ΝΕΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ «ΑΓΑΠΩ ΤΗ ΔΥΣΛΕΞΙΑ ΣΟΥ» ΤΟΥ ΓΡΗΓ. ΧΑΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Υμνος στην αγάπη και τη διαφορετικότητα

Συνέντευξη στη
Γιούλα Σαρδέλη

Με το καινούργιο του μυθιστόρημα «Αγαπώ τη δυσλεξία σου» συνεχίζει την πορεία του ο Φιλιατρινός δημοσιογράφος - συγγραφέας Γρηγόρης Χαλιακόπουλος στα λογοτεχνικά δρώμενα. Το βιβλίο που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο “Αιγέας” και τιμήθηκε πρόσφατα από την ιστορική “Βιβλιοθήκη Αδαμάντιος Κοραής” παρουσιάζεται και στην Καλαμάτα από το βιβλιοπωλείο “Παπασωτηρίου” με χορηγό επικοινωνίας την “Ελευθερία” και την ηλεκτρονική εφημερίδα πολιτισμού “Culture now”. Η παρουσίαση θα γίνει στο χώρο του βιβλιοπωλείου, Αριστομένους 39, την Παρασκευή 26 Νοεμβρίου στις 7.30 το απόγευμα. Για το βιβλίο θα μιλήσει η δημοσιογράφος της “Ε“ Μαρία Τομαρά, θα διαβάσει αποσπάσματα η καθηγήτρια Χριστίνα Στριμπάκου και θα ακολουθήσει συζήτηση με το συγγραφέα. Λόγω

του ότι πρώτη φορά κυκλοφορεί ένα μυθιστόρημα που ο ήρωάς του είναι δυσλεξικός, το έργο αυτό του συγγραφέα αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Συνήθως τέτοιου είδους τίτλοι παραπέμπουν σε ιατρικές μελέτες. Και όμως το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, είναι ένας ύμνος στον έρωτα, την αγάπη, την ιστορία και τη διαφορετικότητα. Ισως εκεί να οφείλεται η επιτυχία που έχει σημειώσει μέχρι στιγμής και κυρίως στο γεγονός ότι στις παρουσιάσεις που έχουν πραγματοποιηθεί, το κοινό δεν είναι μόνο απλοί αναγνώστες, αλλά και μαθητές, γονείς και ως επί το πλείστον εκπαιδευτικοί ειδικών σχολείων και λογοθεραπευτές. Τώρα πώς συνδέεται ο έρωτας, η ιστορία και η δυσλεξία σ‘ ένα μυθιστόρημα, μας το εξηγεί ο ίδιος ο συγγραφέας στη συνέντευξη που ακολουθεί.

“Παρότι η έκδοση είναι από χιώτικο εκδοτικό οίκο, σε σύντομο χρονικό διάστημα απλώθηκε σε μια ευρεία γκάμα αναγνωστών, γιατί ίσως να ερέθισε και ο τίτλος του. Επιπρόσθετα, βοήθησε το γεγονός ότι έχει παρουσιαστεί εκτός της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και σε πολλές άλλες πόλεις. Επίσης να αναφέρω τη μεγάλη τιμή που μου έκανε μία από τις παλαιότερες βιβλιοθήκες του ελληνικού κράτους, η «Βιβλιοθήκη Αδαμάντιος Κοραής», που το παρουσίασε μέσα

στο αναγνωστήριό της, όπως και το Ιδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης που ίδρυσε η Βιργινία Τσουδερού στην Ξάνθη. Οσοι με γνωρίζουν καλά, ξέρουν πόσο με ενοχλεί η λέξη «εμπορικότητα» και επειδή ακριβώς δεν ανήκω σ‘ αυτή την κατηγορία, μπορώ να ισχυριστώ πως το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να κερδίζω αναγνώστες από τον κύκλο των σκεπτόμενων ανθρώπων, είτε είναι πλούσιοι ή φτωχοί, πτυχιούχοι, ή αναλφάβητοι, γιατί η σκέψη ενδημεί στον εσώτερο εαυτό μας και επί πλέον διαχέεται διαστρωματικά“.

“Ο ήρωας μου ο Αγγελος, είναι ένας δυσλεξικός που τοποθετεί τη μάθηση πάνω από την ερωτική απογοήτευση και διαμορφώνει τη συνείδησή του προς το καλύτερο. Ακόμα και η δυσλεξία η οποία τον κατατρύχει από την παιδική του ηλικία, παύει να τον απασχολεί και κάποια στιγμή το πρόβλημα αποκαθίσταται. Η αδυναμία, μέσω της ιστορικής γνώσης, τελικά καθίσταται δύναμη κι έτσι μπορεί πλέον να ονειρεύεται ελεύθερος, δίχως το άγχος της αυτοταπείνωσης. Ουσιαστικά το μήνυμα είναι ότι η διαφορετικότητα κάθε μορφής, αποτελεί την πολυχρωμία που ομορφαίνει τη ζωή και η δυσλεξία δεν αποτελεί πάθηση ή ασθένεια, παρά μόνο μιαν άλλη μορφή εκμάθησης. Φαντασθείτε έναν καταπράσινο από γρασίδι κήπο να τον βλέπεις κάθε μέρα ίδιο και απαράλλαχτο, πόσο θα κουράσει το βλέμμα. Ενώ μια κατακόκκινη παπαρούνα αν ανθίσει μια μέρα, η ματιά μας θα πέσει πάνω της. Αυτό ακριβώς είναι η δυσλεξία, μια γλυκιά διαφορετικότητα“!
 “Η ζωή προέρχεται απ‘ τον έρωτα αλλά συντηρείται απ‘ την αγάπη. Το μοναδικό ζευγάρι που

 δεν χωρίζει ποτέ είναι η ζωή με το θάνατο. Πάνε πάντα χέρι-χέρι και τα συναισθήματα που

εμπεριέχονται σ‘ αυτές τις έννοιες καθορίζουν την ποιότητα της ζωής. Εκείνο που πονάει σπαρακτικά την υπόστασή μας, είναι η απώλεια του έμψυχου ή άψυχου υλικού στο οποίο έχουμε επενδύσει με αγάπη. Η δαμόκλεια σπάθη του θανάτου πάνω στην αγάπη επιφέρει τρόμο, φόβο και αναταραχή. Οι μεγαλύτερες αγάπες βιώθηκαν την εποχή μεγάλων επιδημιών, όπως
 της πανούκλας. Βέβαια ο κάθε έρωτας είναι ανεπανάληπτος, γιατί έχει φτερά και πετά, αλλά κάποια στιγμή λιώνουν και τσακίζεται. Ομως η αγάπη είναι μία και μοναδική και πάνω απ‘ όλα

στέκεται στο ύψος της. Αυτή η μονομαχία, μεταξύ του θανάτου που έχει την εξουσία, και της αγάπης που διαθέτει τη δύναμη, με εξιτάρει υπέρμετρα και αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία της γραφής μου. Και τα τρία πάντως, τα έχω τοποθετήσει ισομερώς στην προσωπική μου στοιχειοθήκη“.