Ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στην ίδρυση του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών (κείμενο)

Ελληνίδες, έλληνες,
Φίλες και Φίλοι,
Από τα βάθη της καρδιάς μου ένα ευχαριστώ για την δυναμική και συνειδητή συμμετοχή σας στο νέο μας ξεκίνημα.
Ένα θερμό καλωσόρισμα σε κάθε ενεργό πολίτη που θα υπογράψει το κείμενο της διακήρυξής μας.
Υπογραφές – και σήμερα και όλες τις επόμενες ημέρες, όταν θα οργώνουμε την Ελλάδα, για το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών, το Κίνημά μας.
Αποτελεί ένα κείμενο – συμβόλαιο μεταξύ μας, για μια κοινή, δημιουργική πορεία.
Μια πορεία που γεννιέται για σας, με εσάς, από εσάς.
Μια πορεία με καθαρό πολιτικό στίγμα και όραμα.
Μας ρωτάνε, ποιοι είμαστε; Τι πρεσβεύουμε;
Απαντάμε: Εμείς δεν ξεκινάμε από το μηδέν.
Ξεκινάμε από την αρχή.
Και αρχή είναι οι αξίες μας.
Αξίες που μας ένωσαν και μας ενώνουν.
Εμπνεόμαστε από τις αξίες και τις ζωντανές παραδόσεις του Ανθρωπισμού, του Διαφωτισμού, του Πολιτικού Φιλελευθερισμού, του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και της Οικολογίας.
Οι αξίες του Ανθρωπισμού είναι και η πίστη μας στην ελευθερία του ανθρώπου, την προστασία κάθε ατόμου από διακρίσεις, από την περιθωριοποίηση ή ακόμα τη βία, λόγω φύλου, καταγωγής, εθνότητας, ηλικίας, πολιτικής άποψης, σεξουαλικού προσανατολισμού, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων.
Είναι η δέσμευσή μας να αγωνιστούμε για θεσμούς που προστατεύουν και σέβονται την προσωπικότητα και τα δικαιώματα κάθε πολίτη.
Ανθρωπισμός σημαίνει και δέσμευσή μας για ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Οι αξίες του Διαφωτισμού – η πίστη μας να υπερασπιστούμε τον ορθολογισμό, με παρρησία να αναζητούμε τις αλήθειες απέναντι στην δημαγωγία, τον δογματισμό, τον φονταμενταλισμό, αλλά και την συνομωσιολογία και τον λαϊκισμό.
Διαφωτισμός σημαίνει και δέσμευσή μας για έναν πολίτη ενημερωμένο, μέσα από τη συνεχή παιδεία, την αυτομόρφωση. Θεμέλιο λίθο της κριτικής σκέψης, της καινοτομίας και πάντα προϋπόθεση της συμμετοχικής δημοκρατίας.
Οι αξίες της Δημοκρατίας και του Πολιτικού Φιλελευθερισμού είναι η πίστη μας στις δυνατότητες του πολίτη, του δήμου – με την αρχαία έννοιά της λέξης, να ελέγχουν την εξουσία, να πολεμούν την υπερσυγκέντρωσή της, την αυθαιρεσία της.
Δέσμευσή μας για μια κοινωνία, ευνομούμενη, όπου θα εδραιώνεται η ισχύς του δικαίου και όχι το δίκιο του ισχυρού.
Με τον πολίτη ενεργό συμμέτοχο, αυτόνομο, συνδιαμορφωτή ατομικά και συλλογικά, δημιουργό και υπερασπιστή θεσμών που προστατεύουν την θεμελιώδη αρχή της Ελευθερίας και της ανοιχτής πλουραλιστικής κοινωνίας.
Οι αξίες του Σοσιαλισμού, είναι η πίστη μας για κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα και αλληλεγγύη.
Αλληλεγγύη σημαίνει και δέσμευσή μας για δικαιοσύνη ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες, ανάμεσα στις γενιές, αλλά και ευθύνη για την προστασία του περιβάλλοντος.

Κοινωνική δικαιοσύνη σημαίνει δέσμευσή μας για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, για ισονομία, δίκαιη κατανομή βαρών και διανομή πλούτου.
Ισότητα σημαίνει και δέσμευσή μας να αγωνιστούμε απέναντι σε κάθε μορφή ανισότητας που στερεί θεμελιώδη δικαιώματα και δυνατότητες των πολιτών.
Οι αξίες της οικολογίας είναι η πίστη μας ότι το μοντέλο ανάπτυξης μπορεί να είναι βιώσιμο, δημιουργικό, δίκαιο μόνο αν αναδείξουμε το φυσικό μας περιβάλλον και πολιτισμό ως προτέρημα και πλεονέκτημα.
Σημαίνει ότι εμπνεόμαστε από τους κανόνες του φυσικού περιβάλλοντος, όπως το σεβασμό της οικο-πολυμορφίας, βιο-ποικιλότητας και αυτονομίας, της αποκεντρωμένης συμβίωσης, της ισοπολιτείας και αταξικότητας.
