής αφοσίωσης και η δύναμή της του να υπομένει την ταπείνωση και τον εμπαιγμό ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστη.
Προσφορά στην Ιατρική
Οι εμπειρίες της Μέρι Αν Μπίβεν από την ασθένεια της ακρομεγαλίας, προσέφερε πολύτιμες γνώσεις στην Ιατρική για την κατανόηση αυτής της σπάνιας πάθησης. Η δύναμη και η προσωπικότητα της Μπίβεν ενθάρρυνε ασθενείς για μια βαθύτερη κατανόηση των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν ασυνήθιστα προβλήματα υγείας. Η ζωή της Μπίβεν, είχε ουσιαστικό αντίκτυπο πολύ πέρα από τον κόσμο των τσίρκο, επηρεάζοντας τόσο την επιστημονική πρόοδο όσο και την ευαισθητοποίηση των χορδών της ενσυναίσθησης των ανθρώπων.
Η Μέρι Αν Μπίβεν, όταν τα παιδιά της μεγάλωσαν αρκετά για να βιοποριστούν, σπατάλησε τα χρήματα που κέρδιζε από τις παραστάσεις των τσίρκο σε ποτά και τζόγο Στις 26 Δεκεμβρίου του 1933, σε ηλικία 59 χρονών, η Μπίβεν πέθανε· τελευταία της επιθυμία ήταν να ταφή στη γενέτειρά της στο Λονδίνο κάτι που έγινε σεβαστό.
Κι ο Ουμπέτο Έκο το 'χει γράψει με τον καλύτερο τρόπο στο βιβλίο του «Ιστορία της Ομορφιάς»: «Η ομορφιά είναι, κατά κάποιο τρόπο, βαρετή. Ακόμα κι αν τα πρότυπά της αλλάζουν με την πάροδο των αιώνων, ένα όμορφο αντικείμενο πρέπει πάντα να ακολουθεί ορισμένους κανόνες... Αντίθετα, η ασχήμια είναι απρόβλεπτη και προσφέρει άπειρες δυνατότητες. Η ομορφιά είναι πεπερασμένη. Η ασχήμια είναι μη πεπερασμένη, όπως ο Θεός.»...
Η επιλογή της Μπίβεν, να εκτεθεί στον κόσμο του φθηνού θεάματος εκπορεύτηκε από ένα ισχυρό, ακλόνητο κίνητρο: το να εξασφαλίσει το μέλλον των παιδιών της. Η αυτοθυσία της ήταν ισχυρό παράδειγμα μητρικής αφοσίωσης και η δύναμή της του να υπομένει την ταπείνωση και τον εμπαιγμό ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστη.
Προσφορά στην Ιατρική
Οι εμπειρίες της Μέρι Αν Μπίβεν από την ασθένεια της ακρομεγαλίας, προσέφερε πολύτιμες γνώσεις στην Ιατρική για την κατανόηση αυτής της σπάνιας πάθησης. Η δύναμη και η προσωπικότητα της Μπίβεν ενθάρρυνε ασθενείς για μια βαθύτερη κατανόηση των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν ασυνήθιστα προβλήματα υγείας. Η ζωή της Μπίβεν, είχε ουσιαστικό αντίκτυπο πολύ πέρα από τον κόσμο των τσίρκο, επηρεάζοντας τόσο την επιστημονική πρόοδο όσο και την ευαισθητοποίηση των χορδών της ενσυναίσθησης των ανθρώπων.
Η Μέρι Αν Μπίβεν, όταν τα παιδιά της μεγάλωσαν αρκετά για να βιοποριστούν, σπατάλησε τα χρήματα που κέρδιζε από τις παραστάσεις των τσίρκο σε ποτά και τζόγο Στις 26 Δεκεμβρίου του 1933, σε ηλικία 59 χρονών, η Μπίβεν πέθανε· τελευταία της επιθυμία ήταν να ταφή στη γενέτειρά της στο Λονδίνο κάτι που έγινε σεβαστό.
Κι ο Ουμπέτο Έκο το 'χει γράψει με τον καλύτερο τρόπο στο βιβλίο του «Ιστορία της Ομορφιάς»: «Η ομορφιά είναι, κατά κάποιο τρόπο, βαρετή. Ακόμα κι αν τα πρότυπά της αλλάζουν με την πάροδο των αιώνων, ένα όμορφο αντικείμενο πρέπει πάντα να ακολουθεί ορισμένους κανόνες... Αντίθετα, η ασχήμια είναι απρόβλεπτη και προσφέρει άπειρες δυνατότητες. Η ομορφιά είναι πεπερασμένη. Η ασχήμια είναι μη πεπερασμένη, όπως ο Θεός.»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα