Η καθιστική ζωή μπορεί να προκαλέσει χρόνιο αυχενικό σύνδρομο

Ο πόνος στην ευρύτερη περιοχή του αυχένα, της κεφαλής και της πλάτης που χαρακτηρίζει το αυχενικό σύνδρομο, εκδηλώνεται περισσότερο στα άτομα που κάνουν καθιστική ζωή και στις γυναίκες στην περίοδο της εμμηνόπαυσης, αναφέρει σε συνέντευξη του στο Πρακτορείο Fm και στην Τάνια Μαντουβάλου ο ορθοπεδικός φυσικοθεραπευτής του «Ασκληπιείου» Κωσταντίνος Δανάλης.
«Έως και το 70% του πληθυσμού μπορεί να έχει πόνο στον αυχένα τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του. Η τάση φαίνεται να είναι αυξητική, και ανά πάσα στιγμή ένα ποσοστό έως και 20% του πληθυσμού έχει πόνο στο αυχένα, ενώ ένα 50% είχε πόνο στον αυχένα μέσα στους τελευταίους 6 μήνες. Ο επιπολασμός αυξάνει με την ηλικία, και είναι ιδιαίτερα συχνός στις γυναίκες στην 5η δεκαετία». Όπως λέει ο κ. Δανάλης, σύμφωνα με δύο μελέτες που έχουν δημοσιευθεί στο «Journal of Orthopedic and Sports Physical Therapy» ένα 30% των πασχόντων αναπτύσσει χρονιότητα στα συμπτώματα, ένα 14% έχει πόνο στον αυχένα πάνω από 6 μήνες και ένα 5% αντιμετωπίζει σοβαρά λειτουργικά ελλείμματα και δυσκολίες. Όσον αφορά τα συμπτώματα, ο κ. Δανάλης αναφέρει ότι περιλαμβάνουν πονοκέφαλο, μυϊκούς πόνους, μυϊκούς σπασμούς στους μυς της ωμοπλάτης και του αυχένα, πόνο που «ακτινοβολεί» προς το χέρι, πόνο στις αρθρώσεις του αυχένα, περιορισμό στην κινητικότητα του αυχένα και σίγουρα επιδείνωση της ποιότητας ζωής του ασθενή.
Ποιοι είναι οι παράγοντες που συμβάλλουν στην εκδήλωση του αυχενικού συνδρόμου
Οι παράγοντες που προδιαθέτουν, σύμφωνα με τον ορθοπεδικό φυσικοθεραπευτή, είναι υπερβολικά φορτία στους μυς του αυχένα, και της ωμοπλάτης σε σχέση με το πόσο δυνατοί είναι, ανάλογα με το πόσο έχουν γυμναστεί. «Οπότε η καθιστική θέση μπορεί να φαίνεται ξεκούραστη, αλλά φορτίζει υπερβολικά τους μυς και προκαλεί τα συμπτώματα. Επίσης, η φυσική φθορά με το πέρασμα του χρόνου στις αρθρώσεις του αυχένα προδιαθέτει, καθώς επίσης και τραυματισμοί μετά από ατύχημα, ειδικά αυτοκινητιστικό. Αυχεναλγία μπορεί επίσης να προκαλέσει η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ένα επαγγελματικά απαιτητικό περιβάλλον, το στρες από μόνο του, αλλά και το κάπνισμα, όπως επίσης και το ιστορικό οσφυαλγίας.
Τι θα συμβεί όμως αν δεν κάνει κάποιος θεραπεία;

«Υπάρχει το ενδεχόμενο ο πόνος να περάσει μετά από λίγο καιρό, αλλά σε πολλές περιπτώσεις προκαλείται χρόνιος πόνος, επιδεινώνονται τα συμπτώματα, ή η μυϊκή αδυναμία, οπότε δημιουργούνται κινητικοί περιορισμοί στα χέρια ή στο κεφάλι». Με τη φυσικοθεραπεία, τονίζει ο κ. Δανάλης, αρχικά αντιμετωπίζεται ο οξύς πόνος με ορθοπεδική χειροπρακτική μάλαξη και ηλεκτροθεραπεία που έχουν άμεσο αποτέλεσμα, και στη συνέχεια ένα κατάλληλα διαμορφωμένο πρόγραμμα δομημένης άσκησης, δυναμώνει τους μυς, διορθώνει τη στάση του σώματος και προστατεύει από μελλοντικές υποτροπές.