Μας ρωτάνε, σε ποιους απευθυνόμαστε;
Ποιους θέλουμε να εκφράσουμε;
Απαντάμε πως φιλοδοξούμε να εκφράσουμε μια κοινωνική συμμαχία που είναι ταυτοχρόνως Συμμαχία Δικαιοσύνης και Δημιουργίας, βάσει των αξιών και των αρχών μας.
Πολιτική αποστολή μας, δέσμευση και υποχρέωση μας, είναι να σφυρηλατήσουμε τη συμμαχία αυτή, να την εκφράσουμε πολιτικά.
Από την μια, ακριβοδίκαιη προστασία όσων έχουν ανάγκη.
Από την άλλη, υποστήριξη των δημιουργικών δυνάμεων για να αναδείξουν το ταλέντο τους, να εφαρμόσουν τις ιδέες τους και να απολαύσουν τους καρπούς των κόπων τους.
Και πάνω από όλα, αναγνωρίζοντας ότι, τα δικαιώματα συνεπάγονται υποχρεώσεις.
Γι αυτό και δεν θα επιτρέψουμε ποτέ ξανά ο λογαριασμός να σταλεί στην επομένη γενιά.
Η συμμαχία Δικαιοσύνης και Δημιουργίας, ενώνει πολιτικά όλους και όλες που αγωνίζονται να δουν τη χώρα να αλλάζει ριζικά προς το καλύτερο, που αγωνίζονται να εμπεδωθούν κανόνες διαφάνειας που να ισχύουν για όλους, χωρίς εξαιρέσεις.
Μας ρωτάνε, με ποιους συγκρουόμαστε;
Ποιος είναι ο αντίπαλός μας;
Το 1974, μετά την εθνική τραγωδία της Κύπρου και την κατάρρευση της δικτατορίας, λαϊκή απαίτηση έγινε η απελευθέρωση της Ελλάδας. Όραμα του λαού μας, να απεξαρτηθούμε από τη ρίζα της συμφοράς: την εξάρτησή μας από ξένες δυνάμεις που ήθελαν κυβερνήσεις πιόνια, δημοκρατίες ελεγχόμενες και λαούς υποταγμένους. Η απεξάρτησή μας αποτελούσε όρο και ελάχιστη προϋπόθεση για να εδραιωθεί η λαϊκή κυριαρχία αλλά και να πραγματοποιηθεί η κοινωνική δικαιοσύνη.
Αυτό ήταν το μεγάλο στοίχημα, ο πατριωτικός αγώνας, που ενέπνευσε και την Ιδρυτική Πράξη της 3ης του Σεπτέμβρη του 1974.
Σήμερα, το 2015, o κύκλος της μεταπολίτευσης κλείνει.
Απαίτηση των Ελλήνων πολιτών, είναι η απελευθέρωσή μας από μια νέα εξάρτηση, που έχει τη ρίζα της στην αιχμαλωσία των δημοκρατικών μας θεσμών. Αιχμαλωσία από μηχανισμούς ενός οικονομικού, πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου, που υπηρετείται από ένα πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης.
Παρά τα μεγάλα επιτεύγματα των προοδευτικών κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, πελατειακές δομές, αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές, επιβιώνουν, διαχέονται και κυριαρχούν. Αυτές ευθύνονται για την υπονόμευση των δημοκρατικών λειτουργιών, την περιθωριοποίηση του πολίτη από την πολιτική, την εξάρτηση της αυτοδιοίκησης από ένα συγκεντρωτικό κράτος, τη γιγάντωση των κοινωνικών ανισοτήτων, τη στρεβλή ανάπτυξη και τελικά, τη σπατάλη του πλούτου και των δυνάμεων του Ελληνικού λαού.
Οι στρεβλώσεις και οι εξαρτήσεις αυτές, αντί να αντιμετωπιστούν δημιουργώντας ένα κράτος δικαίου, ενισχύθηκαν συνειδητά από συντηρητικές κυβερνήσεις. Ο τρόπος διακυβέρνησης της χώρας από τη συντήρηση μας κατέστησε ευάλωτους στη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση και έκθετους όσον αφορά στην εκπλήρωση των ευρωπαϊκών μας υποχρεώσεων. Πέραν του ότι παρέδωσε ελλείμματα και χρέη, υπονόμευσε τη διεθνή μας αξιοπιστία και οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα μιας νέας εθνικής τραγωδίας, στο φάσμα μιας χρεοκοπίας, και την κοινωνία σε μια σκληρή δοκιμασία.
Σήμερα, η απαίτηση των Ελλήνων πολιτών για απελευθέρωση από τα δεσμά αυτού του πελατειακού συστήματος, μπορεί και πρέπει να μετασχηματιστεί σε ένα κίνημα αξιών.
Απαντάμε, λοιπόν – σε όσους μας ρωτούν με ποιούς συγκρουόμαστε:
Η διακήρυξή μας, είναι απολύτως καθαρή και σαφής. Περιγράφει τους στόχους και καλεί όλους στον αγώνα, γιατί,
Συγκροτούμε μέτωπο απέναντι σε όσους κυνηγούν την εξουσία ως λάφυρο για ιδιοποίηση, σε όσους θεωρούν ότι μπορούν να παρασιτούν σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.
Συγκροτούμε μέτωπο απέναντι σε όσους θεωρούν ότι έχουν το προνόμιο να αυθαιρετούν χωρίς να λογοδοτούν.
Συγκροτούμε μέτωπο απέναντι στην αντίληψη της συντήρησης, δεξιάς και αριστερής, αλλά και σε όσους ταυτίστηκαν μαζί της. Τη συντήρηση, που αντιμετωπίζει το δημόσιο σαν πελατειακό λάφυρο, που υπονομεύει τη δημοσιονομική υπευθυνότητα με τον διαρκή κίνδυνο εκτροχιασμού της οικονομίας.
Αντίπαλός μας το σύστημα του πελατειακού καπιταλισμού, και ένα κατεστημένο που άφησε αυτές τις αντιλήψεις, τις πρακτικές να γιγαντωθούν, να οδηγήσουν τη χώρα στο γκρεμό και να πνίξουν τις δυνατότητες του λαού και της πατρίδας μας.
Συγκροτούμε μέτωπο απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό εδώ στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, και κυρίως, απέναντι στις παλιές και νέες ανισότητες που αυτό παράγει.
Μας ρωτάνε, τι λέμε που δεν λένε οι άλλοι;
Ποια είναι η βασική πολιτική μας πρόταση;
Απαντάμε:
Η εμπειρία πέντε ετών από το ξέσπασμα της κρίσης, που σοβούσε χρόνια, οδηγεί σε ένα πολύ απλό συμπέρασμα, για το οποίο δεν μιλάει κανείς – ή για την ακρίβεια, όλοι μιλάνε και τσακώνονται για όλα, εκτός από την ταμπακιέρα:
Εμείς λέμε: Η Ελλάδα δεν πρόκειται να αποφύγει οριστικά τον κίνδυνο, δεν πρόκειται να μπορεί να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις των αλλαγών που ζούμε ή επέρχονται, δεν πρόκειται να υπερβεί την κρίση και να ανακάμψει οριστικά, αν δεν αλλάξει οριστικά, συθέμελα, στη βάση αρχών και αξιών για μία σύγχρονη λειτουργική δημοκρατία.
Χρειάζεται την επανάσταση του αυτονόητου.
Αυτή η επανάσταση βασίζεται στην βαθιά πεποίθησή μας ότι η Ελλάδα μπορεί.
Αρκεί να πιστέψει στον εαυτό της.
Αρκεί να μην θεωρούμε ότι για όλα τα δεινά φταίνε κάποιοι ξένοι προστάτες ή από την άλλη ότι, η σωτηρία μας, η λύση των πάντων, θα έρθει ως δια μαγείας όταν εμφανιστεί κάποιος ξένος προστάτης.
Όσο και εάν μας επηρεάζει το ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον, όσο και εάν ο αγώνας των δημοκρατών και σοσιαλιστών είναι και αγώνας ευρωπαϊκός, είναι αγώνας διεθνιστικός, τόσο έχουμε χρέος να διατρανώνουμε την πίστη μας σε μια αλήθεια, ότι ο δικός μας πατριωτισμός εδράζεται στην πεποίθηση ότι μπορούμε, εμείς, οι Έλληνες, μαζί και συλλογικά, να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Αν δεν το κάνουμε εμείς, κανείς δεν θα το κάνει.
Και όταν εμείς συλλογικά το κάνουμε, όσοι και να μας επιβουλεύονται δύσκολα θα πετύχουν.
Ο τόπος μας, σήμερα, έχει απόλυτη ανάγκη ενός πολιτικού φορέα που θα εκφράζει καθαρά και θα υλοποιεί με αξιοπιστία και χωρίς συμβιβασμούς στην πράξη την συλλογική μας δέσμευση για προόδο, ενώνοντας τις δυνάμεις της προοδευτικής αλλαγής απέναντι στην δεξιά ή αριστερή συντήρηση και όσους ταυτίστηκαν μαζί της.
Εμείς λέμε, λοιπόν – θα δουλέψουμε, θα πιέσουμε, θα παλέψουμε για να αποκτήσει η Ελλάδα το δικό της Ελληνικό Σχέδιο.
Σχέδιο πατριωτικό, που κανείς δεν μας επιβάλλει.
Που επιλέγουμε εμείς, είναι κτήμα του Έλληνα και της Ελληνίδας.
Ελληνικό σχέδιο και Θεσμοί που λειτουργούν, με τον πολίτη συμμέτοχο και τελικό κριτή.
Έτσι θα οικοδομηθεί η Μεταπελατειακή Ελλάδα, μία Ελλάδα Αξιών, Δικαιοσύνης, Δημιουργίας.
Μόνο έτσι οι πολίτες θα δουν βελτίωση στην καθημερινότητά τους, αποτινάσσοντας την ανασφάλεια και την αίσθηση ότι όλα γίνονται ερήμην τους.
