Ο αγώνας έχει ακόμα πολλά στάδια και το ΠΑΣΟΚ, άλλωστε, μας έχει συνηθίσει σε ανατροπές και «πύκνωμα» του πολιτικού χρόνου, έτσι που έως τις 6 Οκτωβρίου τίποτα δεν είναι δεδομένο και κανείς δεν είναι ούτε βέβαιος για τον δεύτερο γύρο, ούτε εξ αρχής αποκλεισμένος από αυτόν.
Τα δίδυμα
Ενδιαφέρον έχουν και τα σενάρια για τα «δίδυμα» που μπορεί να προκύψουν στην επαναληπτική και τελική αναμέτρηση της 13ης Οκτωβρίου. Πολλά εξαρτώνται από το υπόλοιπο κομμάτι του προεκλογικού αγώνα των υποψηφίων το οποίο θα εξελιχθείς στις επόμενες τρεις εβδομάδες, αλλά και -όπως πάντα συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις- από τον αριθμό όσων προσέλθουν για να ψηφίσουν.
Μηχανισμοί και γνωριμίες μπορεί να παίξουν κάποιο ρόλο σε ένα περιορισμένο εκλογικό σώμα, αλλά είναι εντελώς αδιάφορα εάν οι εκλογείς -όπως έγινε στην περασμένη ψηφοφορία όπου εξελέγη ο Νίκος Ανδρουλάκης- ξεπεράσουν τους 270.000 πολίτες.
Την ίδια ώρα το άλλο μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ διέρχεται τις πιο κρίσιμες ώρες της ζωής του, με τον πρόεδρο που εξελέγη πριν από 11 μήνες να έχει εκπέσει του αξιώματός του, και με… κάθε πικραμένο να θέλει (κι αυτός…) μαζί με τα μαχόμενα στελέχη του κόμματος, να αναλάβει την ηγεσία του!
Σε αυτό το τοπίο, κύκλοι της πολιτικής κι οικονομικής ζωής, ανήσυχοι για την ουσιαστική απουσία αντιπολίτευσης που παρασύρει σε ελάσσονα προσπάθεια και την κυβέρνηση, επαναφέρουν το σενάριο της -με κάποιον τρόπο- ενοποίησης των πολιτικών φορέων της, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και -ίσως- της Νέας Αριστεράς, τώρα που εξέλιπε ο λόγος (Κασσελάκης) που έφυγαν από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τα εμπόδια
Όπως έχει αποδείξει το παρελθόν, κυρίως κατά την περίοδο 2019- 2023 οπότε το ζήτημα αυτό ήταν στις πρώτες θέσεις της επικαιρότητας, η προοπτική μιας ενωμένης αντιπολίτευσης απέναντι στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχει πολλά εμπόδια να υπερβεί.
Το πρώτο είναι η αποσαφήνιση των δυο προσώπων που θα εκλεγούν στις ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Εντελώς διαφορετικές είναι οι προοπτικές με επανεκλογή Κασσελάκη και Ανδρουλάκη, καθώς οι δυο πολιτικοί έχουν αποκλείσει αυτό το ενδεχόμενο, ζητώντας ο καθένας για δικό του λογαριασμό να ηγηθεί της προσπάθειας, κι αλλιώς αν έχουμε νέα πρόσωπα στις ηγεσίες.
Το δεύτερο είναι η διερεύνηση της βούλησης της πολιτικής βάσης των δυο κομμάτων. Έχει αποδειχθεί ότι είναι εσφαλμένη η αντίληψη πως ένωση των δυο κομμάτων σημαίνει άθροιση των εκλογικών τους ποσοστών. Σε ανύποπτο χρόνο, άλλωστε, ο Παύλος Γερουλάνος έχει ξεκαθαρίσει ότι η πολιτική βάση του ΠΑΣΟΚ με την πολιτική βάση του ΣΥΡΙΖΑ «δεν είναι συγκοινωνούντα δοχεία».
Και το τρίτο, εάν υποτεθεί ότι ξεπερνιούνται τα δυο πρώτα, είναι η ταυτότητα του ενοποιημένου κόμματος. Θα είναι ένα κόμμα σοσιαλδημοκρατικό, σε μια περίοδο που η σοσιαλδημοκρατία βρίσκεται σε υποχώρηση σε όλη την Ευρώπη; Θα είναι αριστερό, όταν δεν υπάρχει ούτε μία αριστερή κυβέρνηση στη Γηραιά Ήπειρο; ΘΑ είναι ένα ευρύ κόμμα που θα χωράει τους πάντες; Αυτό το τελευταίο είναι εξαιρετικά δύσκολο και όποιος το προσπάθησε ως τώρα, απέτυχε πλήρως.
Συμπερασματικά, για το σύνολο της (αριστερότερα της κυβέρνησης) αντιπολίτευσης, οι επόμενες 80 ημέρες θα είναι καθοριστικές. Ως τότε, τα πρόσωπα που θα εκλεγούν στις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, θα δώσουν τα δικά τους «διαπιστευτήρια» για τον τρόπο με τον οποίο σχεδιάζουν να ανατρέψουν την κυβέρνηση (κάτι που είναι συνταγματική τους υποχρέωση από την εντολή που τους έδωσε το 2023 ο λαός). Και τότε θα δούμε αν ο σημερινός πρωθυπουργός θα έχει απέναντί του μια ενωμένη αντιπολίτευση στα αριστερά του, ή ένα από τα κόμματα θα καταφέρει να αναδειχθεί ως αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Αλλιώς, το σκηνικό του 2023 θα επαναληφθεί. Μόλις 1000 μέρες έχουν μείνει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα