ΔΕΝ ΤΑ ΛΕΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ, ΟΥΤΕ ΕΓΩ, ΑΛΛΑ Ο Paul Krugman

Το ακόλουθο κομμάτι του Paul Krugman, αποτυπώνει με μεγάλη ακρίβεια το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών:  Ακολουθεί η μετάφραση:

Πολυάσχολο πρωινό, οπότε μια σύντομη δημοσίευση τώρα.
  Σε κάθε δεδομένη στιγμή, τείνει να υπάρχει ένας αριθμός, τον οποίο ελέγχω καθώς ξυπνάω, για να δω πόσο κοντά είμαστε στην αποκάλυψη. Συχνά ήταν το δεκαετές των ΗΠΑ – όπου η πτώση είναι κακή, διότι δείχνει απαισιοδοξία σχετικά με την οικονομία. Αυτή τη στιγμή είναι το Ισπανικό δεκαετές, όπου η άνοδος είναι κακή, επειδή δείχνει απαισιοδοξία σχετικά με το μέλλον του ευρώ.
  Και μαντέψτε: μετά από εκλογές, οι οποίες υποτίθεται ότι αποτέλεσαν νίκη για τις δυνάμεις της ορθοδοξίας, η απόδοση κορυφώθηκε. 7,25 %!
  Δεν είναι δύσκολο να δούμε τους λόγους: έχουμε έναν πιθανό συνασπισμό που έλαβε τη μειοψηφία των ψήφων, που ακολουθεί μια στρατηγική σχεδόν καταδικασμένη να αποτύχει, με κόμματα που κυμαίνονται από ριζοσπαστικά έως τελείως φασιστικά, τα οποία περιμένουν στα παρασκήνια. Αλλά τι ακριβώς περίμεναν οι αγορές;
  Κατά κάποιον τρόπο, το χειρότερο σχετικά με τις Ελληνικές εκλογές είναι η πιθανότητα ότι θα ενθαρρύνουν τους Γερμανούς και την ΕΚΤ να επιμείνουν λίγο ακόμα στις φαντασιώσεις τους περί του πως λειτουργούν τα πράγματα.

Ακολουθεί το Αγγλικό κείμενο:


“Can’t Get No Satisfaction”
Busy morning, so just a brief post now.

At any given time, there tends to be one number I check on waking up to see how close we are to the apocalypse. Often it has been the US 10-year – where down is bad, because it shows pessimism about the economy. Right now it’s the Spanish 10-year, where up is bad, because it shows pessimism about the future of the euro.

And guess what: after an election that supposedly was a victory for the forces of orthodoxy, the yield has spiked. 7,25 percent!

The reasons aren’t hard to see: we have a maybe coalition that received a minority of the votes, pursuing a strategy almost guaranteed to fail, with parties ranging from radical to full-on fascist waiting in the wings. But what was the market expecting?

In a way, the worst thing about the Greek election is the possibility that it will encourage the Germans and the ECB to persist a bit longer with their fantasies about how things work.