Μόνο έτσι θα δούμε επενδύσεις και ανάπτυξη βιώσιμη.
Μόνο έτσι θα μπορούμε να υποσχεθούμε στις νέες γενιές δουλειά και ευημερία.
Μόνο έτσι θα εγγυηθούμε την χρηστή διοίκηση και υπεύθυνη δημοσιονομική πολιτική.
Μόνο ένα σχέδιο θα μας δώσει δύναμη διαπραγματευτική απέναντι σε εταίρους και δανειστές, στη σημερινή συγκυρία, ώστε να πούμε: όχι άλλη πολιτική λιτότητας.
Μόνο έτσι μπορούμε να πετύχουμε και τους καλύτερους όρους στην διαπραγμάτευση για τη διαχείριση του χρέους μας.
Το Σχέδιο μας βασίζεται σε ένα τρίπτυχο – Απελευθέρωση, Ανθρωπιά, Ανάπτυξη:
• Προϋπόθεση πρώτη: Απελευθέρωση της δημοκρατίας μας, των πολιτειακών θεσμών μας, από τον πελατειακό και μοιραίο εναγκαλισμό από ισχυρά συμφέροντα και δουλείες.
Οι αρχές της διαφάνειας, της αξιοκρατίας, της διαβούλευσης, της άμεσης συμμετοχικής δημοκρατίας, της αποκεντρωμένης και αποτελεσματικής διοίκησης, της κοινωνικής λογοδοσίας, του δημοκρατικού ελέγχου κάθε εξουσίας, της ισχύος του δικαίου, αποτελούν πυξίδα για μας.
• Προϋπόθεση δεύτερη: Ανθρωπιά και αλληλεγγύη απέναντι στη σκληρότητα των ανισοτήτων, που διαρρηγνύουν την κοινωνική συνοχή ενώ περιθωριοποιούν ανέργους, φτωχούς, συνταξιούχους και αδύναμα στρώματα της κοινωνίας.
Απέναντι στην κυριαρχία των δημοσιονομικών δεικτών, προβάλλουμε και την καθοριστική σημασία των κοινωνικών δεικτών.
Πυξίδα μας η κοινωνική δικαιοσύνη μέσα από ένα κράτος που δίκαια θα κατανέμει βάρη, δίκαια θα διανέμει πλούτο, δίκαια θα εξασφαλίζει το ελάχιστο αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης – απαραίτητοι όροι για να εξασφαλίσουμε σιγουριά και ασφάλεια για τον κάθε πολίτη.
• Προϋπόθεση τρίτη: Ανάπτυξη βιώσιμη, που θα εδράζεται στην ανασυγκρότηση του παραγωγικού μας ιστού επενδύοντας στα δικά μας συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Θέλουμε την επιχειρηματικότητα, την επιχειρηματική πρωτοβουλία που εδράζεται σε παραγωγικές και όχι παρασιτικές βάσεις, αξιοποιώντας ότι πολυτιμότερο έχει η χώρα μας: Τον άνθρωπο, τον ελληνικό πολιτισμό και το μοναδικό ελληνικό περιβάλλον.
Πυξίδα μας οι νέες βιώσιμες τεχνολογίες, η εκπαίδευση που αναδεικνύει την δημιουργική και κριτική σκέψη, που απελευθερώνει το ανθρώπινο δυναμικό και το θωρακίζει απέναντι στις παγκόσμιες τεχνολογικές και οικολογικές εξελίξεις.
Μας ρωτάνε, γιατί χρειάζεται ένα νέο Κίνημα τώρα;
Απαντάμε: Για 5 κυρίως λόγους:
Πρώτον, γιατί η χώρα, προκειμένου να πορευθεί με ασφάλεια στο μέλλον, χρειάζεται αποφασιστικότητα και πολιτικές δυνάμεις και ηγεσίες που βάζουν πρώτα την Ελλάδα και τους πολίτες της, χωρίς να υπολογίζουν προσωπικό ή πολιτικό κόστος.
Η χώρα στερείται τέτοιας ηγεσίας σήμερα – ακόμα και η προγραμματισμένη έξοδος από το Μνημόνιο θυσιάστηκε στο βωμό απαράδεκτων μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.
Δεύτερον, γιατί είναι αναγκαία η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των δυνάμεων της προόδου.
Των δυνάμεων που όταν ξέσπασε η κρίση του 2009 ανέλαβαν τις ευθύνες τους με γενναιότητα και ξεκίνησαν τις μεγάλες αλλαγές που είχε ανάγκη η χώρα.
Των δυνάμεων που και σήμερα υπερασπίζονται την επανάσταση του αυτονόητου. Των δυνάμεων που υπερασπίζονται το δικαίωμα του λαού να γνωρίζει – μέσω της διαύγειας για παράδειγμα, ότι τα λεφτά του δεν σπαταλώνται αλλά αξιοποιούνται με διαφάνεια και με αποτελεσματικό τρόπο, για την ανάπτυξη, την πρόνοια, την παιδεία, την υγεία.
Των δυνάμεων που είδαν με αγανάκτηση την προσπάθεια προοδευτικών δημοκρατικών αλλαγών, που ξεκίνησε στα τέλη του 2009, να υπονομεύεται συστηματικά την περίοδο 2012-2014.
Τρίτον, γιατί στη δημόσια ζωή της χώρας, είναι αναντικατάστατος ο πρωταγωνιστικός ρόλος των δημοκρατών σοσιαλιστών.
Για κυβερνητικές συνεργασίες με ξεκάθαρο προοδευτικό πλαίσιο.
Δεν θα γίνουμε παρακολούθημα κανενός.
Ακόμα περισσότερο, δεν μπορούμε να είμαστε ουραγός της δεξιάς, επισφραγίζοντας συντηρητικές και πελατειακές πολιτικές.
Οπισθοχωρώντας από τη θέση που μας επιβάλλει μια αδήριτη ανάγκη, για μεταρρυθμίσεις προοδευτικές και δημοκρατικές.
Τέταρτον, γιατί πρέπει να αποκαλύπτονται συνεχώς αλήθειες. Αλήθειες που πνίγηκαν κάτω από ένα πέπλο σιωπής και συνομωσιολογίας. Αλήθειες που πόναγαν ένα κατεστημένο που δεν άντεχε αλλαγές για μια Ελλάδα ευνομούμενη και δίκαιη.
Κατεστημένο που ήξερε και ξέρει ότι, λεφτά υπάρχουν, αλλά δεν ήθελε και δεν θέλει ένα φορολογικό σύστημα δίκαιο και διαφανές, δεν ήθελε και δεν θέλει να σπάσει η πελατειακή εξάρτηση του πολιτικού συστήματος, δεν ήθελε και δεν θέλει ένα ισχυρό δημόσιο να προστατεύει τα δικαιώματα του πολίτη και όχι τα προνόμια των λίγων.
Και πέμπτον, γιατί πρέπει να δώσουμε φωνή και δύναμη στους χιλιάδες πολίτες που μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες.
Για να ξέρουν οι πολίτες και να αισθάνονται ότι, δεν θα υπονομευτεί το δικαίωμα τους να έχουν φωνή – φωνή που θα είχε ακουστεί όταν εμείς προτείναμε δημοψήφισμα.
Πολίτες που σήμερα ασφυκτιούν, είτε γιατί είναι πολιτικά άστεγοι, είτε γιατί έχουν να επιλέξουν κόμματα και πολιτικές ηγεσίες που δεν τους εκφράζουν.
Πολίτες που θέλουν να συνδιαμορφώσουν με τη φωνή τους, με τη συμμετοχή και αυτοοργάνωσή τους, το νέο κοινό πολιτικό μας σπίτι.
Για να ανασυντάξουμε όλοι μαζί τις προοδευτικές δυνάμεις – και μαζί την Ελλάδα.
Φίλες και φίλοι,
Όσοι δεν θέλουν να καταλάβουν την πρωτοβουλία μας, μιλάνε για προσωπική μου ατζέντα.
Κλείνουν τα αυτιά στους χιλιάδες συμπολίτες μας, πρώην και νυν μέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ, που ζητούσαν κάτι να γίνει επιτέλους για να σταματήσει ο αφανισμός των αξιών μας από τον πολιτικό χάρτη της χώρας.
Τους αγνοούν.
Όσοι δεν θέλουν να καταλάβουν, μιλάνε για «διάσπαση».
Εμείς μιλάμε για λύτρωση. Μιλάμε για δημιουργική ρήξη.
Και μέσα από αυτήν, για την εκ νέου σύνθεση των δυνάμεων της προόδου από τη βάση – και στη βάση των αξιών μας, όχι με παιχνίδια κορυφής που δεν αφορούν κανένα.
Δεν θέλουν να καταλάβουν ότι το σημερινό ξεκίνημα δεν είναι υπόθεση ενός.
Είναι υπόθεση πολλών.
Πάρα πολλών.
Αλλά αφού εγκαλούμαι προσωπικά, ας απαντήσω και με ένα πιο προσωπικό τόνο.
Αν σκεφτόμουν το προσωπικό μου όφελος, θα βολευόμουν σε αυτά που μου πρότειναν.
Τη σιγουριά της επανεκλογής, τη σίγουρη βουλευτική έδρα.
Με αντάλλαγμα, τι; Τη σιωπή μου σε μια επίπλαστη ενότητα, που βυθίζει μία ολόκληρη παράταξη στην ανυποληψία και που οι περισσότεροι καταγγέλλουν στις μεταξύ τους συζητήσεις, αλλά «καταπίνουν» δημοσίως.
Αυτό θα έκανα, αν είχα προσωπική ατζέντα, θα σιωπούσα – θα βολευόμουν.
Επέλεξα, για άλλη μία φορά, το δύσκολο δρόμο.
Επέλεξα, να βάλω και πάλι το κεφάλι μου στο ντορβά και να αναλάβω πρωτοβουλία δημιουργικής ρήξης με το κομματικό κατεστημένο.
Αυτός είμαι.
Αυτός ήμουν.
Αυτός θα είμαι πάντα.
Η απόφαση αυτή ήταν από τις δυσκολότερες στη ζωή μου.
Αλλά στην πολιτική έχω ταχθεί να υπηρετώ την πατρίδα.
Το κοινό καλό.
Να υπηρετώ αυτό που θεωρώ το δίκιο, το σωστό, το προοδευτικό, το ανθρώπινο.
Πολλές φορές αναγκάστηκα να πάρω δύσκολες αποφάσεις για τα πιστεύω μου.
Δεν συμβιβάστηκα ποτέ με την λογική της αποφυγής του πολιτικού κόστους.
Σίγουρα έκανα λάθη.
Αλλά για το κοινό καλό ποτέ δεν υπολόγισα το προσωπικό όφελος.
Όταν πάλεψα για την ελεύθερη ραδιοφωνία, ενάντια σε όσους μου φώναζαν να μην το κάνω.
Όταν μίλησα για την ανάγκη να μην φυλακίζουμε χρήστες ναρκωτικών πολλοί με λοιδώρησαν.
Όταν ανέλαβα το Υπουργείο Παιδείας εν μέσω γενικευμένης απεργίας.
Οταν υπερασπίστηκα μια πολιτεία που θα βλέπει τον μετανάστη με ανθρωπιά.
Όταν άλλαξα την πολιτική μας απέναντι στην Τουρκία. Πολλοί με κατηγόρησαν αλλά καταφέραμε να μπει η Κυπριακή Δημοκρατία στην ΕΕ. Καταφέραμε, παρά τα ανοιχτά θέματα, να ανοίξουμε έναν ειρηνικό διάλογο και διαύλους συνεργασίας, στο εμπόριο, τον τουρισμό.
Όταν ανέλαβα Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, λίγο πριν τις εκλογές, μπροστά στο φάσμα σίγουρης ήττας. Προσπάθησα να τα αλλάξω όλα, μπορεί να μην πέτυχα, αλλά το προσπάθησα.
Όταν μαζί με πολλούς συντρόφους σηκώσαμε το βάρος μιας επαπειλούμενης χρεοκοπίας – αναλαμβάνοντας βάρος που δεν μας αναλογούσε – το έκανα για την πατρίδα, χωρίς να υπολογίζω το κεφάλι μου.
Πόνεσα για τις αποφάσεις μου. Πολύ.
Και περισσότερο βλέποντας ότι δεν είχαμε χρόνο να είναι ακριβοδίκαιες.
Αλλά δεν φυγομάχησα, δεν κρύφτηκα, δεν πέταξα την καυτή πατάτα σε άλλον, δεν έπαιξα τη χώρα στα ζάρια.
Κάποιοι θα πουν ότι το πλήρωσα ακριβά.
Ίσως, αλλά θα το πλήρωνε πολύ ακριβότερα η χώρα και οι Έλληνες.
Μακάρι να είχαμε το χρόνο να αλλάξουμε την Ελλάδα πριν μας βρει η κρίση.
Αλλά εμείς αναλάβαμε όταν πια η κρίση είχε φτάσει στο τελικό της στάδιο.
Και απλά εκδηλώθηκε.
Ήρθε ο λογαριασμός όλου του σάπιου συστήματος διακυβέρνησης που σπατάλησε πόρους, διάβρωσε θεσμούς και πήγε την χώρα στα βράχια.
Με αυτό το σύστημα συγκρουστήκαμε.
Παρότι, παράλληλα, είχαμε να πάρουμε τα πιο δύσκολα και σε πολλές περιπτώσεις άδικα μέτρα, για να μην βουλιάξει η χώρα.
Συγκρουστήκαμε, κάναμε τα πρώτα βήματα.
Μας πολέμησαν σκληρά.
Για να μην αλλάξουμε την Ελλάδα.
Να μην κάνουμε την κρίση μια ευκαιρία για μια διαφορετική, δημιουργική και δίκαιη Ελλάδα.
Το έργο μας δεν ολοκληρώθηκε.
Και στη συνέχεια αποδομήθηκε.
Χάσαμε μάχες.
Αλλά δεν ηττηθήκαμε.
Αυτήν την πορεία οπισθοδρόμησης καλούμαστε σήμερα να ανακόψουμε.
Το σημερινό μας ξεκίνημα, δεν είναι ξεκίνημα για να γίνουμε μέρος του συστήματος.
Αντιθέτως είναι για να ενισχυθεί η αντισυστημική φωνή, η φωνή των αλλαγών που χρειάζεται επιτέλους η χώρα μας.
Αυτό θέλω και αυτό θέλουμε να υπηρετήσουμε.
Πήραμε λοιπόν μια δύσκολη απόφαση.
Μέσα σε ελάχιστες μέρες, να ξεκινήσουμε κάτι νέο.
Να κάνουμε την τομή.
Μια ρήξη.
Να λυτρώσουμε δυνάμεις που θα συμβάλλουνε στην δημιουργία ενός νέου κινήματος.
