Ελληνική Κυβέρνηση: Μια κυβέρνηση large. Τα κάνει όλα μα όλα λάθος, αναβαπτίζεται στην κολυμβήθρα της Σιλωάμ μέσω των εκλογών για να τα ξανακάνει και πάλι όλα λάθος. Δεν θα ήταν σοβαρή κυβέρνηση μιας χώρας σαν την Ελλάδα, αν θα τα έκανε σωστά.
Έλληνες πολιτικοί: Είναι κάτι σαν τον Δία. Έτρωγε, έπινε, πηδούσε αλλά λόγο δεν έδινε παρά μόνο στον εαυτό του.
Πρωθυπουργός: Έχει μπερδέψει το κράτος με Μ.Κ.Ο. και πιστεύει ότι οι εργαζόμενοι ιδιωτικού και δημόσιου τομέα είναι εθελοντές, που όχι μόνο δεν θα πρέπει να ανταμείβονται οικονομικά, αλλά οφείλουν να είναι πατριώτες, πληρώνοντας από το μη-εισόδημα τους το κράτος-Μ.Κ.Ο. Εννοείται ότι όλα τα χρήματα του κράτους-Μ.Κ.Ο. πηγαίνουν στη διευθύνουσα ειπιτροπή της Μ.Κ.Ο.
Αντιπρόεδρος: Η Θεά παντός καιρού. Δεν ξεχειλίζει μόνο η τηλεοπτική μας οθόνη με την παρουσία του αλλά και τ’ αυτιά μας από τις περιττολογίες του.
Απελθών πρωθυπουργός: Το τοτέμ της ........
άκρας του τάφου σιωπής και η πεμπτουσία διεφθαρμένης οκνηρίας.
Άρχουσα τάξη: Κρατικοδίαιτοι γαλατάδες, γιαουρτάδες, μπετατζήδες, και πλασιέ ηλεκτρονικών προϊόντων που την έχουν δει υπερπλανητάρχες.
Αντιπολίτευση: Άστα να πάνε. Ξέρει και δεν μιλά, δεν ξέρει και πράττει.
Βουλευτής κυβερνώντος κόμματος: Αν αποφασίσει να κάνει αντιπολίτευση στο κόμμα του, πρέπει να έχει πάνω του χάπια που σταματούν τη διάροια.
Ενοριακά σισίτια: Τα προσεχή λογιστήρια που θα πηγαίνουν οι πάσχοντες εργαζόμενοι για τον άρτον τους τον επιούσιο.
Εργαζόμενοι Βουλής: Δεν θεωρούνται πατριώτες και εξαιρούνται περικοπών και πρόσθετων φόρων στους μισθούς τους.
Εργαζόμενοι Γενικώς: Οι ζώντες μεταφυσικώς: μετά φόβου Θεού, νηστείας και προσευχής προς Κύριον αναμένοντες το Επέκεινα.
Καρτέλ: Η πραγματική κυβέρνηση. Όποιος τολμήσει να τα αγγίξει δεν ξαναβλέπει εξουσία, αλλά σιγά να μην το σκεφτόταν κάθε κυβέρνηση που θέλει να παίρνει στα σοβαρό τον εαυτό της.
Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος: Τις μονές μέρες λέει αυγά, τις ζυγές λέει καλάθια. Το Σαββατοκύριακο βάζει να του γράφουν το ρόλο της επόμενης εβδομάδας και τον μαθαίνει απέξω. Πληκτικό μεν προσοδοφόρο δε.
Κυβέρνηση: Είναι όλοι εκείνοι οι θαρραλέοι πολιτικοί που αποφάσισαν να γίνουν καμικάζι εναντίον του κόμματος και των ψηφοφόρων του, έστω κι’ αν τους είναι επώδυνο ότι θα φύγουν νύχτα και μεταμφιεσμένοι από την εξουσία.
Συνδικαλιστής: Ο εκάστοτε μπουρούχος των 80.000 ευρώ το χρόνο, που λέει και καμια σαχλαμάρα υπέρ των εργαζομένων, και που στο τέλος κρανιώνονται και τον παίρνουν φαλάγγι.
Υπουργός Εργασίας: Ο παλαιόθεν ομορφονιός, που όταν είδε ότι μπορεί να γίνει το αντίπαλο δέος για την ηγεσία του κόμματος, σήκωσε μπαϊράκι, του ήρθε η ροπαλιά, και κατάντησε – κάνοντας τουμπεκί ψιλοκομμένο- να λέει ότι στηρίζει τον πρωθυπουργό στα νέα μέτρα!!!. Η κατεξοχήν προς οίκτον συμπεριφορά πολιτικού.
Υπουργός Οικονομικών: Αν δεν είναι μεσαίο στέλεχος διεθνούς τράπεζας ή διεθνούς οικονομικού οργανισμού θα πρέπει να ενεργεί ως τέτοιο για να μπορεί να κατέχει τη θέση του. Κάτι σαν το μπακότερμα που παίζαμε μικροί: λίγο από τερματοφύλακα, λίγο από αμυντικό, αλλά στο τέλος τρώγαμε το γκολ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα