Η λίστα Λαγκάρντ και το κουτόχορτο

Σάκης Μουμτζής

Του Σάκη Μουμτζή
Είναι γνωστό πως η λίστα Λαγκάρντ περιέχει 2.062 ονόματα, από τα οποία ταυτοποιήθηκαν σε επίπεδο ΑΦΜ 1.727 ονόματα. Τα υπόλοιπα είτε αφορούν Έλληνες του εξωτερικού χωρίς ελληνικό ΑΦΜ, είτε τα στοιχεία είναι ασαφή και δεν μπορούν να οδηγήσουν με ασφάλεια στα φυσικά πρόσωπα.

Από τα 1.727 άτομα, τα 23 προσήλθαν στις φορολογικές αρχές και κατέβαλαν το συνολικό ποσό των 14,7 εκατομμυρίων ευρώ, κάνοντας χρήση του νόμου 4321/2015, που διέγραφε πρόστιμα και προσαυξήσεις, εφόσον η καταβολή του ποσού γινόταν εφάπαξ (εφημερίδα AΥΓΗ 18/9/2015).

Το καινούργιο στικάκι, την ύπαρξη του οποίου ανήγγειλε με πανηγυρικό τρόπο ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αφορά την κίνηση αυτών των λογαριασμών και, όπως αναφέρουν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες, περιέχει 500.000 περίπου εγγραφές. Κάτι που πολύ απλά σημαίνει περίπου 240 εγγραφές ανά λογαριασμό. Είναι προφανές πως το κυρίως ενδιαφέρον εστιάζεται στους τροφοδότες λογαριασμούς της λίστας Λαγκάρντ, που, για να αξιοποιηθούν νομικά, πρέπει και αυτοί να ταυτοποιηθούν σε επίπεδο ΑΦΜ. Εννοείται πως χωρίς αυτήν την ταυτοποίηση δεν μπορεί να γίνει και η πολιτική εκμετάλλευση του θέματος.
Συνεπώς, αναφερόμαστε σε μία μακροχρόνια διαδικασία, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, γιατί δεν πρέπει να λησμονούμε πως το πρόβλημα με τις λίστες είναι αποκλειστικά φορολογικό. Αν δηλαδή οι κάτοχοι των λογαριασμών μπορούν να δικαιολογήσουν αυτά τα ποσά. Φυσικά και παρουσιάζουν ενδιαφέρον οι τροφοδότες λογαριασμοί, γιατί μαρτυρούν κατά τεκμήριο τη σχέση τους με τους αποδέκτες - λογαριασμούς, αλλά δεν λύνουν το πρόβλημα του «πόθεν έσχες» για τις φορολογικές αρχές. Απλώς δείχνουν τη διαδρομή του χρήματος. Ενδεχομένως όμως να προκύψουν από τις νέες ταυτοποιήσεις, αν αυτές επιτευχθούν, σημαντικά στοιχεία που μπορεί να κινήσουν το ενδιαφέρον των δικαστικών αρχών για παραβάσεις όχι φορολογικού ενδιαφέροντος.

Άρα, το όλο θριαμβευτικό σκηνικό που έστησαν οι επικοινωνιολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ ελάχιστα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που γεννά η συναλλαγή μιας νόμιμης κυβέρνησης με έναν καταζητούμενο εγκληματία, καταδικασμένο σε βαρύτατες ποινές. Είναι φανερό πως οι τρέχουσες πολιτικές δυσκολίες τής επέβαλλαν κάτι τέτοιο. Όμως η ουσία θα αργήσει να φανεί και οι εντυπώσεις από αυτήν την κίνηση θα ξεχαστούν γρήγορα, μόλις αρχίσουν οι συζητήσεις για το ασφαλιστικό.

Αν πραγματικά ήθελε να γεμίσει τα δημόσια ταμεία η κυβέρνηση –και όχι μόνον η παρούσα– θα μπορούσε να ελέγξει εξονυχιστικά τα εμβάσματα του εξωτερικού που πραγματοποίησαν Έλληνες πολίτες μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου. Είναι μία πολύ εύκολη επιχείρηση, γιατί δεν χρειάζονται ταυτοποιήσεις, καθώς όλα τα στοιχεία βρίσκονται στην Τράπεζα της Ελλάδος. Χρειάζεται απλώς καλή θέληση, που φαίνεται πως δεν υπάρχει, γιατί ο αριθμός των εμπλεκομένων είναι πολύ μεγάλος και το κυριότερο: το 33% των φυσικών προσώπων που έστειλαν τα χρήματα τους στο εξωτερικό είναι δημόσιοι υπάλληλοι, με προεξάρχοντες τους εκπαιδευτικούς. Συνεπώς, ο έλεγχος των «πόθεν έσχες» τόσων πολλών ανθρώπων δημιουργεί πολιτικό πρόβλημα σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, πολύ δε περισσότερο σε μία κυβέρνηση της αριστεράς, καθώς η σύνθεση αυτής της λίστας ανατρέπει βασικά της ιδεολογήματα, που βρίσκουν όμως τη δικαίωση τους στη λίστα Λαγκάρντ. Στη λίστα των ολίγων μεν, πλουσίων δε.

Τι κι αν φρόντισε με τον δικό της νόμο, τον νόμο της αριστεράς, να απαλλάξει τους «πλουτοκράτες» από τα πρόστιμα και τις προσαυξήσεις!