ΤΟ ΡΕΜΝΙΜΠΙ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Της JANE COOPER*

Αν ρωτηθεί ένα οποιοδήποτε τραπεζικό στέλεχος για το πώς βλέπει τηνπαγκόσμια οικονομία, η απάντηση που θα δώσει είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα σχετίζει με κάποιον τρόπο και την ευρωζώνη. Ενώ ένα χρόνο πριν υπήρχε η αίσθηση ότι η παγκόσμια οικονομία ανακάμπτει από την οικονομική κρίση του 2008, τα πρόσφατα γεγονότα στην Ευρώπη εξέπεμψαν αβεβαιότητα σχετικά με την προοπτική της παγκόσμιας ανάπτυξης.

Οι πελάτες των τραπεζών, όπου και να βρίσκονται ανά την υφήλιο, δεν είναι ανεπηρέαστοι από τα γεγονότα στην Ευρώπη, και αρκετοί κατέφυγαν σε στάση αναμονής προτιμώντας να μην λάβουνστρατηγικές ή επενδυτικές αποφάσεις σε ένα τόσο αβέβαιο περιβάλλον. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς ωστόσο, υπάρχουν για τις τράπεζες οι ευκαιρίες να σφυρηλατήσουν την πελατειακή τους βάση. Πως; Παρέχοντας βοήθεια στους πελάτες τους ώστε να ξεπεράσουν τις επιπλοκές που θα έχουν στις δραστηριότητές τους οι εξελίξεις στην ευρύτερη οικονομία.

Η πιο πρόσφατη μελέτη του ΔΝΤ για την Παγκόσμια Οικονομία η οποία δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2012 είχε τίτλο «Η ανάπτυξη ξαναρχίζει, οι κίνδυνοι παραμένουν» και ανέφερε ότι ενώ οι προοπτικές τηςπαγκόσμιας ανάπτυξης σταδιακά ενδυναμώνονται, οι κίνδυνοι για συρρίκνωση παραμένουν υψηλοί. Η μελέτη σκιαγραφεί μια παγκόσμια οικονομία διχασμένη ανάμεσα στις ανεπτυγμένες και στις αναπτυσσόμενες οικονομίες του κόσμου.

Το ΔΝΤ προβλέπει ότι πολλές ανεπτυγμένες οικονομίες θα εξακολουθούσαν την αργή ανάκαμψή τους, ενώ η ανάπτυξη θα εξακολουθούσε ισχυρή στις περισσότερες αναπτυσσόμενες οικονομίες. Το παγκόσμιο ΑΕΠ εκτιμήθηκε ότι θα υποχωρήσει από το 4% του 2011 στο 3,5% το 2012. Στο μεταξύ η πραγματική ανάπτυξη του ΑΕΠ στις αναπτυσσόμενες οικονομίες αναμένεται να επιβραδυνθεί από το 6,25% του 2011 σε 5,75% το 2012, αν και το 2013 η ανάπτυξη αναμένεται να έχει ρυθμό της τάξης του 6%.

Στην Ευρώπη και ακόμη παραπέρα

Γεγονότα σε αγορές εκτός Ευρώπης αύξησαν την παγκόσμια οικονομική αβεβαιότητα. Στις ΗΠΑ οι δείκτες απασχόλησης πέφτουν, οι πολιτικοί διχάζονται ως προς το πώς να αντιμετωπίσουν την ημερομηνία λήξης των φοροπερικοπών που εισήγαγε ο πρώην πρόεδρος Τζωρτζ Μπους και οι απόψεις διίστανται γύρω από το εάν το όριο δανεισμού της χώρας πρέπει να αυξηθεί. Όλες αυτές οι διαφωνίες έρχονται σε μια ήδη αβέβαιη εποχή, και ενώ οι προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου πλησιάζουν γρήγορα.

Στο μεταξύ, η επιβράδυνση της ανάπτυξης στις ανεπτυγμένες οικονομίες είχε επίπτωση στις εξαγωγικές χώρες του αναπτυγμένου κόσμου. Τα πρόσφατα στοιχεία δηλώνουν ότι η μεταποιητική παραγωγή της Κίνας επιβραδύνεται, κάτι το οποίο έχει πυροδοτήσει συζητήσεις για το κατά πόσον η χώρα οδεύει προς μια απότομη προσγείωση.