Ενός κινήματος που ανταποκρίνεται στις ιστορικές ανάγκες του τόπου.
Που δεν φοβάται να μιλήσει για τα πραγματικά προβλήματα του τόπου.
Και πολλές αλήθειες πρέπει να ειπωθούν.
Ο χρόνος είναι μικρός. Το έργο μια μεγάλη πρόκληση.
Και η δύναμή μας είστε εσείς. Κανείς άλλος. Η εθελοντική προσφορά σας.
Μαζί θα σηκώσουμε το βάρος ενός δύσκολου αγώνα. Που τώρα ξεκινά.
Ξεκινά με πρώτο μεγάλο σταθμό τις εθνικές εκλογές.
Αλλά δεν σταματά εκεί.
Αντίθετα, την επομένη των εκλογών θα κορυφωθεί η δημιουργική μας δουλειά.
Δουλειά συμμετοχική για το πρόγραμμα, τις δημοκρατικές δομές του νέου μας Κινήματος, για θεσμούς που καινοτομούν και αξιοποιούν ό,τι νεωτερικό υπάρχει για την συμμετοχική και άμεση δημοκρατία.
Αλλά στόχος σήμερα είναι να ακουστούμε, να ακουστούμε δυνατά και με κοινοβουλευτική παρουσία.
Μια κοινοβουλευτική παρουσία που τολμά να αποκαλύπτει αλήθειες.
Να αναδείξουμε τις αξίες μας, να αναδείξουμε την ελπίδα για μια διαφορετική Ελλάδα.
Να συγκρουστούμε με νοοτροπίες και πρακτικές που πήγαν την Ελλάδα πίσω.
Φίλες και φίλοι,
Κάποιοι, ελλείψει επιχειρημάτων, επικαλούνται τον Αντρέα, εναντίον μου, εναντίον μας.
Δεν ξέρω πώς είναι τόσο σίγουροι τι θα έλεγε ο Αντρέας σήμερα.
Ξέρω όμως τι έκανε ο Αντρέας Παπανδρέου το 1974 όταν αποφάσισε να μη συμβιβαστεί με το κομματικό κατεστημένο.
Έχω υπηρετήσει τις αξίες μας από την εποχή του ΠΑΚ, πάνω από 40 χρόνια.
Αυτή η διαδρομή ήταν και είναι μια ζωή και αστείρευτη πηγή γνώσης και εμπειρίας.
Αυτή τη διαδρομή, με τόσους φίλους, συναγωνιστές και συντρόφους, την τιμώ, τη σέβομαι.
Αγώνες αξέχαστους: απεργίες πείνας έξω από Ελληνικές πρεσβείες και προξενεία, στη Στοκχόλμη και στον Καναδά. Οργανωτικό κλιμάκιο στην Κεντρική και Δυτική Μακεδονία στα πρώτα βήματα του νέου τότε κινήματος. Δίκτυα λαϊκής επιμόρφωσης παντού στην Ελλάδα, για πολίτες συμμέτοχους. Μάχες για τις μεγάλες τομές στο κοινωνικό κράτος, για ένα νεό αγροτικό συνεταιρισμό, για το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, για την ισότητα των γυναικών μετά το ’81.
Για ένα κίνημα συμμετοχικό και δημοκρατικό.
Όλα αυτά,
Είναι μέρος της συλλογικής μας ιστορίας. Είναι κομμάτι της προσωπικής μου ιστορίας.
Είναι παράδοση και αρχές. Είναι μνήμες και αγώνες.
Είναι πόνος και χαρές.
Πάνω από όλα όμως, είναι μια ευθύνη. Μεγάλη ευθύνη.
Ευθύνη που δεν με αφήνει ούτε να αδιαφορήσω ούτε να λιγοψυχήσω.
Αυτό το αίσθημα ευθύνης με οδήγησε τελικά να πάρω αυτή την απόφαση.
Ευθύνη να αναβιώσουμε τον αγώνα για πραγματική πρόοδο στη χώρα.
Ευθύνη να ξαναδώσουμε κέφι και αισιοδοξία για το τι μπορούμε να κάνουμε ως Ελλάδα.
Ευθύνη να μην επικρατήσει το ψέμα, η μισαλλοδοξία, η πόλωση.
Ευθύνη να επιδιώκουμε εθνικές συναινέσεις βασισμένες σε αρχές.
Ευθύνη να συμβάλουμε στην σταθερή πορεία εξόδου από την κρίση.
Αυτή είναι η ευθύνη που αισθάνομαι απέναντι στην παράδοσή μας, απέναντι σε τόσους νέους και παλιούς συντρόφους.
Με ξέρετε.
Ξέρετε ότι δεν έχω κάτι να κρύψω ούτε με κρατάει κανείς.
Αυτή η μάχη, είναι και πάλι μια μεγάλη ευθύνη που αναλαμβάνουμε.
Αλλά αξίζει.
Αξίζει και μόνο από τον ενθουσιασμό σας.
