«Χάθηκε» το μεσσηνιακό ελαιόλαδο από τον κατάλογο αξιολόγησης

Εκτός των 100 πρώτων οι τοπικές εταιρείες παραγωγής για το 2016
Μπορεί οι παραγωγοί στη Μεσσηνία να είναι ικανοποιημένοι από την τιμή που έχει το λάδι στην παρούσα περίοδο, όμως στην παγκόσμια κατάταξη EVOO, όπου συμπεριλαμβάνονται τα βραβευμένα ελαιόλαδα σε τριάντα παγκόσμιους διαγωνισμούς, τα αποτελέσματα δημιουργούν έντονο προβληματισμό. Σύμφωνα με αυτά, κανένα μεσσηνιακό δε βρίσκεται στα πρώτα 100! Αντίθετα, ελαιόλαδα από άλλες περιοχές της χώρας τα κατάφεραν μια χαρά.
Βέβαια, σημαντικά ερωτηματικά μπορούν να κατατεθούν για την αντικειμενικότητα των διαγωνισμών, αλλά αυτός ο… κανόνας ισχύει για όλους. Λάδια από την περιοχή μας βραβεύονται σε συγκεκριμένους διαγωνισμούς, με συγκεκριμένο πάνελ γευσιγνωστών.
Και δεν είναι τυχαίο ότι στον - κατά τεκμήριο- καλύτερο διαγωνισμό Mario Solinas είναι πολύ σπάνιο να βρει κανείς τοπικό ελαιόλαδο στα βραβευμένα τα τελευταία χρόνια.
Επιστρέφοντας στα αποτελέσματα του "EVOO of the year 2016", τα μεσσηνιακά ελαιόλαδα που βρήκαμε στη λίστα είναι το Lia στην 101η θέση, το Bianchi Giovanni Argali (Ιταλός παραγωγός
από τους Γαργαλιάνους) στην 138η και το Greka Icons S.A (BRAND NAME OF NAVARINO ICONS) στην 181η.
Όλα τα παραπάνω δε μειώνουν στο ελάχιστο το τεράστιο δυναμικό, την καινοτομία και την προστιθέμενη αξία που διαθέτουν τα μεσσηνιακά προϊόντα. Την ιδιαίτερα υψηλή ποιότητα που διαθέτουν, χάρη στην οποία έχουν γίνει πασίγνωστα σε όλο τον κόσμο.
Αυτό που μας λείπει είναι μια πολιτική ανάδειξής τους. Κι αυτό θα συμβεί μόνο, όταν- όχι μόνο στη Μεσσηνία- τεθεί σε εφαρμογή σύστημα ιχνηλασιμότητας από το ελαιοτριβείο μέχρι και την εμφιάλωση ελαιολάδων και πυρηνελαίων. Η καθιέρωσή του θα μπορούσε να επιφέρει πολλαπλά οφέλη: διαφάνεια στις συναλλαγές, περιορισμό του παρεμπορίου και της νοθείας, προστασία του καταναλωτή, αύξηση των φορολογικών εσόδων, αξιόπιστα στοιχεία για τη χάραξη της ελαϊκής πολιτικής.
Σε διαφορετική περίπτωση, θα βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι στις παθογένειες της ελληνικής αγοράς, με αποτέλεσμα να συρρικνώνεται, αντί να αυξάνεται, η δυνατότητα τοποθέτησής του στα μεγάλα-σημαντικά ράφια του εξωτερικού.
Αν και το ζητούμενο όλων –εκτός των καλών τιμών παραγωγού– είναι ο ελληνικός πράσινος χρυσός να κατακτήσει τα μεγάλα σούπερ μάρκετ του εξωτερικού, αυτό δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής εφικτό. Παράγοντες, όπως η έλλειψη χρηματοδότησης, η αρνητική εικόνα της χώρας λόγω της οκταετούς οικονομικής κρίσης, αλλά και η απουσία συνεργειών, αποτελούν τροχοπέδη.

Του Αντώνη Πετρόγιαννη