Μια αλλαγή στις συναλλαγές ωστόσο είναι πιθανό να αντισταθμίσει τις επιπτώσεις των γεγονότων στις ΗΠΑ και την Ευρώπη ωστόσο. Οι οικονομολόγοι προβλέπουν ότι η παγκόσμια ισχύς θα μετακηληθεί μακριά από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη προς τις αναδυόμενες αγορές, από τις οποίες στο μέλλον θα προέρχεται το μεγαλύτερο ποσοστό της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης.

Όταν πρωτοχτύπησε η κρίση το 2008 υπήρξαν πολλές συζητήσεις για την Ασία, για το εάν έφυγε από το «άρμα» του δυτικού κόσμου και άρα για το εάν θα μπορέσει να αποφύγει την αμερικανική κρίση των subprimes. Τώρα είναι συνείδηση πως καμιά οικονομία δεν είναι απρόσβλητη από τα γεγονότα στην Ευρωζώνη, αλλά υπάρχουν παράγοντες που ευνοούν την απαισιόδοξη αυτή ματιά.

Υπήρξε μια αύξηση των συναλλαγών εντός της Ασίας και μεταξύ χωρών του νότου, όπως επί παραδείγματι μεταξύ χωρών από την Ασία και την Αφρική ή μεταξύ χωρών από την Ασία και τη Λατινική Αμερική. Αυτό, σε συνδυασμό με την αύξηση της κατανάλωσης στις αναδυόμενες οικονομίες, μπορεί να ανασχέσει κάπως την πτωτική τάση και την επιβράδυνση στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Τέτοιες αγορές παρουσιάζουν προοπτικές ανάπτυξης και αρκετά στελέχη τραπεζών είναι αισιόδοξα σχετικά με τις ευκαιρίες των αναδυόμενων αγορών.

Η άνοδος του ρέμνιμπι

Ενώ το ευρώ αντιμετωπίζει δυσκολίες, ακόμη και αβεβαιότητα, η τραπεζική κοινότητα συζητά όλο και περισσότερο την άνοδο του ρέμνιμπι, γνωστού στη δύση με το όνομα γουάν, ως διεθνούς νομίσματος. Ηεπιβράδυνση της αμερικανικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας συμπίπτει με τη σταδιακή απομάκρυνση από το δολάριο και το ευρώ. Το ρέμνιμπι είναι τώρα καθ΄οδόν ώστε να καταστεί διεθνής ισοτιμία. Δεν είναι τυχαίο ότι χώρες όπως η Χιλή και η Νιγηρία έχουν ξεκινήσει να κρατούν ένα ποσοστό διεθνών αποθεμάτων τους σε αυτό.

Η κινεζική κυβέρνηση σκοπεύει να διεθνοποιήσει την ισοτιμία ώστε κάποια στιγμή να είναι πλήρως μετατρέψιμη και να μπορεί ο κόσμος να αγοράζει, να πουλά και να δανείζεται εντός των συνόρων της Κίνας. Δεδομένου του μεγέθους της οικονομίας της χώρας και του ρόλου της ως του μεγαλύτερου εξαγωγέα του κόσμου, είναι ίσως εντυπωσιακό ότι η ισοτιμία δεν έχει ακόμη γνωρίσει ευρύτερη χρήση.

Τα στοιχεία από το δίκτυο πληρωμών Shift με ημερομηνία Απρίλιος 2012 δείχνουν ότι το ρέμνιμπι είναι η 16η πιο δημοφιλής ισοτιμία για τις παγκόσμιες πληρωμές, κατέχοντας σχετικό ποσοστό της τάξης του 0,34%. Στελέχη τραπεζών αναμένουν η χρήση του ρέμνιμπι να αυξηθεί και ετοιμάζουν τους πελάτες τους για αυτή την αλλαγή στην τάση.

Η διεθνοποίηση αναμένεται να εξελιχθεί σε τρία στάδια. Πρώτα, το ρέμπνιμπι θα χρησιμοποιηθεί για εμπορικό διακανονισμό, κατόπιν στις χρηματαγορές και τις επενδύσεις, και τελικά ως αποθεματική ισοτιμία. Ένας λόγος για την σταδιακή αυτή ενσωμάτωση είναι ότι η Κίνα είναι απρόθυμη να υιοθετήσει απότομες αλλαγές στην πολιτική της, καθώς υπάρχει ο φόβος ότι μπορεί να εισρεύσουν ή να εκρεύσουν μεγάλες ποσότητες χρημάτων, προκαλώντας αποσταθεροποίηση στις παγκόσμιες χρηματαγορές.

Χαλάρωση

Η διαδικασία του ανοίγματος του ρέμνιμπι για το εμπόριο είναι κάτι που επίσης έχει συντελεστεί σταδιακά από τις κινεζικές αρχές. Αν σε μια συναλλαγή τα μέρη θελήσουν να χρησιμοποιήσουν την κινεζική ισοτιμία για εταιρίες εκτός Κίνας υπάρχουν ορισμένοι περιορισμοί.

Οι πληρωμές ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 2009 όταν οι διασυνοριακοί διακανονισμοί σε ρέμνιμπι χρησιμοποιήθηκαν πιλοτικά σε πέντε κινέζικες πόλεις, οι οποίες είχαν δικαίωμα να προχωρήσουν σε διακανονισμό με εταιρίες στο Χονγκ Κονγκ, το Μακάο και τις χώρες που αποτελούν την Ένωση κρατών Νότιας Ασίας.

Τον Ιούνιο του 2010 η πιλοτική αυτή κίνηση επεκτάθηκε σε 20 κινεζικές επαρχίες και κάποιες διεθνείς εταιρίες, καθώς οι τράπεζες που σχετίστηκαν πήραν άδεια υπό τη σκέπη του σχεδίου διασυνοριακού διακανονισμού. Τον Αύγουστο του 2011 η κινεζική κυβέρνηση ενέταξε στη ρύθμιση όλες τις περιοχές της Κίνας.

Οι κανόνες και οι κανονισμοί που περιβάλουν το ρέμνιμπι συχνά προκαλούν σύγχυση- κάτι που δημιουργεί ευκαιρίες στις συναλλακτικές τράπεζες να παράσχουν συμβουλευτικές υπηρεσίες στους πελάτες που επιθυμούν να συναλλαχθούν σε κινεζικό νόμισμα.

Η επιθυμία για χρησιμοποίηση του ρέμνιμπι έρχεται και από τα δύο μέρη: Αφενός από τις κινεζικές εταιρίες που ζητούν από τους διεθνείς εταίρους τους να τους πληρώσουν σε ρέμνιμπι, και αφετέρου από τις ξένες εταιρίες, αρκετές εκ των οποίων ζητούν από τους κινέζους αντισυμβαλλόμενους να προετοιμαστούν για πληρωμές σε ρέμνιμπι. Οι πληρωμές σε ρέμνιμπι είναι πιο γρήγορες, πιο επαρκείς και μειώνουν τον κίνδυνο του ξένου συναλλάγματος για τους κινέζους προμηθευτές, ενώ για εταιρίες που έχουν δραστηριότητες στην Κίνα το να πληρώνουν σε ρέμνιμπι μπορεί να αποτελέσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

Ισορροπία που αλλάζει

Το 2001 ο ρυθμός αύξησης της χρήσης του ρέμνιμπι στις εμπορικές πληρωμές ήταν εκθετικός. Στο τέλος της χρονιάς ωστόσο, τα στοιχεία για τους διακανονισμούς σε ρέμνιμπι επιδεινώθηκαν και ο ενθουσιασμός για το πόσο γρήγορα το κινεζικό νόμισμα θα καταστεί διεθνής ισοτιμία υποχώρησε. Ωστόσο, η συναλλακτική τραπεζική βλέπει μακροπρόθεσμα και με δεδομένο το πώς αλλάζουν οι ισορροπίες στην παγκόσμια οικονομία λίγοι αμφιβάλλουν ότι κάποτε το ρέμνιμπι θα αποτελεί διεθνή ισοτιμία.

Το Μάιο του 2012 τα στοιχεία έδειξαν ότι το ρέμνιμπι ήταν η τρίτη (από πλευράς αξίας) ευρύτερα χρησιμοποιούμενη ισοτιμία στην έκδοση τραπεζικών πιστώσεων, μετά το δολάριο και το ευρώ. Το ρέμνιμπι κατέχει ποσοστό 4% στην έκδοση τέτοιων πιστώσεων, ενώ το δολάριο έχει το 84,4% και το ευρώ το 7%.

Δημοσιεύθηκε στο euro2day.gr