Έναν ενθουσιασμό που χρειάζεται να διαχέουμε, να σκορπίσουμε, να ενσπείρουμε σε όλη την Ελλάδα.
Σπάζοντας τη μιζέρια και την απογοήτευση.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Φίλες και φίλοι,
Η μακρά πορεία των δημοκρατικών, προοδευτικών, σοσιαλιστικών δυνάμεων του τόπου, είναι συνυφασμένη με τα μεγάλα σταυροδρόμια που συνάντησε ο σύγχρονος Ελληνισμός.
Οι Φιλελεύθεροι του Ελευθερίου Βενιζέλου, η Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου και το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα του Ανδρέα Παπανδρέου, απάντησαν στα κρίσιμα διλήμματα της εκάστοτε εποχής.
Σήμερα η χώρα βρίσκεται και πάλι σε ένα σταυροδρόμι.
Η παράταξη των αρχών και αξιών που μας ένωσαν και μας ενώνουν, βρίσκεται κι αυτή σε κρίση.
Τα νέα διλήμματα και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, δεν θα απαντηθούν με βολικές διευθετήσεις και συνδιαλλαγές.
Χρειάζονται νέες πολιτικές προτάσεις, διαρκής σύγκρουση με το πελατειακό κατεστημένο, δημιουργική ρήξη με το κομματικό κατεστημένο, συνεργασία και συμμαχία με τα νέα κινήματα που οργανώνονται παντού στην υφήλιο – από το διαδίκτυο μέχρι την τοπική κοινωνία.
Ήρθε η ώρα για το επόμενο βήμα.
Η κρίση μάτωσε την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Είναι όμως και μια πρόκληση να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία, για να οικοδομήσουμε τη χώρα σε γερά θεμέλια.
Από αυτήν την κρίση δεν θα βγούμε ένας ένας.
Από αυτή τη κρίση θα βγούμε, μόνο αν βγούμε μαζί.
Ναι, συλλογικά, με τον γείτονά μας, τον συνάδελφό μας, τον συμπατριώτη μας.
Εφόσον δουλέψουμε όλοι μαζί με συγκεκριμένο σχέδιο.
Απευθύνουμε σήμερα κάλεσμα συμμετοχής στο νέο πολιτικό φορέα των αξιών μας,
το «ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών».
Απευθυνόμαστε σήμερα στους Έλληνες πολίτες αναλαμβάνοντας τη δέσμευση να πραγματοποιήσουμε σύντομα μετά τις εκλογές το ανοικτό ιδρυτικό μας Συνέδριο.
Το Συνέδριο στο οποίο θα αποφασιστούν τα πάντα: από το οριστικό όνομα και το σύμβολο του Κινήματός μας έως την περαιτέρω επεξεργασία των πολιτικών μας θέσεων, των στρατηγικών μας επιλογών και συμμαχιών και την εκλογή οργάνων, ανοίγοντας το δρόμο για την εκλογή ηγεσίας από τη βάση.
Τα πάντα μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες, σε μια λογική αυτοοργάνωσης και οριζόντιας κινητοποίησης.
Όλα συμμετοχικά, όλα κινηματικά, όλα από τη βάση.
Η δέσμευση αυτή δεν αποτελεί συγκυριακή υπόσχεση.
Συνδέεται άρρηκτα με την φιλοσοφία που μας διέπει.
Θέλουμε να γίνουμε η αλλαγή που πρεσβεύουμε.
Μας συνδέουν, μας ενώνουν κοινές αξίες.
Από όσους ενστερνίζονται το πλαίσιο αρχών αυτής της διακήρυξης, ζητούμε να συμμετάσχουν ενεργά, με τις απόψεις τους, την πολυμορφία των ιδεών και προτάσεών τους.
Να συμβάλουν στην δυναμική ενός Κινήματος που συνεχώς θα ανανεώνεται σε ιδέες, σε προτάσεις, σε δομές, με στόχο πάντα το δημόσιο καλό, τη διασφάλιση ελευθεριών, δικαιωμάτων, δημιουργικών δυνατοτήτων για την χώρα και τον πολίτη.
Όπως αξίζει σε ένα πραγματικό κίνημα Δημοκρατίας και Σοσιαλισμού.
Καλούμε τον Ελληνικό Λαό να πάρει μέρος στις ανοιχτές συμμετοχικές διαδικασίες του Κινήματος των Δημοκρατών Σοσιαλιστών.
Να αναδείξει πολιτικούς – φορείς νέων ιδεών, καινοτόμων πολιτικών, που μαζί και με τους ενεργούς πολίτες θα πρωτοστατήσουν για τη μετάβαση στη «Μεταπελατειακή Ελλάδα», την Ελλάδα της Δικαιοσύνης και της Δημιουργίας.
Να συνδιαμορφώσει την φυσιογνωμία του νέου κεφαλαίου της παράταξης των διαχρονικών αξιών που μας ενώνουν.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει.
Οι αξίες μας, μας καλούν και πάλι.
Ήρθε η ώρα.
Σήμερα, 3 του Γενάρη 2015,
Πάμε!